ผมกับแฟนคบกันมาได้8เดือนแระ ผมเจอเธอเพราะเพื่อนแนะนำให้ เพื่อนบอกว่าเธอจิงใจรักจิง เพื่อนเลยให้เบอร์ให้เฟสบุ๊คมา ตอนนั้นแฟนผมเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าของเทอที่คบกันมาถึง6ปี เพราะแฟนเก่าของเธอเจ้าชู้ไปมีกิ๊ก ตอนนั้นผมเลยคิดว่า ผญ ที่เพิ่งถูก ผช เจ้าชู้ ทำร้ายจิตใจมานี่แหละน่าจะรักจริง ผมกับเธอคุยกันได้1เดือน เราจึงตกลงคบกัน เราสองคนคบกันตอนผมเรียน จบนายสิบทหารบกพอดี ส่วนแฟนผม เธอทำงานรับจ้างตามห้างสรรพสินค้าทั่วไป เราทั้งคู่เรียนจบ ม.6 ยังไม่ได้ต่อปริญญา ตั้งแต่เราคบกันมา เธอก็นิสัยดี รักจริงไม่เจ้าชู้และไม่ค่อยให้ผมเลี้ยงไรเธอด้วย ไปเที่ยวไปซื้อของต่างคนต่างช่วยกันออก เธอเป็นคนเฮฮาดี  แต่ผม ดันมีความคิดว่า.... ผมโชคดีแล้วหรือว่าคิดผิด ที่ได้เธอเป็นแฟน ผมตัดสินใจเลือกเธอเร็วไปรึป่าว เพราะผมเห็นเพื่อนๆทหารของผม หลายคนมีแฟนเป็นพยาบาล ตำรวจ ครู หรือไม่ก็ทหาร ด้วยกัน พ่อแม่ผม ก็อยากให้ผมได้แฟนเป็นข้าราชการเหมือนกัน ชีวิตครอบครัวของผมในอนาคตจะได้ไม่ลำบาก ผมจึงสับสนว่า จริงๆแล้วความรัก ต้องการรักที่จริงใจ หรือความสบาย หรือความเหมาะสม หรือว่าผมตัดสินใจเร็วเกินไปที่เลือกเธอเป็นแฟน โดยที่ไม่ลองหาคนอื่นดูไปก่อน ปล.โทดทีคับที่พิมมาซะยาวเลย  (ลืมบอกไปว่า แฟนผมอายุมากกว่าผม3ปี)