ขอเล่าย่อที่สุดเลยนะครับ
คือผมคุยกับผู้หญิงคนนึงมาได้ 6เดือนแล้วครับ เราเจอกันออนไลน์ ช่วงแรกๆก็คุยจีบกันธรรมดาครับ แทบจะทุกวันเลยด้วยซ้ำ เธอเรียนพยาบาลครับ ใกล้จะจบแล้วส่วนผมทำงานแล้วครับ เราอายุห่างกัน เกือบสิบปีได้ปกติเวลาคุยเราก็จะ วีดีโอคอลกัน ฉะนั้นก็ไม่น่ามีปัญหาว่า ภาพสวยกว่าตัวจริง หรืออะไรอย่างนั้นนะครับ

ผมเริ่มมีความรู้สึกอึดอัด เมื่อไม่นานมานี้เองครับ คือพอดีว่า เราสองคนอยู่ห่างกันมากเลยครับ คือไม่ได้อยู่จังหวัดเดียวกัน ตลอดเวลาที่คุยกัน6เดือน จึงไม่เคยได้เจอกันเลยครับ
ทีแรกผมจะลาพักร้อน ช่วงเดือนมิถุนายนครับ ผมวางแผนไว้ตั้งแต่ก่อนคุยกับเธอด้วยซ้ำ เพราะ ผมอยากไปเที่ยวกับพ่อน่ะครับ (พ่อผมเริ่มแก่แล้ว) แล้วก็เหมือนเรื่องบังเอิญนะครับ เราเกิดเดือนเดียวกัน ผมเลยถามเธอว่าอย่างนั้น เราไปเจอกันช่วงมิถุนาได้มั้ย เธอบอกว่ามิถุนาเธอยุ่งมากครับ เพราะต้องสอบใบอนุญาติพยาบาล ผมเข้าใจนะครับ ช่วงที่ผมเรียนจบใหม่ๆ ผมก็ยุ่งมาก แต่เธอก็บอกนะครับว่า ถ้าเป็นช่วงพฤษภา เธอจะมีเวลามากกว่า ผมเลยตัดสินใจ ลาพักร้อนช่วง พฤษภาแทนครับ (งานที่ผมทำอยู่แทบไม่มีหยุดเลยครับ หยุดยาวได้เฉพาะลาพักร้อนเท่านั้น)

เราก็คุยกันมาตลอดนะครับ ดูดีไม่มีอะไร วิดีโอคอลตลอดด้วย แต่ว่า ช่วงก่อนพักร้อน ผมก็เริ่มถามเธอว่ามีวันไหนบ้างที่เราจะไปเที่ยวด้วยกันได้ หรืออย่างน้อยเจอกันได้บ้าง เพราะผมต้องวางแผน ใช้เวลาพักร้อนให้คุ้มที่สุดน่ะครับ แต่เธอก็ดูเหมือนไม่แน่ใจว่าเธอจะว่างวันไหนบ้าง

จนถึงตอนนี้ วันนี้ ผมพักร้อนมาได้เกือบสัปดาห์นึงแล้ว เธอก็ยังไม่ว่างครับ คือมันมีปัญหาตรงที่เธอบอกว่า เธอยังเรียนอยู่ พ่อแม่ยังไม่อยากให้มีแฟน พอถึงช่วง ศุกร์เสาร์ เธอต้องไปอยู่กับพี่สาว ซึ่งพี่สาวก็รู้ไม่ได้เช่นกัน วันธรรมดาตอนนี้เธอมีติวครับ ทุกวันด้วย

ผมเพิ่งถามเธอไปว่าวันนี้เธอว่างไปทานข้าวกันมั้ย (วันนี้วันอาทิตย์ เธอกลับหอช่วงเย็นๆ ไม่มีติวจนกว่าพรุ่งนี้) เธอบอกว่าไม่สะดวกครับ

อยากถามเพื่อนๆ ที่มีแฟนเป็นพยาบาล หรือเป็นพยาบาลเลยก็ได้ครับว่า ยุ่งกันขนาดนั้นเลยใช่มั้ยครับ หรือยังไง คือ ผมทนรอได้นะครับ แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ครับว่าเธอไม่อยากเจอผมหรือเปล่า

ผมชอบเธอมากนะครับ ผมก็คิดว่าเธอคงชอบผมบ้าง (หรือเปล่า?) เพราะถ้าเธอไม่ชอบผม (ซึ่งผมก็บอกไปแล้วว่าบอกผมได้ครับ ผมพร้อมที่จะก้าวออกมา) ผมแมนพอครับ ไม่ถือโทษโกรธอะไรเลย