Ep4/2
(ความเดิมตอนที่แล้วไอ้เปรียวพาผมไปว่ายน้ำฉลองแว่นตาว่ายน้ำ ที่ผมให้ของขวัญวันเกิด สีสะดุดตาแถมมันยังใส่ไม่อายสายตาชาวบ้าน ก่อนกลับมันแวะมาบ้านเพื่อมาเอาเสื้อผ้าจึงทำให้ความจริงปรากฏว่าบ้านมันไม่ได้อยู่ใกล้บ้านผมเลย)

เสียงโทรศัพท์  
เห้ย ดรีมโทรมา
"ฮโหล" ผมเก็กเสียง พร้อมรับสาย
"ที่รักทำอะไรอยู่"  อะจึ๋ย ดรีมพูดมาทำผมอึ้ง ลืมไปว่าตอนนี้เราแกล้งเป็นแฟนกันอยู่
"อ้อ วันนี้เรามาว่ายน้ำกับเปรียวหน่ะ" ผมตอบ
"ไปกับชายอื่นได้ไง เราหวงนะ" ดรีมมาพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน รู้ไหมว่ามันเขินนนนน ถึงมันจะเป็นความรู้สึกหลอกๆก็เหอะ
"เงียบทำไม เขินละสิ" ดรีมถามมาอีก
"ก็เขินนะ" ผมบอกไปเสียงนิ่งๆ เห้อไม่ชอบแบบนี้เลย มันเหมือนให้ความหวังกันชัดๆ
"แล้วชอบไหม" ดรีมถามต่อ
"ทำไมถามแบบนี้อะ"
"ก็ถ้าชอบ เผื่อเราจะได้จีบนายจริงๆไง"
"เห้ย นี่ตลกป่ะเนี่ย" ผมตอบกลับไปทันใด เพราะรู้ว่ายังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้
"ตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจนะ เอาไว้แน่ใจแล้วจะบอก แต่ตอนนี้ไปรับคำขอเป็นแฟนในเฟสได้แล้ว" ดรีมพูด
"อ่อ เอาจริงดิ" ผมถามด้วยความลังเล
"จริง   เถอะน่าอย่าคิดมาก เอ้อเดี๋ยวเราไปกินข้าวก่อนนะ  แบงค์ก็หาไรกินด้วยละ" หลังจากจบบทสนทนาในตอนนั้นไอ้เปรียวก็วิ่งกลับมาพอดี พร้อมกระเป๋า 2 ใบ
"เฮ้ย นี่เมิงจะไปไหน ย้ายบ้านเหรอ" ผมถามไอ้เปรียว
"ย้ายไปอยู่กับเมิงไง"
"เห้ย เมิงบอกกูแล้วเหรอ"
"เมิงก็รู้แล้วนี่ไง อีกอย่างเมื่อวานตอนค่ำ ก็ขอแม่เมิงแล้ว"
"เห้ย อะไรของเมิงเนี่ย"
"เอาน่า ไปอยู่อาทิตย์เดียวเอง พ่อไปงาน ตจว. ไม่อยากอยู่คนเดียว"
"ห่ะ!!! อาทิตย์นึงเลยหรอ"
"เอาน่า ไม่ต้องเกรงใจ"
"กูต้องพูดป่ะ?"
จากนั้นไอ้เปรียวและผมก็ขี่รถมอเตอร์ไซค์กลับไปบ้าน ระหว่างทางผมก็คิดอะไรเพลินๆ ทำไมรู้สึกสับสน ทั้งไอ้เปรียว ทั้งดรีม โอ้ย ในหัวมีแต่เรื่องผู้ชาย เรื่องเรียนไปไหน แต่ลึกๆในใจผมก็คิดว่าเรื่องของดรีมมันเป็นเรื่องโกหก ส่วนไอ้เปรียวล่ะ แต่... มันขี้แกล้งอยู่แล้วคงไม่ได้ชอบผมจริงๆหรอก แล้วผมละ ตอนนี้ละผมชอบใครกันแน่ !!!

เรากำลังจะเตรียมเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องไปเรียน ผมก็นึกขึ้นมาได้เรื่องที่ผมกับดรีมแกล้งเป็นแฟนกัน ถ้าไอ้เปรียวมันรู้ละมันจะโกรธผมอีกไหม แต่ผมก็รับปากกับดรีมไปแล้วว่าจะไม่บอกใคร ทำไมตอนนี้ผมรู้สึกลำบากใจจัง
"เป็นไร" ไอ้เปรียวถามขึ้นมา
"เปล่านิ"
"เห็นเงียบๆ ตั้งแต่กลับมาแล้ว"
"ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย"
"เพราะกูมาอยู่กับเมิงหรือเปล่า เมิงลำบากใจไหม พรุ่งนี้กูกลับบ้านก็ได้นะ" ไอ้เปรียวพูดเสียงเศร้าๆ
"ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกน่า"
"แล้วเป็นไร มีเรื่องอะไรไม่สบายใจ" ไอ้เปรียวถามอีกครั้ง
"เถอะน่า...เป็นแฟนกันก็ต้องบอกกันสิ" ไอ้เปรียวขี้ตู่มาสะงั้น
"ใครเป็นแฟนเมิง มั่วละๆ"
"ก็เมิงไง" ไอ้เปรียวพูดจบก็ดึงผมไปกอด จูบหัวผม ผมก็พยายามดิ้นออกจากมัน แต่มันก็ยังดึงแกล้งผมไว้ ตอนนั้นเล่นกันเป็นเด็กๆ แต่มันก็ทำให้ผมหัวเราะและยิ้มได้ จนตอนนี้เริ่มหมดแรงเลยปล่อยให้มันกอด
"อารมณ์ดียัง" มันถามผมที่ข้างหู ที่ตอนนี้มันกำลังกอดผมจากทางด้านหลัง
"อื้ม" ผมตอบไปเบาๆ
"มีไรก็บอกกูได้นะ" ไอ้เปรียวบอกมา
ผมคิดอยู่สักพักใหญ่ จึงตัดสินใจถามมันออกไป
"ถ้าเกิดกูมีแฟน เมิงจะโกรธไหม" ถามไปสักพัก ทำไมมันเงียบละ เงียบแบบนี้โกรธแน่ๆ ผมเลยหันไปดู อ้าวว หลับไปสะงั้น  สงสัยจะเหนื่อย ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าคิดอะไร พลิกหันตัวไปจูบที่หน้าผากของมัน ตอนนี้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าผมจะชอบมันจริงๆขึ้นมาแล้ว...

         เช้าวันใหม่กับการไปเรียน ผมและไอ้เปรียวมาถึงด้วยเวลาอันเฉียดฉิว รีบวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อเรียนคาบแรกของวัน ในคาบแรกเราก็ยังคงเรียนปกติเหมือนเดิม จนสิ้นสุดคาบเรียนแรก ลูซี่ผู้หญิงมีหนวดรีบปรี่เข้ามาอย่างไว
"แบงค์ ถ้าแบงค์ไม่ได้เป็นแฟนกับเปรียวเราขอนะ" ลูซี่พูดไปบิดไป
"ใครบอกเธอจ๊ะแม่สาวน้อย แบงค์เป็น" ไอ้เปรียวพูดขึ้นมายังไม่ทันขาดคำ
"แบงค์เป็นแฟนกับเรา" ดรีมตัดคำพูดเปรียวอย่างจัง ไอ้เปรียวทำหน้างงๆ อึ้งๆ มันหันมาที่ผม
"เอ่อ...คือกู... กูว่าจะบอกอยู่" ผมยังพูดไม่ทันจบ ไอ้เปรียวก็กระแทกโต๊ะ เดินออกไปแถมยังเดินชนลูซี่ล้มลงกระแทกพื้นอีกด้วย แววตาของมันตอนนั้นผมรู้สึกผิดจริงๆ และแววตาที่มันมองดรีมแทบจะฉีกเนื้อได้เป็นชิ้นๆ ผมทนอยู่ไม่นานก็รีบออกไปตามหาไอ้เปรียว มันอยู่ที่ไหนของมันนะ ตอนนี้ก็เข้าใกล้คาบเรียนที่ 2 แล้วผมเลยรีบกลับเข้าห้องเรียนไปก่อน จนคาบที่ 3 มันก็ยังไม่มีวี่แววที่จะมา
"นายโอเคไหม" ดรีมถาม
"อื้มๆ" ผมตอบไปด้วยความกระวนกระวายใจ จนพักเที่ยงแล้ว มันไปอยู่ที่ไหนของมันนะ รถมันก็ยังอยู่ แล้วมันหายไปไหน ผมเก็บหนังสือเรียนใส่กระเป๋าให้มันแล้วเดินหามันต่อ จนมื้อเที่ยงนั้นผมไม่ได้กินอะไรเลย มันไปหลบอยู่ที่ไหนนะ ผมเข้าเรียนในคาบบ่ายก็ไม่พบมันอยู่ดี ทำไมมันทำให้ผมรู้สึกแย่ขนาดนี้ T_T

     เลิกเรียนแล้วผมก็ยังไม่เจอไอ้เปรียวก็ได้แต่แบกกระเป๋าของมันลงไปนั่งรอตรงม้านั่งแถวรถมอเตอร์ไซค์ มันหายไปไหนนะ นี่ก็เย็นมากแล้ว  ผมตัดสินใจเดินตามหามันอีกรอบและก็เจอมันนั่งซึมอยู่ที่ใต้แป้นบาส ผมวางกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปหามัน
"มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้" ผมถามแต่ไอ้เปรียวมันนั่งนิ่งไม่ตอบอะไร ผมเลยเดินไปหยิบลูกบาสมาเล่นตรงหน้ามัน ผมพยายามชูทให้เข้าห่วง เป็น 10 รอบได้มั้ง แต่ไม่ลงห่วงเลย จนไอ้เปรียวมันทนไม่ไหว ลุกขึ้นแล้วเดินมาหยิบลูกบาสจากมือของผมแล้วชู้ทลงไปแบบสวยงาม ให้ตาย!!! ทำไมไอ้เปรียวชู้ดทีเดียวลงเลย จะเก่งข้ามหน้าข้ามตาไปและ แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร มันกอดคอผมเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วพาไปที่รถมอเตอร์ไซค์ ตอนนั้นผมก็พูดอะไรไม่ออก แถมมันก็เงียบจนน่ากลัว ผมหยิบหมวกกันน็อคสีชมพูใบเดิมมาใส่ ไอ้เปรียวมันก็หันมาติดสายลอคที่หมวกให้ เห้ออออ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่สุดๆ แย่ที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ ไม่น่าไปรับปากดรีมเลย T_T จากนั้นเราก็กลับถึงบ้านและแล้วท้องก็ร้องผมหิวมาก แต่ไอ้เปรียวมันนั่งนิ่งอยู่ในห้อง ผมจะทิ้งมันไปกินข้าวเดี๋ยวมันจะงอนอีก จะชวนไปปากก็ไม่ยอมพูด ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกเลย
(จ๊อกกกกก) เสียงท้องผมร้อง ไอ้เปรียวหันมามองหน้าแล้วอมยิ้ม เดินขึ้นมาตรงหน้าผมยื่นมือมาให้ผมจับ
"ไปกินข้าว" ไอ้เปรียวพูด แล้วผมก็รีบจับมือมันลุกขึ้นทันใด รอฟังคำนี้มานานแล้ววว เราเข้าไปในครัว ผมไม่รอรีรีบกินอย่างรวดเร็ว หันมาอีกที ไอ้เปรียวก็นั่งอมยิ้ม แต่มันไม่ยอมกิน
"ทำไมไม่กินด้วยกันละ" ผมถาม แต่มันก็ไม่ได้ตอบอะไรแค่ส่ายหัว
"งั้นกูไม่กินละ" ผมวางช้อนทันที ไอ้เปรียวจึงค่อยๆตักข้าวใส่ปากหลังจากผมพูดจบ
"ชอบให้บังคับหรือไง" ผมพูดแล้วก็หยิบช้อนขึ้นมากินต่อ เห้ออออ สงสัยผมจะเจองานหินละ จากนั้นเราก็นั่งทำการบ้านกันต่อ แต่ไอ้เปรียว ขนาดมันไม่เรียนทำไมมันทำไวนักละ ให้ตาย!!!!  มองแค่โจทย์มันก็ทำได้โดยไม่ต้องเรียนหรือไง แต่จนถึงตอนนี้มันก็ไม่ยอมพูดอะไร
"เมิง โกรธกูเหรอ" ผมถามเสียงเศร้าๆ แต่มันก็ไม่ได้ตอบอะไรยังคงเขียนการบ้านต่อ ไม่สนใจในสิ่งที่ผมถามเลย
"งั้นกูไปอาบน้ำก่อนละกัน" ผมพูดเสียงหงอยๆ แล้วก็เดินไปอาบน้ำ ระหว่างที่อาบน้ำผมคิดอะไรไปเรื่อยอยู่ๆไอ้เปรียวก็เข้ามาในห้องน้ำ
"เห้ย" ผมตกใจรีบเอามือปิดจุดนั้นไว้
"เมิงเข้ามาทำไมเนี่ย" ผมถามไปอย่างรวดเร็ว ไอ้เปรียวไม่ตอบอะไร มันแก้ผ้าแล้วก็อาบน้ำตรงหน้า มันทำเหมือนไม่เห็นผม จากนั้นผมรีบหยิบผ้าขนหนูมาคลุมแล้วก็รีบออกไปจากห้องน้ำทันที ไม่นานหลังจากนั้นเราก็เข้านอน คืนนี้ไอ้เปรียวมันนอนหันไปอีกฝั่งไม่ยอมนอนกอดผมเลย มันคงต้องโกรธมากแน่ๆ ผมจะทำยังไงดีมันถึงจะหายโกรธผม

ขออนุญาตเอาเพลงจากซีรี่ส์ Descendants of the Sun มาประกอบนะครับ


ติดตาม EP ต่อไปเร็วๆนี้
ขอบคุณที่ติดตามครับ