เราชอบคนๆนึงมากชอบมานานเเล้วค่ะ เจอเขาวันเเรกที่ร.รจากนั้นก็ชอบมาตลอดเลย พอเพื่อนรู้ว่าเราชอบใครเขาก็เเซวเรา เวลาเราเจอคนที่เราเเอบชอบเพื่อนก็เเซว มันรู้สึกว่าการเป็นเเบบนี้มันดีมากมันรู้สึกสนุกเเล้วก็ตื่นเต้นเวลาโดนเพื่อนเเซว เเบบเพื่อนเเซวถ้าคนที่เราเเอบชอบได้ยินเขาจะรู้ว่าเราชอบเขาอารมณ์ประมาณนี้  จนปจุบันได้เฟสเขามาก็ทักคุยๆกันข้อความเเรกที่ทักไปคือทักไปสารภาพกับเขาเขียนความในใจยาวเป็นวาเลยค่ะ เเล้วจบท้ายประโยคว่า"ถ้าเธอไม่ชอบเราก็ปฎิเสธเราม่ได้เลย ไม่ต้องเกรงใจเรามีเวลาทำใจช่วงปิดเทอม"
ซึ่งเขาไม่รู้จักเราเลยด้วยซ้ำ หน้าก็ไม่เคยเห็น ละไปบอกเขาว่าเขาชอบเรามั้ยอันนี้งงตัวเองเหมือนกัน เขาก็ตอบปฎิเสธมาเเบบอ้อมมมมมมมมมมมมมโลกเลยค่า ตอนนั้นไอเราก็ตัดใจไปเเบบดื้อๆทั้งๆที่ชอบเขามา1-2เดือนเเล้ว จากนั้นเขาก็ทักมาเราตกใจมาก จากนั้นเลยคุยกันมาเรื่อยๆ จนเขาเริ่มส่งเพลงจีบจากนั้นก็ส่งเพลงจีบยาวๆเลยจนไม่ค่อยได้คุยกัน
เราเลยรู้สึกนอยๆ ไม่อยากทักไปจีบเขาด้วย
รู้สึกอยากให้เขามาจีบเรามากกว่า ความรู้สึกตอนนี้คือ ชอบ อยากคุย อยากสนิท เเต่ไม่อยากคบ เเต่เราอยากคุยกับเขามากๆเพื่อนเราก็บอกว่าถ้ารู้สึกดีกับการเเอบชอบเขาก็เเอบชอบต่อไปไม่ต้องไม่ให้ความหวังเขา เพราะเราก็ไม่อยากคบกับเขา เเต่เราหยุดคุยกับเขาไม่ได้เลยเเละไม่อยากเลิกคุยกับเขาด้วย เราควรทำยังไงคะ หรือเขาเป็นคนที่ยังไม่ใช่จริงๆเราเลยรู้สึกไม่อยากคบ