ตามหัวข้อเลยค่ะ แฟนเราไม่ชอบแม่เรา อ่านไม่ผิดหรอกค่ะเราหนักใจสุดๆ ท้าวความไปก่อนที่แฟนจะไม่ชอบแม่เราก่อนนะ แม่เราไม่ได้เลี้ยงเรามา เราโตมากับญาติๆ เรากับแม่ไม่สนิทกันเลยตั้งแต่เล็กจนโต ตั้งแต่ขึ้นมัธยมมาจนถึงตอนนี้เรากับแม่ก็ต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเอง ไม่ค่อยยุ่งกันแถมอยู่กันคนละบ้านอีกต่างหาก เรากับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากแม่ชอบทำตัวเหมือนเขาไม่มีลูกให้รับผิดชอบ เราชอบขัดเขาในสิ่งที่เขาทำ แล้วเรายิ่งไม่ถูกกับพ่อเลี้ยง เรายิ่งพาลแม่เข้าไปใหญ่ แต่ถึงเป็นแบบนี้เราก็รักและเคารพและพร้อมจะตอบแทนบุญคุณแม่ถ้ามีโอกาสอยู่เสมอ
จนมาวันนึงเราเจอแฟนคนนี้ เขาดีกับเรามาก พูดง่ายๆว่ามาเติมสิ่งที่เราขาดหายไปเลยอ่ะ เขาคอยช่วยเหลือครอบครัวเรา ช่วยเหลือเราในทุกๆด้าน ซึ่งเราคิดว่าคนรักแบบนี้เป็นบุญแล้วที่เราได้มาครองคู่ด้วย เราคบกันมา6ปีแล้ว ระหว่าง6ปีที่ผ่านมา เขาเห็นพฤติกรรมของแม่เราที่ทำกับลูกๆมาโดยตลอด เขาไม่ชอบและไม่พอใจมากๆที่แม่ทำแบบนี้ เขาโกรธแทนเราตลอด เขาบอกว่าเขาไม่ชอบให้เราร้องไห้เวลาทะเลาะกับแม่ แต่เราก้พูดกับเขามาตลอด ต่อให้แม่เราจะไม่ดีหรืออะไรก็ตาม ยังไงเขาแก่ตัวไปเราก็ต้องรับผิดชอบชีวิตแม่ ลำพังเราสองคนไม่ค่อยทะเลาะกันหรอก แต่ถ้าพูดเรื่องแม่เราขึ้นมา เป็นอันว่าต้องทะเลาะกันตลอด เราทนไม่ได้ทุกครั้งที่เขาว่าแม่เรา (ในความเป็นจริงสิ่งที่แฟนเราว่าแม่ให้เราฟังเป็นจริงทุกอย่าง) แต่เราเป็นลูกไงต่อให้แม่เราไม่ดีจะเลวยังไงเขาก็คือแม่ เราทนไม่ได้ที่มีใครมาว่าแม่เรา จนมาวันนี้ วันที่เราเจ็บปวดมาก เราคุยกับแฟนเรื่องแม่ ก็ทะเลาะกันอีกเพราะเขาชอบว่าแม่เราแบบนู้นแบบนี้ ซึ่งเราเถียงไม่ออกไง เราก็ได้แต่บอกว่า
" ถ้าไม่รักแม่กู กูไม่ว่า...แต่ต้องเคารพเพราะแม่กูก็เหมือนแม่เพราะเป็นผัวกู...เขาจะดีจะเลวยังไงก็ห้ามติ ห้ามว่า"
ตัวแฟนเองก็โมโห แล้วพูดตอกกลับมาว่า
"กูไม่ใช่ไม่เคารพแต่กูไม่ชอบแม่ที่ทำตัวเหมือนไม่มีลูกแบบนี้"
เราก็บอกว่า"ถ้าไม่ชอบแม่กู...ก็อยู่ร่วมกับกูไม่ได้หรอก"
สิ้นคำนั้น....แฟนเราพูดออกมาว่า
"ไว้ให้แม่ตายก่อนแล้วเราค่อยมาคบกันแล้วกัน"
หูยยยยย...คือแบบน้ำตาไหล มือสั่น แค้นมาก คือแบบว่าแม่ใครใครก็รักใครก็บูชา ทำไมต้องพูดจาแรงขนาดนี้ด้วยคือจะบอกว่าร้อยอย่างที่เขาทำดีกับเรา เราลืมไปหมดเลยอ่ะแค่เขาแตะแม่เราแค่ครั้งเดียว
เราร้องไห้จนเหนื่อย...เหนื่อยมาก เราคิดทุกอย่าง ทำไมแม่เราต้องทำให้คนอื่นว่าได้ ทุกสิ่งที่เขาว่ามาเราปฏิเสธไม่ได้เลย เราปกป้องคนที่มีพระคุณ แต่เรากำลังจะเสียคนรักดีดีไป เรารู้สึกแย่มาก ปัญหานี้ยังเป็นปมอยู่ในใจลึกๆมาตลอด
*ยินดีรับข้อคิดเห็นนะค่ะ เป็นคุณคุณจะทำกันอย่างไรค่ะ
🙏ขอบคุณมากๆนะค่ะ🙏 ขอโทษด้วยนะค่ะที่บางตอนมีคำพูดไม่สุภาพ🙏
เมื่อแฟนไม่ชอบแม่เรา....คนกลางอย่างเราถึงกลับเครียดสุดๆ😢😭
จนมาวันนึงเราเจอแฟนคนนี้ เขาดีกับเรามาก พูดง่ายๆว่ามาเติมสิ่งที่เราขาดหายไปเลยอ่ะ เขาคอยช่วยเหลือครอบครัวเรา ช่วยเหลือเราในทุกๆด้าน ซึ่งเราคิดว่าคนรักแบบนี้เป็นบุญแล้วที่เราได้มาครองคู่ด้วย เราคบกันมา6ปีแล้ว ระหว่าง6ปีที่ผ่านมา เขาเห็นพฤติกรรมของแม่เราที่ทำกับลูกๆมาโดยตลอด เขาไม่ชอบและไม่พอใจมากๆที่แม่ทำแบบนี้ เขาโกรธแทนเราตลอด เขาบอกว่าเขาไม่ชอบให้เราร้องไห้เวลาทะเลาะกับแม่ แต่เราก้พูดกับเขามาตลอด ต่อให้แม่เราจะไม่ดีหรืออะไรก็ตาม ยังไงเขาแก่ตัวไปเราก็ต้องรับผิดชอบชีวิตแม่ ลำพังเราสองคนไม่ค่อยทะเลาะกันหรอก แต่ถ้าพูดเรื่องแม่เราขึ้นมา เป็นอันว่าต้องทะเลาะกันตลอด เราทนไม่ได้ทุกครั้งที่เขาว่าแม่เรา (ในความเป็นจริงสิ่งที่แฟนเราว่าแม่ให้เราฟังเป็นจริงทุกอย่าง) แต่เราเป็นลูกไงต่อให้แม่เราไม่ดีจะเลวยังไงเขาก็คือแม่ เราทนไม่ได้ที่มีใครมาว่าแม่เรา จนมาวันนี้ วันที่เราเจ็บปวดมาก เราคุยกับแฟนเรื่องแม่ ก็ทะเลาะกันอีกเพราะเขาชอบว่าแม่เราแบบนู้นแบบนี้ ซึ่งเราเถียงไม่ออกไง เราก็ได้แต่บอกว่า
" ถ้าไม่รักแม่กู กูไม่ว่า...แต่ต้องเคารพเพราะแม่กูก็เหมือนแม่เพราะเป็นผัวกู...เขาจะดีจะเลวยังไงก็ห้ามติ ห้ามว่า"
ตัวแฟนเองก็โมโห แล้วพูดตอกกลับมาว่า
"กูไม่ใช่ไม่เคารพแต่กูไม่ชอบแม่ที่ทำตัวเหมือนไม่มีลูกแบบนี้"
เราก็บอกว่า"ถ้าไม่ชอบแม่กู...ก็อยู่ร่วมกับกูไม่ได้หรอก"
สิ้นคำนั้น....แฟนเราพูดออกมาว่า
"ไว้ให้แม่ตายก่อนแล้วเราค่อยมาคบกันแล้วกัน"
หูยยยยย...คือแบบน้ำตาไหล มือสั่น แค้นมาก คือแบบว่าแม่ใครใครก็รักใครก็บูชา ทำไมต้องพูดจาแรงขนาดนี้ด้วยคือจะบอกว่าร้อยอย่างที่เขาทำดีกับเรา เราลืมไปหมดเลยอ่ะแค่เขาแตะแม่เราแค่ครั้งเดียว
เราร้องไห้จนเหนื่อย...เหนื่อยมาก เราคิดทุกอย่าง ทำไมแม่เราต้องทำให้คนอื่นว่าได้ ทุกสิ่งที่เขาว่ามาเราปฏิเสธไม่ได้เลย เราปกป้องคนที่มีพระคุณ แต่เรากำลังจะเสียคนรักดีดีไป เรารู้สึกแย่มาก ปัญหานี้ยังเป็นปมอยู่ในใจลึกๆมาตลอด
*ยินดีรับข้อคิดเห็นนะค่ะ เป็นคุณคุณจะทำกันอย่างไรค่ะ
🙏ขอบคุณมากๆนะค่ะ🙏 ขอโทษด้วยนะค่ะที่บางตอนมีคำพูดไม่สุภาพ🙏