นาย A กับนาย B เป็นเพื่อนกัน (จริงๆ ก็แฟนนั่นแล)

นาย A รู้สึกว่างานมีปัญหา เลยมาเล่าให้นาย B ฟัง
นาย B ถกถึงเรื่องปัญหา ถามว่านาย A ทำงานเต็มที่ยัง

นาย A บอกว่า นี่มันไม่ใช่เวลามาถกกันนะ เราเหนื่อยมากๆ ต้องการกำลังใจ ปลอบเราที

นาย B บอกว่า การถกปัญหาเพื่อหาทางออกคือการแสดงความห่วงใยในแบบของเรา

นาย A รู้สึกว่าโดนกดดันจากนาย B การถกเถียงในเวลานี้มันไม่ใช่การแสดงความห่วงใยที่เหมาะสม ได้โปรดช่วยเยียวยาจิตใจกูก่อนเถอะ

นาย B รู้สึกว่าก็เต็มที่แล้ว ไม่ได้กดดันสักหน่อย แต่นาย A ไม่เปิดใจยอมรับ ไม่รู้จะทำไงแล้ว ส่วนตัวมองว่าการปลอบใจไม่ได้ช่วยให้ปัญหาหายไป

นาย A บอกว่าเราไม่ได้ต้องการถกเพื่อหาทางออก เราอยากระบาย อยากได้คนรับฟัง และคนให้กำลังใจ

นาย B บอกว่าการระบายไม่ได้ช่วยให้ปัญหาหายไป งานที่มันมีปัญหาก็ยังมีปัญหาอยู่แบบนั้น

นาย A บอกว่าแต่อย่างน้อยก็ยังรู้สึกดีที่ได้เล่าให้ใครสักคนรับฟัง และมีคนปลอบใจ

นาย B บอกว่านั่นไม่ใช่วิถีของเรา เราไม่ต้องการคำปลอบใจ เรามีปัญหาก็ต้องแก้ที่ปัญหาสิ

คำถามคือ ทำอย่างไงให้นาย A และ B คุยกันรู้เรื่องดี หรือว่าจับแยกม่างเลย ??