ขณะป้าชรากำลังเดินผ่านวงที่เขาและพรรคพวก
กำลังสนทนาธรรมกันตั้งแต่หัวค่ำยันรุ่งสาง...
ป้าหยุดยืนลังเลและเมียงมองมาทางเขาและพรรคพวก
มือข้างขวาแกถือถุงที่พับมาอย่างลวกๆ
"ขวดเปล่าป้าขอได้ไหม"ป้าเอ่ยขอด้วยความเกรงใจ
เขาและพรรคพวกหยุดสนทนาและหันมองไปทางแก...
"ป้าเก็บไปขายนะจ๊ะ" สีหน้าท่าทางเต็มไปความเอียงอาย...
"เออ...ป้าครับ ผมก็เก็บไว้ขายเหมือนกัน..."
"อ๋อ ไม่เป็นไรจ๊ะ" ทันทีที่ถูกปฏิเสธ ป้าก็หันและเดินจากไป...
ห้วงยามนั้นเขาคิดถึงแม่ แม่ที่แก่ชรามากกว่า
ป้าที่มาขอขวดเบียร์เปล่าจากเขา เขาคิดเลยเถิด
ไปว่าถ้าเป็นแม่เขาที่มาขอขวดเบียร์เหล่านี้ไปเก็บเล็กผสมน้อยแล้วค่อยขายกว่าจะได้เงินบาทเงินสิบคงจะเหนื่อยไม่น้อย...
"ป้า ป้า" เขาตะโกนและวิ่งตามป้าที่เดินจากมา ป้าหันมามองเขาด้วยความงุนงง เขาควักแบงค์
ที่ยับยู่ยี่ออกจากกางเกงยีนส์และยื่นให้ป้า
"รับไว้นะครับ ขอโทษที่ไม่ได้ให้ขวดเปล่าแก่
ป้า นี่คงมากกว่าราคาขวดเปล่าพวกนั้น ขอโทษจริงๆ..."
"โอ้ย...หนู ให้ป้าทำไม"ป้าตกใจและยืนงง
จากนั้นยกมือไหว้ขอบคุณเขา เขารีบยกมือไหว้
ตอบและเดินจากมา...
............
‪#‎คิดถึงแม่‬.