คือผมอยู่กับแม่2คน แล้วผมเรียนจบ ปวส. ตั้งแต่ปี54 พอจบมาแม่ก็ป่วย ไม่มีใครดูแล ผมจึงต้องอยู่ดูแลแม่ ขายของอยู่กับบ้านเป็นเวลา2ปี  แม่ผมก็เสียชีวิต ผมจึงบวชให้แม่ตอนปี56 เป็นเวลา3ปี ก็เคยคิดอยู่ว่าจะไม่สึก แต่วัดที่ผมอยู่มีแต่ปัญหามากขึ้นทุกวันวุ่นวายเกินไปจะหาวัดอื่นก็ไม่รู้จะไปไหนดี แล้วผมก็เลยสึกปีนี้59 รวมแล้วเรียนจบมา5ปี ตอนนี้หางานก็ลำบาก เพราะไม่มีประสบการณ์ ถ้าไปต่างจังหวัดก็ เป็นห่วงอา ห่วงตายาย ห่วงญาติๆที่เคยช่วยเหลือ กลัวเหงาด้วย แต่งานแถวบ้านก็มีแต่ค่าแรงถูกๆ ส่วนใหญ่ที่เขารับเราก็มีแต่เซเว่น โลตัส ลูกจ้างตามร้านค้า ฯลฯ  ถ้าเราทำเราก็อายเพื่อน อายครูที่เคยสอน อายคนที่รู้จัก เราจบปวส. แต่หางานได้แค่นี้ ยอมรับว่าผมคนขี้อาย คิดมาก
โรงงานหรือบริษัทใหญ่ๆแถวนี้ก็ไม่มี ลำบากใจมาก ตอนนี้สึกมาได้เกือบเดือนละ ยังไม่รู้จะไปทางไหนเลย ใจก็อยากไปให้พ้นๆจากที่นี่ แต่มันก็ยังผูกพันอยู่ ที่บ้านก็มีทั้งคนคอยช่วยเรา ให้กำลังใจเรา แล้วก็มีทั้งคนเกียจ คนดูถูก ไม่รู้จะปรึกษาใคร มีแต่คนบอกว่าเราโตแล้วควรคิดเอง เศร้าใจ