ด้วยความที่เป็นคนที่ใช้เงินจะเรียกว่าเดือนชนเดือนก็ได้ แต่ก็รู้สึกว่า ค่าอาหาร ค่าน้ำ ค่าเดินทาง ก็ยังอยู่ในระดับที่เราสามารถใช้ชีวิตได้แบบไม่เดือดร้อน และถ้าไม่ใช้จ่ายเกินตัวมันก็พอใช้นะ เหลืออีกต่างหาก บางเดือน

ด้วยความที่ผมเคยไปเที่ยวต่างประเทศมา แล้วรู้สึกได้เลยว่า เห่ยทำไมข้าวของบ้านเขามันแพงจะวุ้ย อย่างจีนนี่ถือว่าแพงนะครับ ไอติมแท่งนึง50หยวน น้ำโกโก้นั้นหรือก็เอาช็อกโกแลตเกรดต่ำผสมนม ราคาจำไม่ค่อยได้แต่ก็ประมาณ150-250 บาท อยู่ดี คืออันนั้นร้านข้างทางนะนั่น สิงคโปร์น้ำเปล่าขวดละ2-3เหรียญ โค้ก4เหรียญ (คูณ26ไป) ซึ่งแพงเว่อมาก อาหารข้าว4เหรียญขึ้น ถ้าจะเอาให้อิ่มหน่อยเป็นเซ็ท10เหรียญอัพ ถามว่าอร่อยไหมไม่เลย ถามว่าเยอะไหมก็ไม่เช่นกัน ห้องน้ำฟรีแทบไม่มี ยกเว้นในห้างหรือร้านอาหารเก็บตัง10-20เซน ของฟรีคือหายากในสิงคโปร์มาก
แต่มาดูที่บ้านเราสิ น้ำเปล่าขวดละ7บาท ข้าวจานละ40 ค่าเดินทางรถเมล์ก็มีสองแถวแท็กซี่ถือว่าไม่แพงนะ ไม่แปลกใจเลยที่ต่างชาติมาเที่ยวบ้านเราเยอะ เพราะของมันถูกนี่เอง อยากกินอะไรก็กินตามใจ ไม่ต้องมาคิดคำนวณว่าซื้อแล้วจะคุ้มไหม อาหารก็อร่อยหลากหลาย

เงินเดือนขั้นต่ำ15000 บาทผมว่าส่วนตัวผมเคยลองทำมาแล้ว (ผมเงินเดือนมากกว่านั้นแต่ลองตัดที่15000ดูสิ๊ว่าเป็นไง) ผมว่ามันพอใช้นะ แถมเหลือเก็บด้วย อาจจะไม่ได้ของที่เราอยากได้แบบรวดเร็วทันใจ แต่ถ้าเก็บเงินเรื่อยๆไม่นานก็ได้มาเชยชมละ
จริงๆผมว่าค่าครองชีพน่ะไม่แพง แต่มันอยู่ที่ว่าแต่ละเดือนหรือแต่ละวันคุณใช้เงินยังไงมากกว่า กินบุฟเฟ่บ่อย เข้าร้านอาหารตามห้างบ่อย ดื่มเครื่องดื่มราคาแพงบ่อยวันละหลายแก้ว ช็อปปิ้งบ่อยเกิน ต่อให้มีเงินมากมายกว่า15000มันก็ไม่พอครับ

คนอื่นล่ะคิดว่าไง ค่าครองชีพบ้านเรามันสูง หรือ เราเองที่ทำให้ค่าครองชีพแต่ละเดือนของเรามันสูงเอง???