วันนี้เห็นภาพนึงที่หมอชิต คือคนแบกถุงข้างสารลงจากรถทัวร์ เขาคงเอามาจากตจว. มาที่กทม. เห็นแล้วนึกถึงพ่อแม่ตัวเอง เวลาเรากลับบ้าน พ่อกับแม่จะหากล้วย หานั่น นี่ แม้กระทั่ง น้ำพริกแกงเเผ็ดก็ตำใส่กระปุกมาให้ไว้ทำกับข้าวที่กรุงเทพ แล้วเขามักจะพูดว่า "เอาไปเถอะลูก จะได้ไม่ต้องไปซื้อเขากิน" บางทีเราแอบไม่อยากเอามา เพราะว่าต้องหอบข้าวของพะรุงพะรัง แต่พอมาคิดอีกที คือนอกจากข้าวของพวกนั้นที่พ่อแม่หาให้ มันคือความห่วงใยอย่างที่ไม่มีใครให้เราขนาดนี้

เพื่อนๆ ที่มาทำงานกทม. แล้วเวลากลับบ้าน ได้อะไรกันมาบ้างคะ ร่วมแชร์กันเนอะ