เป็นเรื่องเล่าของพี่เบลล์คุง....ที่สร้างใน BeeTalk พี่เบลล์คุงเล่า....ว่า
ไม่ ไม่ ไม่ ม้ายย ย ย ย !!

ปัง!!

เบลล์ เบลล์ !! ตื่น ตื่นสิ นี่ตื่นได้แล้ว นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วลูก พี่ต๊ะ พี่บัส กับทีมาตามแล้วน่ะ อะไรของลูกเนี่ย!! ทำไมทำอะไรต้องให้คนอื่นรอตลอดเลย แม่เบื่อจะพูดแล้วน่ะ !!

ผมได้ยินเสียงตะโกนเรียกของแม่ผ่านประตูเข้ามาในห้องจากอีกฝากหนึ่งของบานประตู จึงทำให้ผมตื่นแล้วค่อยๆดีดตัวขึ้นมานั่ง แอร์ที่เปิดอุณภูมิต่ำสุดทำให้เกิดฝ้าเป็นไอน้ำเกาะตามบานกระจกหน้าต่าง ภายในความคิดของผมยังคงคิดวนไปวนมาถึงเรื่องราวความฝันที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!! ผมถามตนเองซ้ำๆไปมา ทุกอย่างในฝันภาพและเหตุการณ์ต่างๆ
ยังคงอยู่ในความคิดเป็นเหมือนกับเหตุการณ์ต่างๆมันเกิดขึ้นจริงๆ

เสียงประตูค่อยๆเปิด ทีเดินเข้ามาในห้องของผมทำสีหน้าไม่พอใจ

ไอเบลล์ ยังไงเนี่ย!! กูกดกริ่งเรียกตรงรั้วหน้าบ้านภาพที่กูเห็นกูหวังว่าคนที่ออกมาเปิดประตูจะเป็นสะอีก

ผมยังคงนั่งสลึมสลืออยู่บนเตียง

อ่าวที!! นี่มันกี่โมงแล้วว่ะ

นี่มัน 8 โมงเช้าแล้วโว้ยยยย !! เรานัดกันว่าออกจากบ้านแปดโมงน่ะ คือเจ็ดโมงเช้าพี่ต๊ะกับพี่บัสมารับกูหน้าบ้าน แล้วนี่กูอุส่ามาถึงช้าๆเผื่อเวลาให้เตรียมโน้นเตรียมนี่ แต่กลับ..

เออๆ หยุดด่ากูได้ละกูขอโทษ เมื่อคืนกูนอนดึกไปหน่อย

มันใช่ข้ออ้างไหม๊ไอเบลล์ นัดก็เป็นนัดสิว่ะ นี่ต้องให้พี่ต๊ะกับพี่บัสรอด้วยรึไง

มันเป็นปกติสำหรับกลุ่มเพื่อนๆของผมที่เมื่อทุกคนมีวันหยุดตรงกันเราจะนัดกันไปเที่ยวไปพักผ่อน นี่เป็นวันแรกที่กลุ่มผมได้เจอกันอีกครั้งหลังจากเสร็จจากงานศพของโจและหมวยหลังจากวันนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันพักผ่อนงดกิจกรรมทุกอย่างสักระยะหนึ่ง เพื่อปรับสภาพจิตใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ไอที แล้วไอMละ ?