ประมาณเดือนกันยายน 2557
ผมคนธรรมดาๆ คนหนึ่ง ไม่มีเป้าหมายอะไรใดๆ ในชีวิต ตกงาน เล่นเฟสบุ๊คให้ผ่านไปวันๆ ชีวิตตอนนั้นมันซึ่งไร้ความหมาย
ผมนอนเล่น IG เขี่ยๆ กดๆ ผ่านไป จนเจอรูปน้องที่ผมรู้จักคนนึง ถ่ายรูปคู่เพื่อนในฟิตเนส ร้อยยิ้มของเขาทำให้ผมรู้สึกเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด
ผมรีบทัก Line น้องที่ผมรู้จักไป ว่าเขาว่าผมชอบเพื่อนเขามาก น้องเขาก็เล่าให้ฟังว่าเขาเป็นคนยังไง และนี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มลงมือ
กับปฎิบัติการที่เรียกว่า "จีบ"
วันนั้นผมกดติดตาม IG ดูรูปของเขา ดูย้อนกลับไปจนรูปแรกที่เขาโพส กดติดตามเฟสบุ๊คของเขา (เพราะเขาเพื่อนเต็ม)
ความน่ารักของเขาทำให้ผมอยากรู้จักเขามากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น วันนึงผมไปเที่ยวกับกลุ่มพี่ ก็เล่าให้ฟังว่าชอบคนๆ นี้ อยากรู้จัก แต่มันช่างบังเอิญ ที่วันนั้นเขาก็มาเที่ยวกัน แต่เราคลาดกัน เพราะเขากับบ้านไปก่อน ต่อมาไม่นานผมก็ได้ Line ID ของเขามาครับ ผมตัดสินใจแอดไปคุย ถามเขาแบบตรงๆ ว่าเขายังโสดอยู่ไหม ตอนนั้นเหมือนเขาเพิ่งเลิกกันแฟน ผมก็ตัดสินใจเดินหน้าจีบเต็มที่ จนกระทั้งเราได้วีดีโอคอลคุยกัน ผมนี่ดีใจมาก ตื่นเต้น ประหม่า คนอะไรน่ารัก หน้าเหมือนลูกแมว ผมตกหลุมรักเขาแล้วจริงๆ เราคุยกันมากขึ้นทุกวันๆ
ผ่านไปประมาณหกวัน ผมตัดสินใจหาเรื่องไปเจอเขาแถวบ้าน ด้วยการไปกินมนต์นมสด จริงๆ ผมไม่ใช่คนชอบกินนมหรอกนะครับ แต่หาเรื่องออกไปเจอ ตอนนั้นผมไลน์คุยกับเขาว่าอยู่แถวบ้านเขาขอไปเจอได้ไหม เขาตกลง ผมก็รีบไปทันที ... ผมจอดมอเตอร์ไซด์อยู่ริมฟุตบาท เขาเดินออกมาหา หน้าสด เสื้อกล้ามสีเขียว ตอนนั้นผมตื่นเต้น ประหม่ามาก เขาน่ารักในแบบของผม ผมรีบเอานมสดให้เขา มันเป็นชั่วโมงเงียบงัน เขิล จนผมต้องขอตัวกลับก่อน
หลังจากกลับถึงบ้าน ผมก็รู้สึกดีใจ และพิมพ์ไลน์ไปบอกเขา ว่าชอบ ตัวจริงน่ารักกว่าใน IG อีก ถึงวันนี้ ผมก็ยังจำโมเมนท์วันนั้นได้อย่างดี
ความสัมพันธ์ของเรามันพัฒนาแบบก้าวกระโดด ผ่านมาไม่กี่วัน เขาก็มีไปออกงาน ผมก็ตามไปให้กำลังใจ นั่นเป็นวันแรกที่เขาเปิดตัวผมกับกลุ่มเพื่อนๆ มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก ที่เราสามารถมีแฟน หรือคบใครได้อย่างเปิดเผย หลังจากนั้นผมก็ไปมาหาสู่ ไปเจอ กินข้าวดูหนัง ไปนอนที่คอนโดเขา ดูทีวี ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ฉันสามีภรรยา
แฟนผมเป็นคนเก่งมากครับ ความสามารถรอบตัว ทำงานบริษัท เลิกงานก็ไปสอนเต้น ถ้าเทียบกับผมแล้วตอนนั้นผมไม่มีอะไรเลย ชีวิตผมว่างมากๆ มีงานฟรีแลนซ์เข้ามาบ้างพอให้มีเงินใช้ประทังชีวิต ต่อมาไม่นานน้องที่ผมสนิทเจ้าของ IG ที่ผมกล่าวถึงตอนต้น ก็แอบส่งข่าวมาว่า แฟนผมป่วยเข้าโรงพยาบาล บอกพิกัดเสร็จสรรพ ผมรีบตัดสินใจไปหาแฟนทันที ผมนอนเฝ้าไข้ เขาอยู่ประมาณ 3 4 วัน จนเขาอาการดีขึ้น ออกมาโรงพยายามมายิ้มน่ารักๆ ได้เหมือนเดิม แต่ผ่านไปได้ไม่กี่วันอาการไม่ดีก็กลับมา จึงเปลี่ยนโรงพยาบาล และผมก็อยู่เฝ้าไข้ อยู่เป็นเพือน คอยดูแล ซื้ออาหาร ซื้อขนมที่เขาอยากกิน มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุข ที่ได้ทำอะไรเพื่อเขา ได้อยู่ดูแล ตอนนั้นผมไม่อยากให้เขาหายเลยครับ เหมือนมันเป็นโลกของผมกับเขาสองคน แต่ทว่าผมก็คงไม่อยากให้แฟนผมป่วยตลอดไปหรอกนะครับ
แฟนผมหายดี ก็กลับมาทำงาน และยังคงไปตอนเต้นตามปกติครับ ส่วนชีวิตผมก็ยังคงหางานต่อไป .. มีช่วงเวลานึงที่เราต้องไกลกัน เพราะผมเดินทางไปทำงานต่างจังหวัด ประมาณสองเดือน มันเป็นช่วงเวลาที่เราได้แต่คุยกันทาง Line วีดีโอคอลกันแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความคิดถึงของผมหายไปเลย ได้แต่นับวันถอยหลังรอ ที่จะได้กลับไปเจอกัน ช่วงนั้นเป็นช่วงลอยกระทงด้วย ปีนั้นเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เศร้าเลยครับ
และแล้วผมก็กลับมา วันแรกที่กลับมาเจอผมอยากจะโอบกอดเขาแน่นๆ แต่ผมเขิล ที่สนามบินคนเยอะมากแต่ผมมีความสุขมากนะครับ ที่ได้กลับมาเห็นร้อยยิ้มน่ารักๆ นี้อีก
ปี 2558
เป็นการเริ่มต้นปีใหม่ที่ผมมีความสุข เพราะผมกับแฟนได้อยู่ด้วยกัน นับถอยหลังเค้าดาวน์สู่ปีใหม่ไปด้วยกัน ทริปเชียงใหม่ของผมมันเป็นทริปที่เต็มไปด้วยสีชมพู ไม่รู้จะสรรหาคมใดมาอธิบายความสุขนี้ได้อีกแล้ว เวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนถึงวันวาเลนไทน์ ช่วงนั้นผมไม่มีงานเลย อยากพาแฟนไปฉลอง อยากซื้อของให้ แต่เขาเข้าใจ บอกผมว่าไม่เป็นไร แค่อยู่ด้วยกันก็มีความสุขแล้ว และนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ได้ เขาเป็นแรงพลักดันให้ผมต้องจริงจังกับการหางาน จนแล้วจนเล่า ผ่านวันเกิดของเขา ผมก็ไม่มีของขวัญดีๆ หรือฉลองวันเกิดด้วยดินเนอร์ดีๆ เสียใจนะครับ แต่เขาก็เข้าใจและบอกว่าไม่เป็นไร วันนั้นผมได้แค่เซอร์ไพส์ด้วยดอกกุหลาบ โดยไปส่งเองที่อ๊อฟฟิศ และกินข้าวกันตอนเย็น
ผมเริ่มพยายามหางานแถวๆ บริษัทแฟน ผมตั้งใจว่าเราจะทำงาน แล้วเลิกงานมาเล่นยิมด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน มันคงเป็นความฝันของใครหลายๆ คน และแล้ววันนั้นก็มาถึง ผมได้ทำงานห่างไกลจากเขาไปไม่มากครับ ตอนนั้นความฝันผมก็เป็นจริง ความสุขของผมคือการที่ได้เห็นเขายิ้ม
มีความสุข และการที่ผมได้อยู่กับเขา
ครบรอบ 1 ปี 10 ตุลาคม
ผมทำวีดีโอฉลองครบรอบ 1 ปี ตอนนั้นผมเลือกเพลง คู่ชีวิต ของ Super Baker และความรู้สึกของผม ก็เป็นเหมือนเช่นในเพลงนี้จริงๆ ครับ
ผมไม่เคยคิดเลยว่า ผมจะรักคนๆ นึงได้มากขนาดนี้ นี้ที่คิดว่าจะรักไปชั่วชีวิต รักขนาดที่ว่า ถ้าเขาเป็นผู้หญิง ผมจะให้แม่ไปขอเขาแต่งงาน
รัก .. เธอทั้งหมดของหัวใจ
ผมคนธรรมดาๆ คนนึง ที่ไปตกหลุมรักเจ้าของรอยยิ้มต้องมนต์ ที่ทำให้ผมกลับมาชีวิตใหม่ ตอนนี้ผมมีงานที่ดีทำ ที่มีความสุข เพราะมีแฟนที่ดี ผมยินดีพร้อมจะทำทุกอย่างที่เขาต้องการ เวลาผ่านไปผมยังคงไปรับไปส่ง ทุกๆ ที่ที่เธอต้องการ ช่วยแฟนทำงาน เราผ่านความสำเร็จมาด้วยกัน อยุ่ด้วยกันจนแทบตลอดเวลา ใช่ครับเพราะอย่างที่ผมบอกไปว่าผมมีความสุขในการมีเขา จนผมลืมไปว่า ความรักที่ผมมีให้เขามากไป เวลาที่เราอยู่กันมากไป ทำให้เขาขาดความเป็นส่วนตัว และนั่นก็เป็นเหตุผล ที่ทำให้เราเริ่มมีปัญหากัน
ผมกลับมาคิด และเริ่มเข้าใจในความเยอะของตัวเอง ผมรักเขามากไปจนลืมคิดถึงความรู้สึกของเขา จนมันเกิดเป็นปมปัญหาที่มันเกิดขึ้นโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ปัญหาที่เกิดขึ้นมันหนักมากจนมาถึงจุดที่เราสองคนต้องเกือบแยกกัน ตอนนี้เราปรับสถานะมากรายเป็นแค่เพื่อนกัน ผมได้แต่ยอมรับเพื่อตัวเองได้เดินต่อ เพราะผมรักและยังไม่พร้อมจะให้เขาจากไป รักโดยที่ไม่ได้เผื่อใจ รักจนทำให้ทุกอย่างมันพัง
รอยยิ้มของเธอมันเริ่มหายไป..
ที่ผมมาเล่าตรงนี้ เพียงแค่อยากระบายความรู้สึก หากเพียงเธอได้บังเอิญผ่านมาได้อ่าน
ขอบคุณที่เธอทำให้เรากลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครัง
อยากให้เธอรู้ว่าต่อให้เธอจะเป็นอย่างไร เราก็ยังรักและเป็นห่วงเธอตลอดไป
เราจะจดจำชั่วเวลาดีๆ ที่เรามีกันไปตราบชั่วชีวิต
เราจะคงไม่รักใครเท่านี้อีกแล้ว
รักเธอ
เคยรักใครมาก มากจนเกินไปไหมครับ
ผมคนธรรมดาๆ คนหนึ่ง ไม่มีเป้าหมายอะไรใดๆ ในชีวิต ตกงาน เล่นเฟสบุ๊คให้ผ่านไปวันๆ ชีวิตตอนนั้นมันซึ่งไร้ความหมาย
ผมนอนเล่น IG เขี่ยๆ กดๆ ผ่านไป จนเจอรูปน้องที่ผมรู้จักคนนึง ถ่ายรูปคู่เพื่อนในฟิตเนส ร้อยยิ้มของเขาทำให้ผมรู้สึกเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด
ผมรีบทัก Line น้องที่ผมรู้จักไป ว่าเขาว่าผมชอบเพื่อนเขามาก น้องเขาก็เล่าให้ฟังว่าเขาเป็นคนยังไง และนี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มลงมือ
กับปฎิบัติการที่เรียกว่า "จีบ"
วันนั้นผมกดติดตาม IG ดูรูปของเขา ดูย้อนกลับไปจนรูปแรกที่เขาโพส กดติดตามเฟสบุ๊คของเขา (เพราะเขาเพื่อนเต็ม)
ความน่ารักของเขาทำให้ผมอยากรู้จักเขามากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น วันนึงผมไปเที่ยวกับกลุ่มพี่ ก็เล่าให้ฟังว่าชอบคนๆ นี้ อยากรู้จัก แต่มันช่างบังเอิญ ที่วันนั้นเขาก็มาเที่ยวกัน แต่เราคลาดกัน เพราะเขากับบ้านไปก่อน ต่อมาไม่นานผมก็ได้ Line ID ของเขามาครับ ผมตัดสินใจแอดไปคุย ถามเขาแบบตรงๆ ว่าเขายังโสดอยู่ไหม ตอนนั้นเหมือนเขาเพิ่งเลิกกันแฟน ผมก็ตัดสินใจเดินหน้าจีบเต็มที่ จนกระทั้งเราได้วีดีโอคอลคุยกัน ผมนี่ดีใจมาก ตื่นเต้น ประหม่า คนอะไรน่ารัก หน้าเหมือนลูกแมว ผมตกหลุมรักเขาแล้วจริงๆ เราคุยกันมากขึ้นทุกวันๆ
ผ่านไปประมาณหกวัน ผมตัดสินใจหาเรื่องไปเจอเขาแถวบ้าน ด้วยการไปกินมนต์นมสด จริงๆ ผมไม่ใช่คนชอบกินนมหรอกนะครับ แต่หาเรื่องออกไปเจอ ตอนนั้นผมไลน์คุยกับเขาว่าอยู่แถวบ้านเขาขอไปเจอได้ไหม เขาตกลง ผมก็รีบไปทันที ... ผมจอดมอเตอร์ไซด์อยู่ริมฟุตบาท เขาเดินออกมาหา หน้าสด เสื้อกล้ามสีเขียว ตอนนั้นผมตื่นเต้น ประหม่ามาก เขาน่ารักในแบบของผม ผมรีบเอานมสดให้เขา มันเป็นชั่วโมงเงียบงัน เขิล จนผมต้องขอตัวกลับก่อน
หลังจากกลับถึงบ้าน ผมก็รู้สึกดีใจ และพิมพ์ไลน์ไปบอกเขา ว่าชอบ ตัวจริงน่ารักกว่าใน IG อีก ถึงวันนี้ ผมก็ยังจำโมเมนท์วันนั้นได้อย่างดี
ความสัมพันธ์ของเรามันพัฒนาแบบก้าวกระโดด ผ่านมาไม่กี่วัน เขาก็มีไปออกงาน ผมก็ตามไปให้กำลังใจ นั่นเป็นวันแรกที่เขาเปิดตัวผมกับกลุ่มเพื่อนๆ มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก ที่เราสามารถมีแฟน หรือคบใครได้อย่างเปิดเผย หลังจากนั้นผมก็ไปมาหาสู่ ไปเจอ กินข้าวดูหนัง ไปนอนที่คอนโดเขา ดูทีวี ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ฉันสามีภรรยา
แฟนผมเป็นคนเก่งมากครับ ความสามารถรอบตัว ทำงานบริษัท เลิกงานก็ไปสอนเต้น ถ้าเทียบกับผมแล้วตอนนั้นผมไม่มีอะไรเลย ชีวิตผมว่างมากๆ มีงานฟรีแลนซ์เข้ามาบ้างพอให้มีเงินใช้ประทังชีวิต ต่อมาไม่นานน้องที่ผมสนิทเจ้าของ IG ที่ผมกล่าวถึงตอนต้น ก็แอบส่งข่าวมาว่า แฟนผมป่วยเข้าโรงพยาบาล บอกพิกัดเสร็จสรรพ ผมรีบตัดสินใจไปหาแฟนทันที ผมนอนเฝ้าไข้ เขาอยู่ประมาณ 3 4 วัน จนเขาอาการดีขึ้น ออกมาโรงพยายามมายิ้มน่ารักๆ ได้เหมือนเดิม แต่ผ่านไปได้ไม่กี่วันอาการไม่ดีก็กลับมา จึงเปลี่ยนโรงพยาบาล และผมก็อยู่เฝ้าไข้ อยู่เป็นเพือน คอยดูแล ซื้ออาหาร ซื้อขนมที่เขาอยากกิน มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุข ที่ได้ทำอะไรเพื่อเขา ได้อยู่ดูแล ตอนนั้นผมไม่อยากให้เขาหายเลยครับ เหมือนมันเป็นโลกของผมกับเขาสองคน แต่ทว่าผมก็คงไม่อยากให้แฟนผมป่วยตลอดไปหรอกนะครับ
แฟนผมหายดี ก็กลับมาทำงาน และยังคงไปตอนเต้นตามปกติครับ ส่วนชีวิตผมก็ยังคงหางานต่อไป .. มีช่วงเวลานึงที่เราต้องไกลกัน เพราะผมเดินทางไปทำงานต่างจังหวัด ประมาณสองเดือน มันเป็นช่วงเวลาที่เราได้แต่คุยกันทาง Line วีดีโอคอลกันแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความคิดถึงของผมหายไปเลย ได้แต่นับวันถอยหลังรอ ที่จะได้กลับไปเจอกัน ช่วงนั้นเป็นช่วงลอยกระทงด้วย ปีนั้นเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เศร้าเลยครับ
และแล้วผมก็กลับมา วันแรกที่กลับมาเจอผมอยากจะโอบกอดเขาแน่นๆ แต่ผมเขิล ที่สนามบินคนเยอะมากแต่ผมมีความสุขมากนะครับ ที่ได้กลับมาเห็นร้อยยิ้มน่ารักๆ นี้อีก
ปี 2558
เป็นการเริ่มต้นปีใหม่ที่ผมมีความสุข เพราะผมกับแฟนได้อยู่ด้วยกัน นับถอยหลังเค้าดาวน์สู่ปีใหม่ไปด้วยกัน ทริปเชียงใหม่ของผมมันเป็นทริปที่เต็มไปด้วยสีชมพู ไม่รู้จะสรรหาคมใดมาอธิบายความสุขนี้ได้อีกแล้ว เวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนถึงวันวาเลนไทน์ ช่วงนั้นผมไม่มีงานเลย อยากพาแฟนไปฉลอง อยากซื้อของให้ แต่เขาเข้าใจ บอกผมว่าไม่เป็นไร แค่อยู่ด้วยกันก็มีความสุขแล้ว และนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ได้ เขาเป็นแรงพลักดันให้ผมต้องจริงจังกับการหางาน จนแล้วจนเล่า ผ่านวันเกิดของเขา ผมก็ไม่มีของขวัญดีๆ หรือฉลองวันเกิดด้วยดินเนอร์ดีๆ เสียใจนะครับ แต่เขาก็เข้าใจและบอกว่าไม่เป็นไร วันนั้นผมได้แค่เซอร์ไพส์ด้วยดอกกุหลาบ โดยไปส่งเองที่อ๊อฟฟิศ และกินข้าวกันตอนเย็น
ผมเริ่มพยายามหางานแถวๆ บริษัทแฟน ผมตั้งใจว่าเราจะทำงาน แล้วเลิกงานมาเล่นยิมด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน มันคงเป็นความฝันของใครหลายๆ คน และแล้ววันนั้นก็มาถึง ผมได้ทำงานห่างไกลจากเขาไปไม่มากครับ ตอนนั้นความฝันผมก็เป็นจริง ความสุขของผมคือการที่ได้เห็นเขายิ้ม
มีความสุข และการที่ผมได้อยู่กับเขา
ครบรอบ 1 ปี 10 ตุลาคม
ผมทำวีดีโอฉลองครบรอบ 1 ปี ตอนนั้นผมเลือกเพลง คู่ชีวิต ของ Super Baker และความรู้สึกของผม ก็เป็นเหมือนเช่นในเพลงนี้จริงๆ ครับ
ผมไม่เคยคิดเลยว่า ผมจะรักคนๆ นึงได้มากขนาดนี้ นี้ที่คิดว่าจะรักไปชั่วชีวิต รักขนาดที่ว่า ถ้าเขาเป็นผู้หญิง ผมจะให้แม่ไปขอเขาแต่งงาน
รัก .. เธอทั้งหมดของหัวใจ
ผมคนธรรมดาๆ คนนึง ที่ไปตกหลุมรักเจ้าของรอยยิ้มต้องมนต์ ที่ทำให้ผมกลับมาชีวิตใหม่ ตอนนี้ผมมีงานที่ดีทำ ที่มีความสุข เพราะมีแฟนที่ดี ผมยินดีพร้อมจะทำทุกอย่างที่เขาต้องการ เวลาผ่านไปผมยังคงไปรับไปส่ง ทุกๆ ที่ที่เธอต้องการ ช่วยแฟนทำงาน เราผ่านความสำเร็จมาด้วยกัน อยุ่ด้วยกันจนแทบตลอดเวลา ใช่ครับเพราะอย่างที่ผมบอกไปว่าผมมีความสุขในการมีเขา จนผมลืมไปว่า ความรักที่ผมมีให้เขามากไป เวลาที่เราอยู่กันมากไป ทำให้เขาขาดความเป็นส่วนตัว และนั่นก็เป็นเหตุผล ที่ทำให้เราเริ่มมีปัญหากัน
ผมกลับมาคิด และเริ่มเข้าใจในความเยอะของตัวเอง ผมรักเขามากไปจนลืมคิดถึงความรู้สึกของเขา จนมันเกิดเป็นปมปัญหาที่มันเกิดขึ้นโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ปัญหาที่เกิดขึ้นมันหนักมากจนมาถึงจุดที่เราสองคนต้องเกือบแยกกัน ตอนนี้เราปรับสถานะมากรายเป็นแค่เพื่อนกัน ผมได้แต่ยอมรับเพื่อตัวเองได้เดินต่อ เพราะผมรักและยังไม่พร้อมจะให้เขาจากไป รักโดยที่ไม่ได้เผื่อใจ รักจนทำให้ทุกอย่างมันพัง
รอยยิ้มของเธอมันเริ่มหายไป..
ที่ผมมาเล่าตรงนี้ เพียงแค่อยากระบายความรู้สึก หากเพียงเธอได้บังเอิญผ่านมาได้อ่าน
ขอบคุณที่เธอทำให้เรากลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครัง
อยากให้เธอรู้ว่าต่อให้เธอจะเป็นอย่างไร เราก็ยังรักและเป็นห่วงเธอตลอดไป
เราจะจดจำชั่วเวลาดีๆ ที่เรามีกันไปตราบชั่วชีวิต
เราจะคงไม่รักใครเท่านี้อีกแล้ว
รักเธอ