กลุ้มใจค่ะ เล่าให้เพื่อนสนิทฟังก็เล่าได้ไม่หมดอ้ายอาย จะไปปรึกษาจิตแพทย์

แบบโทรฟรี ก็คิดมากอีกอ้ายอาย อยากเล่าครั้งเดียวแล้วได้หลายๆคห.จะได้เลิกคิดมากเสียที

บ่องตง วัยรุ่น อ้ายอาย >///<

เป็นเรื่องคนสามคน หญิงหนึ่งชายสอง นางเอกคือเราค่ะ ขอใช้นามสมมุตินายหนึ่งกับนายสองจ่ะ



นายสองเป็นเพื่อนสนิทที่ตอนแรกๆไม่คิดอะไร ส่วนนายหนึ่งคล้ายอาจารย์ที่เคารพรัก

นายหนึ่งไม่ว่าจะทำอะไรจะไหว้วานให้นายสองทำ โดยที่แรกๆเราก็รู้ว่ามาจากนายหนึ่ง

แต่ด้วยความที่นายหนึ่งไม่มีเวลา ทำตัวมีเหมือนไม่มีตัวตน จนวันหนึ่งความรู้สึกมันเกิด

นานๆไปอยากให้ทุกอย่างจริงจังเสียที เราก็หลงเข้าใจว่าความหวังดีนั่นมาจากนายสอง โดยนายสอง

เองทำทีดูเหมือนจะมีใจหรือไม่มีใจ จนวันนี้เราดูนายสองไม่ออกซะแล้วว่าเข้าคิดยังไง

ส่วนนายหนึ่งนั่นก็เสมอต้นเสมอปลายเพียงแต่ไม่มีเวลาให้ คนรอบข้างคอยเตือนว่า

เธอชอบผิดคนแล้ว คนที่เธอตั้งแต่แรกจริงๆแล้วคือนายหนึ่ง

พอมาวันนี้ ไม่รู้อยู่ดีว่านายสองเขาคิดยังไง ตอนนี้เลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี

รู้ว่าเขาสองคนไม่ได้ตั้งใจหลอกเรา  เราสามคนทำงานที่เดียวกัน แต่คนละหน้าที่

ฉะนั้นไม่ค่อยมีเวลาเจอกันบ่อย ส่วนใหญ่เจอนายสองมากกว่า




สรุปค่ะ เราไม่รู้ว่าความหวังดีนั้นแท้แล้วมาจากใครมากกว่ากัน
แต่ความรู้สึกบอกว่านายหนึ่ง เหมือนเราจะสลัดเงาของเขาไม่ได้
เลยกลับกลายเป็นว่าชอบนายสอง ตอนนี้มีสติรู้ตัวแล้วค่ะ
ก็ได้แต่ตัดใจจากนายหนึ่งและสอง เพราะรู้สึกว่า.....ไม่ไหวแล้ว


จัดเต็มมาเลยค่ะจะติจะชมไม่ต้องเกรงใจ คิดซะว่าเป็นบทละครก็ได้ คุณอยากเห็นภาพพระนาง

ตอนจบลงเอยเช่นไร ขำๆค่ะไม่ต้องซีเรียส อยากรู้เหมือนกัน

อยากเห็นความคิดคนหมู่มากเป็นยังไง ตอนนี้ก็ทรงตัวค่ะ เริ่มทำใจได้

ชอบนายสองไปแร้วค่ะ ทั้งที่คำพูดการกระทำความรู้สึกทั้งหมดเป็นของนายหนึ่ง
เปรียบ คนส่งจดหมาย ผู้ ญ ดันไปรักไปรษณีย์ห่ะๆ

ขอบพระคุณค่ะ