เรากับคนรักเจอกันโดยบังเอิญหรือแบบงงๆมาก เรานั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อนสองคน  แล้วสักพักเราได้ยินเสียงคนคุยกันดังมากๆจากขวามือเรา เราเลยหันไปมองด้วยสีหน้าไม่ดี เจอคน2คนคุยกัน แล้วสายตาเราดันไปสบตากับคนรักของเราพอดี แต่แค่เสี้ยวนาทีเท่านั้น เราก้มองไม่เห้นหน้าเค้าและเค้าก้ไม่เห้นหน้าเรา มันเป้นแค่ความรุ้สึกแว้บๆว่าเราสบตากับสักคน พอสักพักก้มีผญเดินกลับมาหาเรา เราคิดในใจว่าคงจะมีเรื่องแน่เพราะเพื่อนของคนรักเราหน้าดุเสียงห้าวๆหน่อยแต่สวย เค้าถามเราว่ามีแฟนยัง เราตอบว่ายัง เค้าเลยบอกว่าเพื่อนให้มาขอไลน์แต่เปลี่ยนเป้นขอเบอร์เราไปแทน เราก้จำได้ลางๆแล้วว่า นี่มันสองคนที่คุยเสียงดังแล้วเราหันไปมองหนิ เราตกลงให้เบอร์ไปทั้งๆที่ก้ไม่ได้เห้นหน้าเลยว่าเค้าหน้าตายังไง แต่มั่นใจว่าคนที่ไลน์เราคือคนที่เราสบตากันด้วยความบังเอิญแค่เสี้ยวนาทีแน่ๆ  แล้วหลังจากนั้นเพื่อนคนรักเราก้ตะโกนเสียงดังว่า กูขอให้ละนะ อย่าลืมค่าจ้าง200กูด้วย ตอนนั้นเราขำมาก555555 เพราะคนรักเราเค้าไปหลบหลังรถ  หลังจากนั้นสักพักนึงมีเบอร์แปลกโทมาหาเราแล้วบอกว่า คนที่ไปขอเบอร์เมื่อกี้นะ ขอโทดทีทำเบอร์เราหายขอไอดีไลน์เราหน่อยได้ไหม เราก้คิดในใจท่าจะเพี้ยนว่ะ โทมาแล้วบอกเบอร์หาย55555555 เราก้ให้ไอดีไลน์ไปแล้วคนรักเราก้แอดไลน์มา เราก้เริ่มคุยกันตั้งแต่นั้นมาก วันแรกที่คุยคือ16ธันวาคม เออแต่จริงๆแล้วคนรักเราก้บอกว่าเค้าก้ไม่เห้นหน้าตาเรารุ้แค้สบตากับใครสักคน แล้วคนรักเราก้ลุ้นว่าเราจะหน้าตายังไง (นี่คือเรื่องราววันแรกที่เราได้เจอกัน)