สุขกับทุกข์ นั้นต่างกัน นี่คือสอนผิด สุขกับทุกข์ ก็คือตัวเดียวกัน นี่สอนถูก

เพราะบุญ มันก็คือ ทุกข์อย่างละเอียด

แต่คนพุทธ นี่สอนให้ทำบุญวินาศสันตะโร แล้วเป็นไงก็ไม่พ้นทุกข์ อยู่ดี

คำสอนเขาก็บอก การทำบุญคือการ ละตะหนี่ ขี้เหนียว เป็นของเขาของเรา แต่ไม่วายคนพุทธพาณิชย์ดันไปสอน บุญนี่ของเรา บรรดาลทุกอย่าง

นั่นก็คือ การให้ทาน คือไม่ได้ให้จริงๆ ยังหวังว่าทาน เป็นของเรา ยังหวงอยู่ ไม่ได้สละจริงๆ ถ้าสละจริงๆ จะมาหวังผลทานทำไมละ

น่าอนาถ การทำบุญ ที่ยังให้เกิด ภพ เกิดชาติ ทั้งที่ตัวเองมาเจอ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ที่จะให้จบภพ จบชาติ แล้วก็ไม่น้อมมาเร่งปฎิบัติ

คนที่มาเกิดในยุคพระศรีอารียะ คือคนที่หวังจบภพ จบชาติ ในชาติที่มี พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คือชาตินี้ แต่แล้วยังไม่ถึงอริยะ เขาถึงเหมาะไปเกิดใน ยุคพระศรีอารียะ แต่คนที่มาเกิดในยุคที่มี พระพุทธ พระธรรม พระ สงฆ์ พร้อมแล้วไม่ปฎิบัติให้สิ้น แต่หวังจะไปสบายในยุคพระศรีอารียะ ถามหน่อยจะได้ไปเกิดจริงๆหรือ แค่ยุคที่เราอยุ่ ยังไม่ทำให้หลุดพ้น แต่จะไปเอายุคอื่น คิดว่าอะไรที่มันแน่นอน ผมว่ามันไม่แน่นอนดอก สำหรับคนที่หวังแบบนี้