สวัสดีค้ะ!  เรียกเราว่าว่า ยัยอ้วน ก้อได้ วันนี้เรามีเรื่องจะเล่าให้ฟัง..  ย้อนไป เราอยู่ ป. 5-6 ( ตอนนี้เราอยู่ ม. 4 ) เราแอบชอบพี่ข้างบ้านคนหนึ่ง เรียกพี่เขาว่า.. พี่ผอม  เขาห่างจากเรา 8 ปี  ตอนเด็กๆ เราชอบออกไปเล่นกับพี่ที่หน้าบ้านทุกวัน! ตอนนั้นเรามีความสุขมาก พอโตขึ้น เราเลยพอจะรู้เรื่อง.. เราก้อเริ่มชอบพี่เขา ชอบที่อะไรก้อไม่รู้ แอบชอบมาเรื่อยๆ จนเริ่มเหนื่อย  กับการที่แอบชอบ  ตอนนั้นเรารู้สึกว่า พี่ผอมเขารู้แล้วว่าเราแอบชอบเขา และเริ่มตีตัวออกห่างจากที่เคยเล่นด้วนกัน ก้อไม่เล่น เคยคุย หัวเราะ ก้อไม่มี  เราเลยตัดใจจากพี่เขา เพราะละอาย ช่วง ม.1 เรายังลืมไม่ค่อยได้!! เพราะเจอหน้ากันทุกวัน  พอขึ้น ม. 2-3 เราจะหันมาสนใจเรียนมากขึ้น ส่วนพี่ผอมเขาจะสนใจเรื่องจบ รับปริญญา และเข้างาน เลยไม่เจอกันเลย พอมาช่วงนี้ เราขึ้น ม.4 เราเจอพี่เขาบังเอิญบ่อยขึ้น เช้าๆ พี่เขาจะออกมากินข้าวข้างรั้ว เราก้อชอบตื่นออกมายืนหน้าบ้าน  บ่อยครั้งที่พี่เขาหันหลังให้รั้ว ( ปรกติพี่เขากินข้าวจะหันหน้าเอารั้ว ) เพราะเจอเรา  เราเลยมั่นใจว่า พี่ผอมเค้าคงเกลียดเราแล้ว! ถ้าพี่เขาอ่านอยู่ อยากบอกกับพี่ว่า.. " เกลียดหนูมากใช่ไหม!!  ไม่เป็นไร!  หนูเป็นพี่... หนูก้อรังเกียจ  หนูอยากบอกพี่ว่า ต่อไปนี้ พี่ไม่ต้องทนแหละน้ะ อีก 3 เดือน หนูจะย้ายบ้านแล้ว! ต่อไปก้อไม่ต้องทนอีกน้ะ!! ขอโทดน้ะ "