สืบเนื่องจากกระทู้ http://ppantip.com/topic/35165721 เราก็ได้ไปตามพี่ข่งกับน้องเก๋อกันมาเเล้ว เราก็ยังตามข่าวของทั้งคู่มาเรื่อยๆ แม้ว่าจะไม่มีงานคู่กันอีกเลย หลังจากนั้นมีการโหวตประจำปีของงาน 16th top chinese music awards 2016 งานนี้จัดที่เสิ้นเจิน ประเทศจีน ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับฮ่องกง เเละ มาเก๊า วันเวลาที่จัดงาน ตรงกับช่วงเวลาที่เราจะไปเที่ยวพอดี เรารู้มาจากเพื่อนว่า ถ้าน้องเก๋อชนะโหวต น้องก็อาจจะไปงานนี้ เเละสาขาที่เข้าชิง พี่ข่งก็เข้าด้วย เอาละสิ เราตัดสินใจเปลี่ยนเเผนการเดินทางจากตอนเเรกเราจะไปเที่ยวญี่ปุ่นก่อนเเล้วมาเที่ยวต่อที่ฮ่องกง เเต่แม่เราด่า 555 ต่อรองได้เเค่ฮ่องกง กับมาเก๊า เราต้องทิ้งตั๋ว สองขาคือ ดอนเมือง-นาริตะ เเละฮาเนเดะ-ฮ่องกง สองขาประมาณ เกือบ5000บาทดีนะเราจองตั๋วโปรเลยไม่เสียเยอะเท่าไร ถามรีฟันได้เงินคืนประมาณ 1400บาท ก็ยังขาดทุนอยู่ดี เเล้วเราก็มาจองตั๋วดอนเมือง-เสิ้นเจิน ในราคาที่หาได้ตอนนั้นก่อนบิน1เดือน ราคา 2400บาท เป็นตั๋วโปรอีกเช่นกัน ได้ตั๋วเครื่องบินเเล้วก็รีบไปทำวีซ่าตอนนี้ที่กรุงเทพค่าทำวีซ่าจีนขึ้นเป็น 1500บาทเเล้วนะคะ สำหรับเข้าออก1ครั้ง เเต่เราทำแบบเข้าออก 2ครั้ง ภายใน 6 เดือน ราคา 2500บาท เพราะเรามีเเผนจะไปจีนอีกครั้ง จะได้ประหยัดไป 500 บาท การโหวตเข้าสู่โค้งสุดท้าย สรุปน้องเก๋อไม่ได้เเละไม่ได้ไปเสิ้นเจินด้วย เรารู้ข่าวปุ๊บซีดเลยคะ แต่ก็เพื่อใจไว้เเล้วไปเที่ยวก็ได้ฟะ เเต่ดวงติ่งของเรายังพอมีเหลืออยู่ก่อนบิน 5 วัน พี่ข่งตกลงไปร่วมงานจ้า งานงอกเลยเรา จะไปงานดีไหม ไม่ใช่เมนเสียด้วย เเต่ก็สักครั้งในชิวิต ไหนๆก็ต้องไปอยู่เเล้ว เพื่อนที่เราสนิทเเละคุยบ่อยที่สุดขอเรียกว่าอาเจ้นะคะ เราก็ไปถามเขาเลย ซึ่งเขาเป็นเมนน้องเก๋อ 555 เเต่เขาไม่มีข้อมูลเลย เเละเราเกรงใจเลยไปหาคนอื่นช่วยอีกทาง จนเราไปเล่าให้คริสฟัง (คริสคือแอดมินเพจอินเตอร์นะคะรู้จักกันทางเว่ย)โดยบอกเขาว่า เราจะไปตามข่งนะ เเต่เราไปคนเดียวไม่มีเพื่อนเลย เเละเราก็อยากเข้างานนี้ด้วย คริสบอกว่า บัตรหายากมากเลยนะ เพราะมีศิลปินที่ดังๆทั้งของจีนเองเเละเกาหลีไป  โดยเฉพาะเอ็กโซ ทำให้บัตรหายาก 555 เเต่เขาก็ให้วีเเชทเพื่อนเขามา ชื่อไมก้า ตอนเราได้มาเราทักเขาไปสองวันกว่าเขาจะตอบ เเละพอเขาตอบเขาไม่ได้อิงค์เลย เราก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยได้เพื่อนเเล้ว เรายังไม่หยุดตามหาบัตร เราไปถามหาจากเพื่อนชาวไต้หวันอีกคนชื่อว่าริต้า  ริต้าพยายามช่วยเราหาคนที่สามารถซื้อบัตรให้เราได้ เเละริต้าก็ให้กลุ่มคิวคิวที่คนในกลุ่มหาซื้อตั๋วให้ได้(คิวคิวจะคล้ายๆโปรเเกรมไลน์บ้านเรานะคะ) เราก็เข้าไปคุยดีนะมีคนที่ได้อิงค์อยู่ด้วย เขาก็อธิบายเเต่ละโซนเเละราคา เเละบอกกับเราว่าถ้าต้องการจะซื้อให้บอกคนในกลุ่มได้เลย เราก็ถามเขาว่า สรุปแล้วข่งได้ขึ้นเเสดงไหม เราจะดูว่าคุ้มค่าตั๋วไหมอ่ะคะ เพราะราคาต่ำสุดที่เขาให้เรามาคือ3500 บาท ซึ่งไกลมาก ใกล้กว่านี้ก็เเพงอีก เเต่ถ้าข่งขึ้นเเสดงเรากะว่าจะซื้อบัตร ราคา 5000บาท จะได้ใกล้อีกนิด เเต่พอถามไปนางก็บอกขึ้น เเต่เราไปถามคนอื่นที่รู้จักกันเขาบอกว่าไม่น่าจะขึ้นเเสดงนะ เราเลยกลับไปถามในกลุ่มใหม่ว่า ถ้าซื้อบัตรเข้างานเเล้ว เราจะได้ดูตอนเดินพรมเเดงด้วยไหม นางก็บอกว่า ไม่ได้ถ้าจะดูต้องซื้อตั๋วเเยกอีกใบ ราคา 500หยวน หรือประมาณ 2600 บาท  อะไรก็ตังค์ T^T สองสามวันเราไม่เป็นอันทำอะไรเลยหาเเต่ตั๋วงาน จนเราถอดใจมันเเพงไปเเละเราก็ไม่รู้ว่าข่งจะเเสดงอะไรยังไง หาข้อมูลไม่มีเลย ทั้งๆที่อีกใจก็อยากไปดูเอ็กโซ 555เเต่เราคิดว่าเอาตังค์ไปเที่ยวจะดีกว่า เลยบอกคนในกลุ่มว่าเราคงไม่ไปงานเเล้วละ เเต่เราจะไปรับที่สนามบินแทนเเล้วเราจะไปเที่ยวที่กวางโจวต่อ เขาเลยส่งไฟท์บินมาให้เราแทน เราก็เฮ้ยคนอื่นยังไม่รู้เลยนะ เราก็ขอบคุณเขาไป หลังจากนั้นเราก็ไปบอกอาเจ้ว่าเราจะไปเที่ยวกวางโจวเเทนอธิบายแผนการเที่ยวให้เขาฟังเพื่อเขาจะหาเพื่อนให้เราได้เเละก็ได้จริงๆ อาเจ้นำพา เจย์ สาวจากกวางโจวมาให้เรารู้จัก เเลกคิวคิว วีเเชทกันเรียบร้อยเเต่เจย์บอกเราว่าจะมาเสิ้นเจินเพราะเขาได้บัตรฟรีมา โชคดีแท้ทำไมไม่เป็นเรา เราก็บอกว่าเราจะไปรับข่งที่สนามบินเเค่นั้นเจย์บอกเราว่าเขามารับไม่ทัน เราก็ไม่เป็นไร เราลุยเดียวก็ได้ เมื่อวางเเผนการเดินทางเรียบร้อยเราก็จองโรงเเรมที่เสิ้นเจิน 1 คืน เอาที่ถูกและใกล้สนามบินเราจองห้องโดมไปในราคา คืนละ240บาท






    วันที่ 8 เมษาคือวันเดินทางของเรา การเดินทางคนเดียวครั้งเเรกในชีวิตของเราก็เริ่มต้นขึ้นแอบตื่นเต้นเบาๆ เเละคิดว่าจะรอดไหมเนี้ยจีนไม่ได้เลย อิงค์ก็ป่วยระยะสุดท้าย เราเดินทางมาถึงเสิ้นเจินเวลาสี่ทุ่ม รีบต่อเน็ตอีกแล้ว หลายๆคนคงสงสัยว่าทำไมเราไม่เปิดโรมมิ่งไปละ เราพยายามไปขอเปิดเเล้วเเต่พนักงานทำให้เราเพลีย เราเลยช่างมัน อีกอย่างค่าโรมมิ่งก็ไม่ใช่ถูกๆ เราต่อเน็ตได้เเล้วเราก็รีบบอกอาเจ้ทันที่ว่าเราถึงแล้ว เเละบอกเพื่อนไทยเเล้วไมก้าก็ทักเรามาถามว่าเราถึงไหนเเล้ว เราก็บอกว่าพึ่งจะลงจากเครื่อง และเราก็บอกเขาไปด้วยว่าเราคงไม่ได้ไปงานเเล้วเราไม่มีตั๋ว เขาเลยเสนอว่าเขาจะพยายามหาตั๋วให้เรา เเต่เราไม่ได้เตรียมเงินส่วนค่าตั๋วมาด้วยเพราะเราตัดสินใจเเต่เเรกแล้วว่าจะไม่ไป เราก็บอกไมก้า ไปตรงๆ เขาบอกเราเป็นภาษาจีน เรากลัวเราแปลผิดเลยไปถามอาเจ้ว่าเขาบอกว่ายังไง อาเจ้บอกว่าเขาจะให้ตั๋วเราฟรีๆ ไม่เอาตังค์ เพราะเรามาไกล เขาเห็นใจ ตอนเเรกเรากะจะอยู่รอ ดาราจีนคู่หนึ่งเเต่พอเราได้ตั๋ว เรารีบจับแท็กซี่ไปโรงเเรมทันที เราออกจากสนามบินเวลา5ทุ่มนิดๆ โดยแท็กซี่เพราะเราดูมาเเล้วว่าที่พักเราไม่ไกลจากสนามบินค่าแท็กซี่คงไม่เเพง เเละที่สนามบินเสิ้นเจินไม่มีแท็กซี่เถื่อนเเน่นอนมีการเเบ่งโซนด้วยว่าจะไปโซนไหนต้องขึ้นให้ถูกฝั่ง เราส่งแผนที่โรงเเรมเจ้าหน้าที่ก็ชี้ให้เราไปฝั่งนี้




เรายื่นใบที่พักที่ปริ้นมา คนขับก็ตั้งจีพีอาร์เอสเรียบร้อย เราคิดสบายเเเล้วเรา คงไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก

แท็กซี่ที่เราขึ้น ใช้เวลาไม่นานประมาณ20 นาที เเท็กซี่พาเรามาส่งที่ต้นถนนสายหนึ่งมีการชี้ไม้ชื่อมือให้เราลงด้วย เราก็จ่ายตังไปราคาตามมิดเตอร์ 27 หยวน ลงมายืนงง อยู่หน้าร้านปิ้งย่าง ไหนหว่ะโรงเเรม เอาแล้ว ห้าทุ่มครึ่งงานงอก!! เราพยายามเดินหาเอง เดินถามเเต่มีคนหนึ่งที่ร้านปิ้งย่างเหมือนจะช่วยเรา ยกมือถือของตัวเองขึ้นมาเราดีใจนึกว่าเขาจะโทรให้ ที่ไหนได้เขาพูดต่อมาว่า Map เราก็บอว่าโทรศัพท์เราใช้เน็ตไม่ได้ เขาก็ทำท่าโทร เราบอกว่าโทรศัพท์เราโทรออกไม่ได้ เราก็ชี้ไปที่มือถือเขา เเล้วทำท่าโทร เขาสายหน้าเเล้วรีบเก็บมือถือ เราไม่เข้าใจว่าเขาไม่ต้องการช่วยเราโทร หรือเขากลัวเรายืมโทรกันเเน่ ไม่เป็นไรเราเลยถามเขาว่าโรงเเรมแถวนี้มีไหม เขาบอกให้เราเดินตรงไป เริ่มเลยจ้าไม่หามันเเล้ว 240บาททิ้งไปเลย จ่ายผ่านบัตรเเล้วด้วยT^T เราเดินตามถนนสายนั้นมาเรื่อยๆ กระเป๋าเป้ก็หนัก ดีที่ซอยที่เราเดินมีร้านอาหารที่เปิดตอนดึกตลอดเส้นทางเลยไม่น่ากลัวสักเท่าไร เราเดินมาจนเจอทางเข้าโรงเเรมโรงเเรมหนึ่ง พนักงานพูดอิงค์ได้ เราเลยถามเขาว่ารู้จักโรงเเรมที่เราจองไว้ไหม ยังเสียดายอยู่ 555 เขาส่งคุณลุงมาช่วยเราเดินหา ซึ่งคุณลุงพาเราเดิ่มวนกลับมาจุดเดิมที่แท็กซี่ทิ้งเราไว้ ตลอดทางที่เดินกลับมา คุณลุงเเวะถามให้ตลอดทาง จนเเล้วจนรอดก็ไม่เจอเราเลยชี้มือกลับไปทางโรงเเรมเขา เพราะคุณลงพูดอิงค์ไม่ได้ สรุปเราเลยจองห้องใหม่ที่โรงเเรมนั้นในราคาคืนละ 800 บาท ณ ตอนนั้น 2000เราก็จ่ายเพราะเราล้ามาก ฝนก็เริ่มตก เราไม่มีที่ไปแล้ว 5555

คุณลุงที่ช่วยเราเดินหา


สภาพห้องพักค่ะ ถือว่าดีมากสำหรับติ่งกระเป๋าเเบนเช่นเรา 555

     เช้าวันที่ 9 เมษา เราออกจากโรงเเรมโดยเราจะไปสนามบินทางรถเมล์ค่ะ จากการที่พยายามหาที่พักที่สะดวก ที่พักเราใกล้รถไฟฟ้าด้วย รถเมล์เข้าสนามบินจะจอดรอที่ใต้สถานีรถไฟค่ะ จากที่พักถ้าเดินทางลัดคือไม่ไกลเลย เเต่ครั้งเเรกเราไม่รู้เลยอ้อมมาตามเเผนที่ค่ะ รถเมล์เข้าสนามบินราคา 2 หยวน เตรียมเงินให้พอดีนะค่ะ เขาไม่ทอนนะจ๊ะ เรามาถึงสนามบินประมาณ 8 โมงเช้า 5555 ซึ่งไฟท์บินข่งจะถึงเวลาประมาณ เที่ยง เราเดินหาช่องที่ผู้โดยสารขาเข้าภายในประเทศอยู่พักใหญ่ ก็เจอค่ะ ข้างๆ มีKFCด้วย เเต่เเพงไปค่ะ 555 เราไปกินข้าวกล่องร้านสะดวกซื้อที่ใกล้ๆ KFC เเทนเเต่ก็ยังเเพงอยู่ดี 10หยวน เราให้เเบงค์100หยวนไปค่ะ พนักงานส่องเเล้วส่องอีก เพราะเขากลัวปลอม ร้านค้าเล็กๆจะไม่รับเเบงค์ใหญ่เลย ใครจะไปเตรียมเเลกเเบงค๋ย่อยไปด้วยนะคะ เเต่ที่ปักกิ่ง กับคุนหมิงเราไม่เจอนะคะ อาจจะเเค่ที่เสิ้นเจิน ในร้านมีที่นั่งพร้อมปลั๊กไฟด้วย เรานั่งเเช่อยู่จนเก้าโมงกว่าเลยออกมาเริ่มมีเเฟนคลับมายืนรอกันเเล้ว เเต่ละทีมมีป้ายเชียร์ มีดอกไม้มาด้วย ส่วนเราไม่มีอะไรสักอย่าง 5555


    เรากะว่ารับข่งเสร็จเราจะกลับไปจองห้องอีกคืน เเต่ความซวยก็มา เจย์บอกเราว่าไฟท์บินดีเลย์ข่งจะถึงเสิ้นเจินประมาณบ่ายสอง เเละเจย์จะรีบมาที่สนามบิน ในโชคร้ายยังมีโชคดีคือเราได้มีเพื่อนค่ะ ตอนนั้นจะบ่ายโมงเเล้ว เราถามพี่คนไทยที่รู้จักกกันตั้งเเต่ไปจีน ว่า ถ้าเราไม่คืนห้องโรงเเรมจะให้เราเสียเพิ่มอีกคืนอัตโนมัติไหม พี่เขาบอกไม่ได้เขาจะเก็บของเราเเละให้คนอื่นต่อ รู้เเบบนั้นวิ่งเลยจ้า รีบกลับไปจองต่ออีกคืน 1 ชม.พอดี  เราก็กลับมารอที่สนามบินในชีวิตไม่เคยรีบขนาดนี้เลยจริงๆ เรามาถึงก่อนเจย์ประมาณ20นาที เราก็ได้เจอเจย์ เจย์อายุมากกว่าเราเเละตัวเล็กกว่าเราเยอะเลย นี้เป็นครั้งเเรกที่เขาได้เจอข่งด้วย เเละเราก็ได้เจย์ช่วยในการติดต่อกับไมก้าที่จะให้ตั๋วเรา ถ้าไม่มีเจย์เราก็ไม่รู้ว่าจะหาไมก้าเจอไหม เพราะเราไม่มีเน็ต สบายใจได้เพราะยังไงเราก็มีตั๋วเเล้ว เเต่บ่ายสองกว่าเเล้วข่งยังไม่มาอีกซึ่งข่งต้องไปเดินพรมเเดงด้วย รอไปสักพัก เจย์ก็บอกว่าข่งอาจจะออกทางออกวีไอพี เพราะสายมากเเล้ว เราก็เศร้าสิ รอตั้งเเต่เช้า T^T เเต่เจย์ก็ไม่เเน่ใจ พักพักเจย์ก็บอกเราว่าข่งถึงเเล้วกำลังออกมา เรามารู้ที่หลังว่าทำไมเจย์ถึงรู้ เพราะมีเเฟนคลับบินมาพร้อมข่งด้วย คอยส่งข่าวอีกที เเม่เจ้า ระหว่างที่เจย์เอาโทรศัพย์เราไปคุยกับไมก้า ข่งก็ออกมาจ้า เราทำไงล่ะ วิ่งตามข่งสิค่ะ จะรอเจย์ทำไม ข่งออกคนละฝั่งกับที่เรายืนรอ เลยต้องออกกำลังกายอีกแล้ว ระหว่างที่วิ่งตามไปเจย์ก็วิ่งมาหาเราจากทิศไหนก็ไม่รู้ เราตามไปจนถึงลิฟท์ มันเกิดขึ้นเร็วมากแต่เกิดเป็นติ่งต้องมีสติค่ะ โบกมือส่งข่งเข้าลิฟท์ไป เจย์ลากเราตามไปขึ้นบันไดเลื่อนจ้า ออกมาเจอข่งกับเม๋งเเละทีมงาน ยืนรอรถอยู่ที่เกาะกลางถนน จะรออะไรล่ะคะ ข้ามตามไปอย่างไว การตามข่งที่จีนง่ายมากค่ะ เขาจะยืนคุยยืนเล่นกับเเฟนคลับเลย ถ้ามีเวลาเขาจะเซ็นลายเซ็นต์ให้ด้วยเเต่ครั้งนี้ข่งรีบจริงๆเพราะสามโมงนิดๆแล้ว เลยไม่ได้เซ็นให้ใครเลย ได้เเต่ยืนหล่อๆให้เเฟนคลับถ่ายรูปกันตามอัธยาสัย เราก็เเบบดี๊ดี ไม่เหมือนตามเกาหลีเลย อาจจะโดนการ์ดตบเอาได้ 555 หรือเพราะข่งไม่ค่อยจะดังคนตามเลยไม่ค่อยเยอะเท่าไรหรือป่าวT^T เเต่เราฟินกับตรงนั้นมากๆ ข่งมองกล้องเราด้วย เขาเห็นเราใช่ไหม มันดีกับใจ ระหว่างที่เราถ่ายรูปอยู่ มีเเฟนจีนคนหนึ่งยืนเล็งกล้องจนเกือบโดนรถเชียวเเต่เราสะกิดบอกเขาก่อน เกือบไปแล้ว ชีวิตติ่ง T^T