วันแรกที่เขามาเรียนที่นี้ เราก็ไม่ค่อยจ่ะถูกชะตากับเขาตั้งแต่แรก ไม่ทราบว่าเพราะอะไร แต่มาวันหนึ่งเราดันต้องอยู่กลุ่มกับเขา ซึ่งอยู่แค่สองคน วันๆๆเราต้องอยู่เขาเพราะเราต้องคุยเรื่องงานแต่มันอึดอัดมาก แต่มีวันหนึ่งเขาเข้ามาถามเรา ซึ่งตอนนั้นหัวใจของเราเต้นแรงมาก นั้นคือจุดเริ่มต้นที่เราแอบชอบเขา ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเราก็ได้แอบมองเขาถึงแม้เขาจะไม่รู้เลย แต่ก็แปลกอยู่เรื่องหนึ่งค่ะ เรากับเขาจะบังเอิญกันตลอด บางทีเขามองเราพอเราหันไปมองเขา เขาก็กลับหันไปทางอื่น ส่วนมากคำพูดของเขาเราจะบังเอิญได้ยินตลอด เช่น หล่อๆๆอย่างผมทำไม่ยังไม่มีแฟน และวันหนึ่งเพื่อนเราให้เราสบตาเขาแล้วให้เราบอกว่ารู้สึกยังไง แต่เรากลับหลบตาไม่กล้ามองตาเขา แล้วเขาก็บอกกับเราว่า ผมไม่สำคัญพอ ตั้งแต่เรียนกับเขามาสี่ปี เราไม่เคยคุยกันเลย นอกจากเรื่องงาน เขามักจะทำอะไรเหมือนกับเราทุกอย่าง จนวันหนึ่งเราเกือบจะเข้าใจว่าเขาก็แอบชอบเราเหมือนกัน แต่ที่ไหนได้ค่ะ เขาไม่ได้ชอบเรา จูๆๆมีเพื่อนเรามาบอกว่าคนที่เรากำลังแอบชอบอยู่เขากำลังแอบชอบเพื่อนของเรา ซึ่งสาเหตุมาจากตรงนี้แหละค่ะที่เราอยากลืมคนที่แอบชอบ เพราะเรารู้ตัวดีว่าเราไม่มีทางสู้ๆๆเพื่อนเราคนนั้นได้ ทั้งน่ารัก เป็นคนดี เรียนเก่ง เราทราบครั้งแรกมันเจ็บป่วดมาก
อีกอย่างคนนี้คนแรกที่ทำให้เราร้องไห้เพราะผู้ชายทั้งๆๆที่ผู้ชายเขาไม่ได้รักเราแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว