พอฝนเริ่มตก พี่น้องชาวไร่ชาวนาก็คงดีใจ จะได้ตกกล้าในฤดูทำนาในหน้าฝน หรือนาปี แต่ก็อดใจหายไม่ได้ นี่ก็ย่างเข้าเดือนมิ.ย. แล้ว

                       ฝนตก ก็ตกมาแค่แป๊บนึง นับนาทีได้  หลอกให้ดาวดีใจ แล้วก็อันตรธานหายไป ไม่มีเค้าฝนมาอีกเลย  

                                  นึกถึงเพลง  ฝนตกเดือนหก  ที่มีเนื้อร้องอยู่ท่อนนึงว่า  ย่างเข้าเดือนหก ฝนก็ตก พรำพรำ จุงเบย


จะเหนื่อยขนาดไหน จะร้อนขนาดไหน ก็ต้องทำกันไป ที่เค้าเรียกว่า เหนื่อยจนสายตัวแทบขาด  เป็นยังงี้นี่เอง

พวกเรายังโชคดีนิดนึง ที่ไม่ต้องออกไปตากแดดตากร้อน  จะกินข้าวทุกมื้อ สำรวจด้วยนะคะว่า ก่อนจะเก็บชามข้าว ข้าวทุกเมล็ด หมดรึยัง


                      คิดถึงพี่น้องชาวไร่ชาวนาที่ต้องทนลำบากหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน ผลิตข้าวมาให้พวกเรากินกันอยู่ทุกวี่ทุกวัน นะคะ


                      


ในภาวะเศรษฐกิจย่ำแย่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่าน ฟันฝ่าอุปสรรคนี้ ไปด้วยลำแข้งหยาดเหงื่อของเราเอง ไม่ต้องหวังพึ่งใคร

              ชวนอดคิดถึงใครบางคนไม่ได้ ครั้งนึงทำให้เศรษฐกิจบ้านเราดีมาก แต่ชีวิตติดดินธรรมดาๆ นั่งกินข้าวกับชาวบ้านได้ แบบกันเอง

                                                    


               ดูอย่างโอโบามา เยือนเวียดนามเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา  ก็ง่ายๆสบายๆ กินอาหารเวียดนามในร้านอาหารริมถนน

                                                    



                                                 ที่เค้าเรียกกันว่า เข้าถึงใจประชาชน  เป็นยังงี้นี่เอง