วันนี้เป็นที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเรา ผช.ที่เรารักมาเกือบ 2ปี ผ่านเรื่องเลวร้ายต่างๆด้วยกันมา เค้ามาบอกเลิกเรา เค้าไม่ได้บอกเราตรงๆหรอก เค้าแค่บอกว่าอยากอยู่คนเดียว คือตอนนี้เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เค้าไปทำงานกับพ่อที่กรุงเทพ ช่วงปิดเทอม เค้าไม่ได้อยู่กับพ่ออะค่ะ นานๆทีจะได้เจอ เราก็เข้าใจนะค่ะ เค้าทำงานตั้งแต่ 2ทุ่ม เลิกประมาณ ตี 2-3 ทุกวันเลย บ้างวันก็เรท เราก็แบบรออะค่ะ อยากคุยด้วย แต่เค้าก็บอกแล้วว่าไม่ต้องรอหรอกนอนไปเลย เราก็รอเท่าที่จะไหวอะค่ะ  เราก็นอนดึกอยู่แล้ว เค้าก็คงง่วงอะค่ะ ตอนเช้าเราตื่นก็ไม่ได้คุย เค้าก็นอนตื่นบ่ายๆ พอตื่นมาก็กินข้าวอาบน้ำดูหนังไปเที่ยวกับพ่อบ้าง ไปเล่นแบตบ้าง เค้าไม่มีเวลาพักผ่อนด้วย แล้วอีกอย่างนานๆทีเค้าจะอยู่กับพ่อ เราก็ต้องเข้าใจ แต่มันก็แอบน้อยใจเบาๆอีก ทำไมไม่ติดต่อบ้าง โทรไปก็ทำงานๆ แต่เมื่อ2วันก่อนค่ะ เรากะจะไม่ติดต่อกับเค้า ไม่คุยจะลองใจเค้า จะดูว่าเค้าจะสงสัยไหมทำไมเราเงียบ ปกติเราจะโทรจิก โทรถามนู้นนี่นั้น ส่งข้อความไป เจ้าแง่เจ้างอน เอาแต่ใจ แต่เราเงียบจริงๆ เค้าก็ส่งมาในเฟสว่ากินข้าวก่อนนะ จุ้ปๆ แล้วก็ออฟทำให้เราแบบโมโห บอกแค่นี้อะนะ เราก็ตอบว่าจ้า สั้นๆเราก็ใจไม่แข็งหรอก เราก็ร้องไห้ น้อยใจ พยายามไม่คิดถึงเค้า หาไรทำ พอวันนี้เราอึดอัดใจ เราอยากจะให้มันชัดเจน เราเลยบอกว่าถ้าว่าขอคุยด้วยหน่อย
เค้าก็ตอบว่าไง เราก็บอกว่าเราอยากคุยกับเค้า เราพูดเชิงน้อยใจ เราอยากให้เค้าแคร์เราบ้าง
เค้าก็บอกว่าเค้าอยากอยู่คนเดียว นั้นแหละ เราช็อกเลย เราก็ถามว่า หมายถึงเลิกหรอ เราได้แต่หวังว่าไม่ใช่เรื่องจริง ล้อเล่นใช่ไหม เราใจสั่น หน้าชามาก เราก็ถามว่าทำไม
เราก็ไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว เราก็ปิดเฟส เราอยากตายมาก ประโยคสุดท้ายเราก็บอกว่าเรารักเค้ามากๆ หลังจากนั้นเราก็ขี่รถออกมาทางแม่น้ำเลาะมาเรื่อยๆ เราอยากให้รถชนเราตายๆไปเลย เหม่อลอย เราหมดหนทางจริงๆ เราไม่รู้จะเอายังไงต่อชีวิต ไม่กล้ารักใครเลย  เจ็บจุกมาก เพื่อนเรารู้ข่าวจากแฟนเราก็โทรตามหาเรา มาหาที่บ้าน แต่เราออกมาแล้ว เราไม่รับสายเลย เรารอแค่เค้าโทรมา เราร้องไห้ จนคนมอง เราไม่แคร์ใครแล้ว เราเหนื่อยเราท้อจริงๆ เราแย่มากๆสภาพจิตใจ เราพยายามหาที่ๆที่ไม่มีคนสัญจร อยากจะกระโดดน้ำตายไปเลย จนแฟนเราโทรมาเราก็รีบรับแล้วก็ร้องไห้ พูดจาไม่รู้เรื่อง เราขอร้องอ้อนวอนเค้า เราถามว่ามีคนอื่นหรอเค้าบอกไม่ใช่ สาบานได้ เราก็คิดแบบนั้นว่าไม่ใช่หรอก ขนาดเวลานอนเค้ายังไม่มีเลย แล้วเราก็บอกทำไม ทำไม ตะคอกใส่เค้า ร้องไห้พูดไม่รู้เรื่องเลย เราพูดพูดกู เราไม่เคยพูดคำหยาบใส่เค้าแต่ครั้งนี้ สุดๆแล้ว ไม่ไหวจริงๆ ไม่รักกูแล้วหรอ ไหนสัญญากับกูให้เชื่อใจว่าจะไม่ไปไหนไง ไหนบอกจะไม่ทิ้งกูไง แบบรั่วมาก สะอึกสะอื้น เค้าก็บอกว่าเค้าขอโทษ เค้าก็ร้องไห้ตามเรามา เค้าบอกว่าเค้าผิดไปแล้ว เค้าบอกว่ามันเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่พูดแบบนั้นไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่ยังรัก เค้าบอกว่าเค้ารักเรามาก  พูดจนเรากลัวว่าพรุ่งนี้ใจเค้าจะเปลี่ยนไปอีก เราก็บอกสงสารรึป่าว ที่พูดมาอะ เค้าบอกไม่เค้าไม่อยากเสียเราไปจริงๆ เค้าบอกว่าเค้าควรจะรักษาเราไว้ด้วยซ้ำ เราก็รู้สึกแบบขอบคุณพระเจ้า แต่น้ำตามันก็ยังไหล มันรู้สึกกลัว กลัวว่าจะไม่มีเค้าตลอดเวลา เค้าก็บอกว่ามาเริ่มกันใหม่นะ เค้าขอโทษ คือเค้าร้องไห้ให้เราเห็นยากมาก เราก็รู้สึกรักเค้ามากขึ้น อยากให้เค้าอยู่กับเราไปนานๆตลอดรอดฝั่ง ตั้งใจจะทำอะไรด้วยกันตั้งเยอะ เค้าบอกให้เรากับบ้าน ถ้าไม่กับเค้าจะงอนเรา เราาก็กับบ้านเราก็บอกถึงบ้านแล้ว เค้าก็บอกว่าไปไหนให้บอก เค้า พูดเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนไป แต่ความกลัวเราอะ แต่แค่มีเค้าเราก็พอใจแล้ว เราไม่ต้องกลัวแล้วใช่ไหม  แต่ใจคนเราอะน่ากลัว พรุ่งนี้เค้าจะเปลี่ยนไปไหม


#ประมานตี 1 กว่าเค้าโทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว เราก็ไม่คิดว่าจะโทรมาหรอก น่าจะนอนไปเลย แต่เค้าโทรมาคุยเล่นกับเรา ทำให้เราใจดีขึ้น มีกำลังใจขึ้น เค้าบอกว่าเค้ารักเรามากๆ เค้าขอโทษเรา ความมั่นใจเราก็กับมาทำให้เรามีแรงมากขึ้น

ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านเรื่องราวของเรานะค่ะ