มาถึงตอน 19 กันแล้วนะครับ






ในที่สุดก็มาถึงตอนที่ผมรอดูมากที่สุดในเนื้อเรื่องช่วงแรกจนได้แฮะ

ตามความรู้สึกผมแล้ว เนื้อเรื่องช่วงย้อนอดีตหอกสมิงนี่เป็นช่วงที่สนุกที่สุดในเรื่องช่วงต้นๆ เลยแฮะ เพราะมีครบทุกอารมณ์ ทั้งอบอุ่น ทั้งซึ้ง ทั้งฮา ทั้งกดดัน ทั้งปวดตับในคราวเดียวกัน เรียกว่าเป็นเนื้อเรื่องช่วงที่ตัดตรงไหนออกไปยากจริงๆ

ส่วนอนิเมทำออกมาเป็นยังไงนั้น ลองลงไปดูด้วยกันเลยครับ




เปิดตอนมาที่เจ้าโอะกับโทร่าเข้าไปในอุโมงค์ศาลเจ้าในคามุอิโคทัน

โดยสิ่งที่ทั้งสองได้เจอก็คือ...เศษชิ้นส่วนจากร่างฮะกุเม็งที่ถูกเก็บไว้ในศาลเจ้านี้





โทคิซากะ อสูรย้อนเวลา คีย์ NPC ตัวสำคัญของตอนนี้

ว่าแต่ฟังเสียงพากย์แล้วตกลงเป็นอสูรเพศเมียหรอกเรอะ หลงคิดว่าเป็นเพศผู้มาตั้งเป็นสิบปีเลยแฮะ




ย้อนอดีตเมื่อครั้งผู้เล่นทั้งเซิร์ฟเวอร์ญี่ปุ่นรวมพลังกันปราบ Raid Boss ฮะกุเม็งเมื่อ 850 ปีก่อน (แต่ครั้งนั้นยังปราบไม่ได้ เนื่องจากขาดคีย์ไอเท็มสำคัญอย่างหอกสมิง)




แกนนำกิลด์ฝ่ายมนุษย์ องเมียวจิอาเบะโนะ ยาซึจิกะ (จำไม่ได้แล้วว่าเป็นทายาทรุ่นลูกหรือหลานของอาเบะโนะ เซย์เมย์)

กับยูกิ ร่างอวตารของเจียเม่ย




โทร่ากับฮิโตซึกิก็ร่วมมือกับพลพรรคกิลด์ปีศาจ เข้าร่วมเรดครั้งนี้ด้วยเหมือนกัน




ฉากเปิดเผยว่าตัวยูกิ (เจียเม่ย) คือผู้ก่อตั้งนิกายโคฮะเมย์ชู และเป็นยาคุเมะรุ่นแรกที่ทำหน้าที่ผนึกฮะกุเม็ง

ว่าไปตรงนี้แอบเสียดายแฮะที่ตัดบทพูดประจำตัวของเจียเม่ยไป (ที่บอกว่า "ข้าคือเจียเม่ย สตรีผู้เดินเคียงคู่กับหอกสมิงบนเส้นทางอันมืดมน") แต่ไม่แน่อาจเก็บไว้พูดตอนหลังจากนี้ก็ได้




เกริ่นนำเสร็จก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง พาเจ้าโอะย้อนเวลาไปยังเมืองจีนเมื่อ 2200 ปีก่อนในยุคทีหอกสมิงถือกำเนิดมาเพื่อดูเรื่องราวทั้งหมด




และคนแรกที่เจ้าโอะได้พบหลังมาจากตกลงมาจากฟ้าก็คือ...เจียเม่ยสมัยยังเป็นคนธรรมดาอยู่

มีเทียบให้เห็นจะๆ ด้วยว่าหน้าเหมือนมายูโกะจริงๆ




ฉากแนะนำตัวระหว่างเจียเม่ยกับ "ชางเยว่" (คำอ่านตัวอักษรนามสกุล "อาโอซึกิ (蒼月)" ในภาษาจีน)

(ในฉบับภาษาไทยอ่านว่า "ซวงเยว่" แต่ผมเอาใส่ pinyin converter แล้วมันขึ้นมาว่า cāng yuè ที่อ่านว่า "ชางเยว่" แฮะ)





ฉากสำคัญอีกฉากของตอนนี้ เจ้าโอะสำแดงความเปรี้ยวเอาหินทุบปีศาจที่มาเล่นงานตัวเองกับเจียเม่ย แล้วโทร่ามาช่วยทัน เลยโดนเข้าใจผิดว่าเป็นเซียนไปเลย





ช่วงแนะนำครอบครัวของเจียเม่ย

เริ่มจากขุ่นแม่โคชิ (เดาไม่ออกว่ามาจากชื่อจีนอะไร เพราะไม่เห็นตัวอักษรเลย)




และขุ่นพ่อผู้ไม่เคยมีชื่อจนจบเรื่อง

จืดจางที่สุดในครอบครัวจริงๆ ทั้งที่เป็นถึงหัวหน้าครอบครัว + Blacksmith ขั้นเทพแท้ๆ




ระหว่างรอพี่ชายกลับมาก็มานั่งล้อมวงรอบกองไฟพลางคุยอัพเดทข่าวสารต่างๆ ทั้งเรื่องฮะกุเม็งมายังแคว้นแห่งนี้ รวมถึงเรื่องที่จักรพรรดิมีบัญชาให้ตีดาบวิเศษสำหรับปราบฮะกุเม็ง

อนึ่ง เห็นฉากครอบครัวคุยกันร่าเริงแบบนี้แล้ว มานึกว่าจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวนี้ก็รู้สึกแปล๊บๆ ขึ้นมาชอบกลแฮะ





และคนสุดท้ายของครอบครัวนี้

กิเรียวพี่ชายคนโต ช่างเหล็กผู้สร้างหอกสมิง (สมัยยังไม่หน้าเหียกขอบตาดำเพราะความแค้น)




หลังจากนั้นสองพ่อลูกก็เข้าโรงเหล็กเพื่อตีดาบวิเศษสำหรับกำจัดฮะกุเม็ง จนเช้าวันรุ่งขึ้นก็ยังไม่หยุด

อนึ่ง ตรงนี้จะมีฉากเจียเม่ยเล่าให้เจ้าโอะฟังเรื่องครอบครัวตัวเองสมัยก่อนด้วย โดยสมัยก่อนพ่อของเจียเม่ยเคยเป็นถึงช่างเหล็กหลวงควบตำแหน่ง "ชินโชคุ" (คนที่มีหน้าที่ทำพิธีทางศาสนา เทียบง่ายๆ คงเหมือนปุโรหิตล่ะมั้ง) เรียกว่าอยู่ในฐานะมีอันจะกินครอบครัวหนึ่ง แต่เพราะญาติห่างๆ ของพ่อดันไปวางแผนลอบสังหารราชา ก็เลยโดนประหารเจ็ดชั่วโคตร มีแต่ครอบครัวเจียเม่ยที่ได้เว้นโทษตาย (ในมังงะมีบอกเสริมว่าเพราะพ่อเจียเม่ยทำงานซื่อสัตย์มาตลอด แถมสมัยก่อนยังมีความเชื่อว่าการสั่งฆ่าคนที่ทำงานด้านพิธีทางศาสนาถือเป็นลางร้ายด้วย) แต่ก็โดนปลดจากทุกตำแหน่ง แล้วเนรเทศออกไปนอกเมือง ไม่ให้กลับเข้ามาอาศัยอยู่ในเมืองหลวงอีก




แต่ตีเท่าไหร่ดาบก็แตกตลอดไม่สำเร็จซักที

สุดท้ายต้องใช้วิธีเดียวกับที่หลอมกระบี่ "กานเจียงและโม่วเซีย" (เล่มเดียวกับที่อาเชอร์ Fate ชอบเทรซมาใช้บ่อยๆ นั่นแหละ) คือตัดผมของภรรยาโยนลงเบ้าหลอมเหล็ก ถึงค่อยตีบวกดาบได้สำเร็จไม่แตกกลางทาง

อนึ่ง บางตำนานก็ว่าโม่เซียโดดลงเบ้าหลอมเพื่อสังเวยตัวเองให้ตีกระบี่ได้ แต่อันนี้ผมยึดตามที่มังงะล่าอสูรกายเล่าไว้นะครับ





แล้วก็ถึงวันมอบดาบวิเศษให้องค์ราชา




ฝ่ายฮะกุเม็งเห็นฝูงมนุษย์กระจ้อยร่อยคิดการใหญ่ต่อต้านตัวเองก็ฟิวส์ขาด สำแดงเดชปรากฏตัวขึ้นกลางท้องพระโรงประหนึ่งมีคนหักไม้ผีแล้วได้ MVP กลางพรอนเทร่า

อนึ่ง ฉากเรียกหางทั้ง 9 ออกมาจากตัวนางกำนัลแต่ละคนนั่นทำออกมาหลอนได้ใจจริงๆ





บอสเกิดแล้ว พวกเรา 11111111111 แล้วรุมมันเลย




ไม่มีตัวบัฟ ไม่มีตัวฮีล มีแต่แทงเกอร์กากๆ กับแบล็กสมิธติดดาบตีบวกกระจอกๆ

ผลน่ะเหรอ...ก็กลับจุดเซฟกันทั้งตี้สิครับ จะไปเหลืออะไรล่ะ







มหกรรมความปวดตับของครอบครัวเจียเม่ยเริ่มขึ้น ณ บัดนี้

เริ่มจากพ่อของเจียเม่ยกับกิเรียวลืมตัวเข้าไปเปรี้ยวเข้าไปบวกกับฮะกุเม็งซึ่งๆ หน้า

ผลก็คือ...กระจุยทั้งคนทั้งดาบที่เพิ่งตีบวกมา




ผู้เล่นระดับกลางถึงสูงนอนหมดแล้ว เหลือแต่โนวิซเลเวลหนึ่งไม่ก็เพิ่งขึ้นเลเวลสองสามหมาดๆ แค่ไม่กี่หยิบมือ




บอสฮะกุเม็งนับถอยหลังชาร์จพลังเตรียมพ่นไฟล้างกระดาน

เจ้าโอะได้สติก่อนใครเพื่อนจากการเตือนของโทร่า รีบโถมเข้าไปจะผลักให้แม่เจียเม่ย เจียเม่ย กับกิเรียวล้มลงเพื่อหลบไฟ




แต่มือเจ้าโอะดันลื่นในวินาทีสุดท้าย เลยดึงแม่เจียเม่ยให้หลบไม่ได้

แม่ของเจียเม่ยเลยโดนไฟของฮะกุเม็งเข้าไปเต็มๆ จนร่างท่อนบนหายวับไปกับตา (ชนิดขี้เถ้าก็ไม่เหลือให้เห็น)




ชอบสีหน้าเจ้าโอะฉากนี้จริงๆ




ภาพโหดร้ายต่อหน้าทำให้สติเจ้าโอะขาดผึง คว้าอาวุธใกล้มือโถมเข้าใส่ฮะกุเม็งแบบลืมตัวลืมตาย

ก่อนจะโดนจ้องสะกดด้วยดวงตาอันน่ากลัวราวกับอเวจีอันสุดหยั่งเป็นอันจบตอนนี้





เอาจริงก็เป็นตอนที่มันส์อยู่แฮะ ถึงพวกเนื้อหาส่วนที่เป็นน้ำเล่นตัดทิ้งจนเหี้ยนก็เถอะ (โดยเฉพาะส่วนที่สื่อถึงความผูกพันระหว่างเจ้าโอะกับครอบครัวของเจียเม่ย ทั้งๆ ที่เป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้เนื้อเรื่องช่วงต่อไปมีน้ำหนักมากขึ้นควรจะคงไว้แท้ๆ เห็นแล้วเสียดายจริงๆ -3- )

แต่นอกนั้นก็ถือว่าทำได้โอเคอยู่แฮะ โดยเฉพาะฉากฮะกุเม็งปรากฏตัวในตอนนี้นี่ทำน่ากลัวจริงๆ (ถึงใจจริงจะแอบคิดว่าน่าจะน่ากลัวกว่านี้อีกนิดก็เถอะ)

ฉากฮะกุเม็งฆ่าคนทั้งท้องพระโรง กับฉากพ่อแม่ของเจียเม่ยกับกิเรียวทยอยตายไปทีละคนก็ทำดีเหมือนกัน แต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่ตัดฉากปฏิสัมพันธ์ระหว่างเจ้าโอะกับคนในครอบครัวของเจียเม่ยคนอื่นไปขนาดนั้น โดยเฉพาะในส่วนแม่ของเจียเม่ยที่เรียกได้ว่าเป็น Trauma ฝังใจเจ้าโอะพอๆ กับคราวเจียเม่ยเลยทีเดียว (ตามความรู้สึกของผม เจ้าโอะในภาคมังงะดูจะผูกพันกับแม่ของเจียเม่ยเป็นพิเศษเลย เผลอๆ จะผูกพันมากกว่าเจียเม่ยด้วยซ้ำ อาจเพราะเจ้าตัวขาดแม่มาแต่เด็ก เลยค่อนข้างแพ้ทางผู้หญิงแนวๆ ขุ่นแม่แบบนี้ก็ได้)

อนึ่ง คาดว่าตอนหน้าคงใกล้จบภาคย้อนอดีตแล้ว แอบคาดหวังกับฉากในภาพข้างล่าเป็นพิเศษแฮะว่าจะทำออกมาได้ดี (ไม่ดีนี่เคืองจริงๆ จังๆ เลยนะ เป็นฉากที่ผมรอดูเกือบที่สุดในเรื่องนี้แล้ว)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


จะเป็นยังไงรอชมตอนหน้ากันครับ