ผมตกงานมา 1 ปีแล้วครับ

ตกงานไม่ใช้ลาออกหรืออะไร
บางที่ไม่จ่ายเงินเดือน 2 เดือนเพราะไม่มีเงิน ผมก็หางานใหม่ 1 เดือนก็ได้งานแหละ
ทำไป 4 เดือน บริษัทปรับโครงสร้าง ได้เงินชดเชยมาก้อน ก็หางานใหม่เดือนนึงก็ได้งานแล้ว แถมมีให้เลือก 2 ที่
เลือกที่นี่เพราะเงินเดือนเยอะมาก (อีกที่จะให้ไปทำธุรการไอที ซึ่งก็อยากทำเพราะใกล้กับสายที่เรียนมา)
ทำไป 3 เดือน project ที่ทำอยู่ยุบ ก็ได้เงินชดเชยมาหน่อย (เป็น project coordinator)
ต่อจากนั้นก็ตกงานยาวครับ

ผมทำงานสายธุรการมาตลอด แต่ออกแนวประสานงาน มีเข้าประชุมรับงาน  กระจายงาน ประสานกับฟรีแลนด์
ทำ PO / PR อะไรมาก็ทำมา บางทีก็มีให้ไปแก้ไขเว็บก็ทำมาแล้ว
ทุกวันนี้หางานในตำแหน่งตรงสายงาน เพราะมันหาได้แค่นั้น อายุเยอะแล้วมันย้ายสายอะไรแทบไม่ได้
แล้วพอเข้าไปดูคุณสมบัติ 80% รับผู้หญิง และไม่เกิน 30
1 ปี ผมได้เรียกสัมภาษณ์ 3 ที่ เป็นบริษัทใหญ่ 2 ที่ แต่ก็ไม่ได้งาน

ทุกวันนี้มีรายรับจากการช่วยแม่ขายก๋วยเตี๋ยวได้วันละ 100 ทำงานตี 4 ถึง 9 โมง และก็ทำอีกที บ่ายโมง ถึง บ่ายสอง
เดินเข็นรถเก็บของกลางแดดช่วงบ่าย นรกชัด ๆ
และก็มีงานกองถ่าย เดือนละหน ได้ 1000 นึง

รายรับก็อยู่ประมาณ 3000 ต่อเดือน
จ่ายค่าโทรศัพท์ ค่าเน็ต ค่าประกันสังคม หมดพอดี ถ้ามีข้าวกลางวันก็มีควักเนื้อ

ถ้าเลยปีนี้ไป ผมคงหางานยากยิ่งขึ้น  เพราะอายุก็เกิน 35
เงินเดือนล่าสุด 25k ครับ แต่ตำแหน่งงานที่ล่าสุดไม่ได้เขียนลงใน resume เพราะผมถือว่ามันไม่ประสบความสำเร็จและทำไม่ถึง 3 เดือน
ก็เลยเขียนย้อนกลับไปอันก่อนที่ได้ใบรับรองงานมาด้วย แต่เงินเดือน 18k ตอนนี้ก็หาเงินเดือน 18k บางทีผมลดลงเหลือ 15k
ขอแค่ให้ได้งานทำ

ท้อครับ เครียดด้วย อยากได้งาน
ไปสัมภาษณ์ก็เจอคำถามที่คิดว่าจะถาม แต่ดันตอบไม่ได้แบบที่เตรียมไป กลับไปตอบแบบจริงจัง แบบแนวเครียด ๆ ไปซะ

ทุกวันนี้ได้แต่โทษตัวเองผมมันเดินทางผิดเอง เรียนจบ วิท คอม แต่มาทำธุรการ  จะต่อยอดอะไรก็ไม่ต่อ
จากคนตลก ผมกลายเป็นคนเครียด การไม่ได้ทำงาน เหมือนสมองมันก็ไม่ได้ใช้งาน มันเบลอ ๆ งง ๆ
ชีวิตหดหู่ เหมือนโดนดูดความสุขไป ทำสิ่งที่เป็นงานอดิเรกก็ไม่สนุก

จบครับ