เรื่องราวต่อจากนี้คือความในใจที่อยากจะพูดออกไปให้เค้ารู้มากที่สุด
การเเอบรักใครสักคนมันเป็นเรื่องที่อึดอัด ทรมานใจสุดๆ อยากจะบอกก็บอกไม่ได้ เลยต้องเก็บไว้คนเดียวเจ็บคนเดียว ยิ่งเป็นเพื่อนสนิทตัวเองยิ่งไม่มีสิทธิที่จะบอก กลัวว่าถ้าบอกไปทุกอย่างมันจะเปลี่ยนไป ทั้งที่มีคนอื่นเค้ามาในชีวิตเเต่เราเลือกที่จะปฏิเสธเพื่อรอว่าสักวันเธออาจจะชอบเราก็ได้ เเต่ยิ่งนับวันไปก็ยังไม่มีวี่เเววว่าเธอจะหันมา เรารอมาจนถึงทุกวันนี้เป็นเวลา 5 ปี เธอก็ยังไม่มีทีท่าว่าหันมามองกันเลยสักนิด ใครๆก็อาจจะมองว่าเราโง่ว่าจะรอทำไม รอเเล้วได้อะไร เคยเก็บมาคิดนะว่าวันนึงเราจะตัดใจจากเธอ เเต่ทำยังไงมันก็ทำไม่ได้ ยิ่งนับวันยิ่งชอบเข้าทุกวัน เธอมีอะไรดีหรอทำไมเราถึงชอบเธอมากขนาดนี้ ชอบโดยที่ไม่มีเหตุผล ทำไมเธอทำให้เราตัดใจจากเธอไม่ได้ หลบหน้าก็เเล้ว หายไปก็เเล้ว ไม่ติดต่อก็เเล้ว ทำไมหน้าเธอมันชอบวนเวียนอยู่ในความคิดเราตลอด
5 ปีที่ผ่านมาเราก็สงสัยเหมือนกันนะว่า ไม่คิดจะชอบคนอื่นเลยหรอ พยายามหาคำตอบให้ตัวเองว่าเราชอบคนคนนี้เพราะอะไร เเต่คำตอบนั้นก็เหมือนเดิม ว่าชอบเค้าเเบบไม่มีเหตุผล โง่เนาะรู้ว่าเค้าไม่มีใจก้ยังจะฝืนชอบเค้ายุได้
ก็อยากบอกนายนะว่า "เราชอบเธอ" เเม้เธอจะมองเราเป็นเเค่อากาศก็ตาม ความรู้สึกเเบบนี้เราจะจดจำไว้ จะเก็บไว้ลึกๆ ปิดตายพื่อที่จะตัดใจจากนายได้ขอบคุณที่ทำให้เราพยายามเปลี่ยนเเปลงตัวเองเพื่อนาย
ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าการรักใครใครสักคนมันเป็นเรื่องที่สวยงาม เเม้มันจะซ่อนความเจ็บปวดไว้ก็ตาม
ขอบคุณที่ทำให้ช่วงเวลาใน 5 ปีที่ผ่านมาทำให้เรายิ้มเเละเสียน้ำตาในเวลาพร้อมกัน
ขอบคุณที่ทำให้เพ้อหาทุกวัน
ขอเวลาลืมเเละลบเรื่องราวของนายออกจากชีวิตเราซักพัก เพื่อที่เราจะเปิดโอกาศให้คนที่รอเราอยู่