ตามชื่อเรื่องเลยค่ะ เราเพิ่งสูญเสียย่าไปได้7เดือนแล้วค่ะจากโรคมะเร็งกระดูกระยะสุดท้ายแต่เรายังคงมีอาการคิดถึงย่ามากเพราะย่าอยู่กับเราตลอดตั้งแต่ท่านยังเดินได้จนท่านเริ่มนอนที่จนกระทั่งท่านเสียไปคือตลอดระยะเวลา7เดือนที่ผ่านมาเราพยายามที่จะทำใจว่าท่านไปสบายแล้วแต่เรากลับยังคงคิดถึงท่านไม่ว่าจะส่วนไหนของบ้านก็ยังคงคิดถึงท่านตลอดเวลาเราพยายามที่จะทำใจแล้วแต่ก็ทำใจไม่ได้ไม่ว่าจะหนังสือธรรมะอะไรก็เอาไม่อยู่จริงๆ เลยอยากจะขอความคิดเห็นดูน่ะค่ะว่าจะมีวิธียังไงบ้าง ขอโทษที่รบกวนน่ะค่ะอาจจะเป็นคำถามที่ดูไร้สาระไปหน่อย