พอมีเวลาว่าง อยู่กับความเงียบ อยู่กับความคิดของตัวเอง
เลยได้โอกาส นั้งทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาในชีวิต
ตั้งแต่เด็ก จนโต ตั้งแต่เริ่มจัดการชีวิตตัวเอง ตั้งแต่ไม่มีผู้ปกครอง (แม่เสียชีวิตตอนอายุ 20)
เป็นคนที่ชีวิตผ่านอะไรต่างๆมามากมาย
เกิดกว่าจะสามารถเล่า หรืออธิบายให้ใครฟังได้
จะบอกว่าน้อยใจในชะตะชีวิตตัวเองก็คงไม่ใช่
ตอนนี้มีชีวิตที่คนภายนอกมองว่าดี สบาย ไม่เห็นมีปัญหาอะไร
แต่ใครจะรู้ ว่ากว่าจะผ่านมาถึงจุดนี้ได้ ชีวิตต้องเจออะไรมาบ้าง
เหมือนเดินทาง ผจญภัย เรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตมากมาย
ผ่านการทำตัวไร้สาระ
ผ่านความเหลวแหลก
ผ่านคำดุด่า ดูถูก
ผ่านเรื่องราวที่แสนเจ็บปวด
ผ่านการทำงานมาหลายๆที่
ผ่านการมีแฟน
ผ่านการมีคู่ชีวิต
จนมาถึงวันนี้.... มีคำถามหนึ่งคำถามที่ยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงความคิด
ถามตัวเอง ว่าที่ผ่านมาเคยทำอะไรเพิ่อตัวเองจริงๆจังๆบ้าง คิดจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้างไหม
รักตัวเองบ้างรึป่าว ทำไมไม่ลองเห็นแก่ตัวแล้วเลิกสนใจคนอื่นไปบ้าง
ทุกๆครั้งที่มีปัญหา ก็มีแต่ตัวเองนะ ที่สามารถช่วยแก้ปัญหาให้ผ่านไปได้จริงๆ
การใช้ชีวิตที่ผ่านมา กับทุกๆความสัมพันธ์
เราไปทำอะไรไม่ดีกับใครบ้างไหม เราตั้งใจทำร้ายใครบ้างรึป่าว
เราเคยเห็นแก่ตัว เอาเปรียบ หรือไปโกงใครไว้ไหม
ทำไมชีวิตที่ผ่านมา ถึงรู้สึกว่าตัวเองเจอแต่เรื่องแย่ๆ
ความสัมพันธ์แย่ๆ ที่ทำให้ผิดหวัง เสียใจ
ทั้งๆที่เราก็พยายามรักษาทุกความสัมพันธ์ ใช้ความจริงใจ ทุ่มเท และไม่เคยเอาเปรียบใคร
เลยได้แต่ถามตัวเอง ว่าเราทำไปทำไมว่ะ
ทำไปเพื่ออะไร ทำไปแล้วได้อะไร
ทำไปแล้วมันดี มีประโยชน์กับตัวเองบ้างไหม
การเสียสละเวลา ความสุข เงินทอง และความเป็นตัวเองให้ใครไป
เคยมีใครเรียกร้องให้เราทำให้หรือเปล่า
จริงด้วยสิน๊ะ...
มันไม่มีใครมานั้งร้องขอให้เราทำอะไรให้เลยนิ
เราเองทั้งนั้นที่ทำให้ไป เราเองทั้งนั้นที่ทำตัวเอง
จนตอนนี้ได้แต่ตำหนิตัวเอง โกรธ เกลียดตัวเอง
ว่าที่ผ่านมา ทำไมไม่รักตัวเองบ้าง
ทำไมไม่เห็นแก่ตัว ไม่ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง
ทำไมต้องทำตัวโง่งม เชื่อในความรัก
ทำไมต้องโง่งม เชื่อในความดี
ถ้าเราป็นคนเห็นแก่ตัวบ้าง ตอนนี้เราน่าจะมีความสุขกว่านี้ไหม
ถ้าเรารักตัวเอง เราคงเดินผ่านใครๆไปแบบไม่สนใจ
ถ้าคิดถึงตัวเอง ก็ไม่ต้องมานั้งกลัว กังวล หรือหวาดระแวงกับการมีชีวิตอยู่หรือเปล่า
ทำไมต้องยัดเหยียดความสุขให้คนอื่น โดยไม่ถามว่าเค้าต้องการไหม
ทำไมต้องคิดแทนคนอื่น ทำไม่ต้องแคร์คนอื่น ทำไมต้องทำอะไรๆเพื่อคนอื่น
ทำไมต้องคาดหวังให้คนอื่นๆ ทำและคิดสิ่งเดียวกับที่เราทำให้
จนตอนนี้คิดว่า... หรือราควรอยู่คนเดียว
เพราะสิ่งที่ผ่านมามันพิสูจน์ให้เห็นแล้ว ว่าการทำสิ่งต่างๆเพื่อคนอื่น มันไม่ได้ทำให้ตัวเองมีความสุขเลย
เมื่อเวลามันล่วงเลยมา และไม่เป็นไปตามที่หวัง
ความโดยเดี่ยวของคนสิ้นหวัง
ระบาย ความท้อแท้ ความน้อยใจ ความโง่งม
เลยได้โอกาส นั้งทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาในชีวิต
ตั้งแต่เด็ก จนโต ตั้งแต่เริ่มจัดการชีวิตตัวเอง ตั้งแต่ไม่มีผู้ปกครอง (แม่เสียชีวิตตอนอายุ 20)
เป็นคนที่ชีวิตผ่านอะไรต่างๆมามากมาย
เกิดกว่าจะสามารถเล่า หรืออธิบายให้ใครฟังได้
จะบอกว่าน้อยใจในชะตะชีวิตตัวเองก็คงไม่ใช่
ตอนนี้มีชีวิตที่คนภายนอกมองว่าดี สบาย ไม่เห็นมีปัญหาอะไร
แต่ใครจะรู้ ว่ากว่าจะผ่านมาถึงจุดนี้ได้ ชีวิตต้องเจออะไรมาบ้าง
เหมือนเดินทาง ผจญภัย เรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตมากมาย
ผ่านการทำตัวไร้สาระ
ผ่านความเหลวแหลก
ผ่านคำดุด่า ดูถูก
ผ่านเรื่องราวที่แสนเจ็บปวด
ผ่านการทำงานมาหลายๆที่
ผ่านการมีแฟน
ผ่านการมีคู่ชีวิต
จนมาถึงวันนี้.... มีคำถามหนึ่งคำถามที่ยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงความคิด
ถามตัวเอง ว่าที่ผ่านมาเคยทำอะไรเพิ่อตัวเองจริงๆจังๆบ้าง คิดจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้างไหม
รักตัวเองบ้างรึป่าว ทำไมไม่ลองเห็นแก่ตัวแล้วเลิกสนใจคนอื่นไปบ้าง
ทุกๆครั้งที่มีปัญหา ก็มีแต่ตัวเองนะ ที่สามารถช่วยแก้ปัญหาให้ผ่านไปได้จริงๆ
การใช้ชีวิตที่ผ่านมา กับทุกๆความสัมพันธ์
เราไปทำอะไรไม่ดีกับใครบ้างไหม เราตั้งใจทำร้ายใครบ้างรึป่าว
เราเคยเห็นแก่ตัว เอาเปรียบ หรือไปโกงใครไว้ไหม
ทำไมชีวิตที่ผ่านมา ถึงรู้สึกว่าตัวเองเจอแต่เรื่องแย่ๆ
ความสัมพันธ์แย่ๆ ที่ทำให้ผิดหวัง เสียใจ
ทั้งๆที่เราก็พยายามรักษาทุกความสัมพันธ์ ใช้ความจริงใจ ทุ่มเท และไม่เคยเอาเปรียบใคร
เลยได้แต่ถามตัวเอง ว่าเราทำไปทำไมว่ะ
ทำไปเพื่ออะไร ทำไปแล้วได้อะไร
ทำไปแล้วมันดี มีประโยชน์กับตัวเองบ้างไหม
การเสียสละเวลา ความสุข เงินทอง และความเป็นตัวเองให้ใครไป
เคยมีใครเรียกร้องให้เราทำให้หรือเปล่า
จริงด้วยสิน๊ะ...
มันไม่มีใครมานั้งร้องขอให้เราทำอะไรให้เลยนิ
เราเองทั้งนั้นที่ทำให้ไป เราเองทั้งนั้นที่ทำตัวเอง
จนตอนนี้ได้แต่ตำหนิตัวเอง โกรธ เกลียดตัวเอง
ว่าที่ผ่านมา ทำไมไม่รักตัวเองบ้าง
ทำไมไม่เห็นแก่ตัว ไม่ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง
ทำไมต้องทำตัวโง่งม เชื่อในความรัก
ทำไมต้องโง่งม เชื่อในความดี
ถ้าเราป็นคนเห็นแก่ตัวบ้าง ตอนนี้เราน่าจะมีความสุขกว่านี้ไหม
ถ้าเรารักตัวเอง เราคงเดินผ่านใครๆไปแบบไม่สนใจ
ถ้าคิดถึงตัวเอง ก็ไม่ต้องมานั้งกลัว กังวล หรือหวาดระแวงกับการมีชีวิตอยู่หรือเปล่า
ทำไมต้องยัดเหยียดความสุขให้คนอื่น โดยไม่ถามว่าเค้าต้องการไหม
ทำไมต้องคิดแทนคนอื่น ทำไม่ต้องแคร์คนอื่น ทำไมต้องทำอะไรๆเพื่อคนอื่น
ทำไมต้องคาดหวังให้คนอื่นๆ ทำและคิดสิ่งเดียวกับที่เราทำให้
จนตอนนี้คิดว่า... หรือราควรอยู่คนเดียว
เพราะสิ่งที่ผ่านมามันพิสูจน์ให้เห็นแล้ว ว่าการทำสิ่งต่างๆเพื่อคนอื่น มันไม่ได้ทำให้ตัวเองมีความสุขเลย
เมื่อเวลามันล่วงเลยมา และไม่เป็นไปตามที่หวัง
ความโดยเดี่ยวของคนสิ้นหวัง