อะไรบางอย่างกำลังมานะ .... เบาเหมือนผีเสื้อกระพือปีก ไม่ถึงกับหนักหน่วงรุนแรงแต่ก็พาให้ระคายใจ .... เบา ๆ ที่ว่ามีอะไร "นิดหน่อย" คือเรื่องนี้ กินข้าวด้วยกันนี่นะ อวี้ถังและผู้ชายคนนั้นมีอะไรเหมือนกัน อาจเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เป็นความบังเอิญที่ไม่น่าอภิรมย์สำหรับเหวินข่ายเอาเลย หนึ่งอย่างที่เหมือนกันอาจนับได้ว่า " มากไป "

นั้นเขาทำอะไร "เธอคิด" จริง ๆ คิดมาตั้งแต่เช้าแล้วด้วย หมายความว่าอะไรกันที่ว่า "ครั้งนี้ไม่ตั้งใจ" เวลาพูดที่ชอบเอาหน้ามาแนบแทบจะติดแบบนั้นน่ะ คืออะไร คราวนี้ไม่ตั้งใจ แล้วคราวอื่นล่ะ ... เธอพยายามแล้วที่จะไม่คิดเป็นอย่างอื่นนอกจากเรื่องงาน ทำไมมันยากเย็นขึ้นก็ไม่รู้สิ แต่โปรเจคอลม่านล้านแปดที่ทำอยู่ก็ทำให้เธอไม่หยุดสนใจกับเรื่องนี้นานนัก จนกระทั่งเวลามื้อเย็น ระหว่างที่เจรจางานธุรกิจกับจื่ออวี้ จนลืมสั่งข้าว ตอนนั้นทุกอย่างยังเป็นปกติ แต่เมื่ออ้ายชาและเขาก้าวเข้ามา เธอก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าที่เป็นอยู่นั้น "คืออะไร"

ความไม่พอใจหรือ ก็ไม่น่าจะใช่ ผิดหวังหรือก็ไม่ถึงขนาดนั้น รู้แต่ว่ามันส่งผลสะเทือนต่อมื้ออาหารนั้นไม่มากก็น้อย เธอแอบมองเขาใส่สร้อยให้อ้ายชา มองนานจนคนข้างหน้าเริ่มตะงิดใจหน่อย ๆ แววตาแบบนั้น "ใจหาย" ละมัง ที่โต๊ะใกล้ ๆ นั้น เขาแอบมองเธออยู่เช่นกัน คนที่มาด้วยก็พอจะรู้อะไรเลา ๆ "งานจ้อง" ครั้งนี้คงทำให้สิ่งที่สงสัยในใจของอ้ายซาชัดเจนขึ้น แม้เจ้านายของเธอจะกลับมาสู่โหมดปกติได้ในเวลาอันสั้น แต่เธอรู้และแน่ใจว่าภายใต้ความ "ไม่มีอะไร" มันมี และ มี "มาก" เสียด้วย



ดีเทลขนาดเมนูออมเลตดับเบิ้ลชีสนางยังไม่พลาด (ฮา) "ไอ้อ่อนเอ๊ย .... ถ้าไม่ชอบแล้วจะเรียกว่าอะไรฟระ" เสียงเพื่อนสนิทลอยลมมากลั้วเสียงหัวเราะเฮฮา นายว่าเขาเป็นมือใหม่เรื่องงาน อยากบินสูงก็บินไม่ได้ ตัวนายก็ไก่อ่อนเรื่องรักเหมือนกันละวะ บอกไปเถอะไม่รัก อยากหลอกตัวเองก็หลอกไป แต่หลอกชั้นไม่ได้หรอกนะแก แค่สร้าง motivation กับเพื่อนเก่าเหรอ ?  ใช่สิ อยู่อเมริกามาเป็น 10 ปี ประสบความสำเร็จดี แล้วด้วยเรื่องแค่นี้  ซื้อตั๋วบินกลับมา .... จ้า จ้า อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ ? รู้ได้ไงว่าเขาอยู่บริษัทนี้ล่ะ ติดตามเหรอ หรือเป็น stalker ?  สมัยเรียนสาวสวยสะเด็ดชวนเดทไม่รู้กี่หน ก็ไม่จริงจังกับใคร แคร์เขามากเห็นเขาเหนื่อยเพราะตัวเองโยนงานให้ ก็เลยไม่ยอมเรียกใช้ ไม่เรียกรัก ไม่เรียกชอบ แล้วจะเรียกอะไร .... กล้านิยามไหม พูด !!!! อยากเฉไฉไปทางไหนก็แล้วแต่ จะแต่งนิยายโฆษณาชวนเชื่อก็ตามใจ





จะด้วยเหตุนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจ ... จีเหวินข่ายจึงแหวกตารางงานรัดตัวใน 20 นาทีของวันที่ว่าง มาฟัง presentation ของแผนกขาย 3 และ เชิญหอกข้างแคร่ ฮื้อ หนามแทงใจ ฮ้า เรียกง่าย ๆ ว่าอัศวินชุดขาวของอวี้ถังมาร่วมฟังด้วยในฐานะทายาทเบอร์หนึ่งของบริษัทยักษ์ใหญ่ ก็นั่นไง บริษัทที่เขาผู้ทำเป็นหวหน้าเลขาฯอยู่นั่นแหละ งานก็คืองานไหม ? จีเหวินข่ายไม่ใช่เด็กน้อย งานก็คืองาน โอกาสแบบนี้หาได้ง่ายซะทีไหน

อาจจะไม่รู้ตัวแต่แบบนี้ก็เป็นวิถีทางที่เขาแสดงให้อวี้ถังเห็นว่าเธอมีเขา "สนับสนุน" เธออยู่ แบบไม่มากไม่น้อยไป และ ก็เป็นอีกครั้งที่ "เขา" เปิดหน้าชนกับศัตรูหัวใจตรง ๆ  ผมเชื่อว่า "แผนกขาย 3" ร่วมงานกับ " shinway "ไม่ได้นึกอะไรไปมากกว่าเรื่อง "งาน" ไม่ได้เอ่ยชื่อออกมาซักชื่อหนึ่งแต่เหมือนเขารู้กันเองว่าหมายถึงใคร .... แถมเปิดศึกชนิดไม่เกรงใจทายาทคู่ค้ารเลยด้วยซ้ำ แล้วอีแบบนี้ยังจะกล้าพูดอีกไหมว่า ไม่ได้คิดอะไรกับ ... ละไว้ในฐานที่เข้าใจ

หากเหตุการณ์ก็ดูจะกลับตาลปัตรไปอีก เพราะ "ศึกชิงเปลือกไข่" เมื่อส่วนผสม "ตัวนี้" ตัวนี้ดันไปทับไลน์กับแผ่นมาร์กสหน้าผลิตภัณฑ์ของแผนกขาย 1 จงอวี้ถังจึงต้องเป็นหนังหน้าไฟอีกครั้ง หมดเรื่องนี้ไปเรื่องนั้นไม่ได้หยุดพัก แล้วคนจับเขาวัวเสี้ยมให้ชนกันก็ไม่ใช่ใคร เจ้าเก่าเจ้าเดิม จีเหวินข่าย ...  อีกครั้งที่อวี้ถังซึ่งทำหน้าที่ของตัวเองเต็มที่แล้ว โดนด่าสาดเสียเทเสีย อีกครั้งที่ความพยายามที่ผ่านมาต้องแขวนอยู่บนเส้นด้ายอีกครั้ง ด้วยน้ำมือคนกันเอง อีกครั้งที่คำว่า "มือใหม่" กลับมาหลอกหลอนเธอ ต่อหน้าผู้ชายชื่อจีเหวินข่าย  และ อีกครั้งที่งานยากแสนยากรอเธอยู่ที่ปลายทาง เหมือนไม่รู้จบไม่รู้สิ้น



สถานการณ์เริ่มพลิกไปอีกตลบ เมื่ออวี่ถังมาทำความสะอาดบ้านเหวินข่ายเหมือนเคย ณ เวลานั้นเองที่สาเหตุแห่งปัญหาเริ่มเผยโฉม เธอแค่อยากช่วยเขาแต่มันกลับกลายเป็นการทำลายศักดิ์ศรีเด็กชายวัยรุ่นคนหนึ่ง แล้วท้ายที่สุดมิตรภาพระหว่างเขาและเธอถูกทำลาย โดยเธอไม่มีโอกาสจะแก้ไข เขาเย็นชากับเธอ เธอคิดว่ามันแปลก ๆ แต่เรื่องการสอบ เรื่องปัญหาที่บ้าน ทำให้เธอต้องพักเรื่องราวนั้นเอาไว้ก่อน จนสุดท้าย ... ก็ห่างหายกันไปราว 10 ปี เธอไม่ได้คิดอะไรมากมายไปกว่าดีใจเมื่อเจอเขา และ ยิ่งรู้ว่าเขาเป็น CEO เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็คิดดีใจกับเพื่อนเก่าด้วยซ้ำ