เมื่อก่อนผมเคยมีความมั่นใจในตนเองมากครับ (แบบไม่เว่อร์นะ) ทำอะไรก็ไม่แคร์ใคร ชีวิตสนุก มีสีสัน กล้าตัดสินใจ แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนไปค่อนข้างเยอะจากสภาพแวดล้อมรอบข้าง อย่างเช่น เข้าสังคมมากขึ้น รู้จักเพื่อนเรียนปริญญาโท การทำงาน ฯลฯ
สิ่งที่ผมลองประมวลคร่าวๆ พบว่า "ผมขาดความมั่นใจอย่างมาก" จากปากคำของอาจารย์และผู้หลักผู้ใหญ่หลายท่าน จากสาเหตุคร่าวๆดังนี้ครับ
- เรื่องงาน ผมยอมรับว่าช่วงนี้เพิ่งจะลืมตาอ้าปากได้ครับ เพราะที่ผ่านๆมาเจออะไรที่ไม่ค่อยดีนักในที่ทำงาน เช่น บริษัทกดขี่พนักงานมาก เจ้านายชอบเหน็บแหนมลับหลัง งานไม่มีระบบ องค์กรกำลังล่มสลาย เจ้านายหลอกใช้ ฯลฯ มันทำให้ผมรู้สึกฝังใจมากมายกลัวจะเกิดขึ้นในปัจจุบัน (ปัจจุบันก็ถือว่าโอเคระดับนึงครับ) ผมจะเอาชนะความรู้สึกไม่ดีๆ แบบนี้ได้อย่างไร
- เรื่องเพื่อน พูดตามตรงครับ ผมก็อยากได้อยากมีเหมือนเพื่อนเช่น ตำแหน่งงาน ทรัพย์สิน ความก้าวหน้าในการงาน ความสามารถ ครอบครัว รายได้ ชีวิตที่อิสระ (หรือเปล่า) ฯลฯ ซึ่งอาจจะเกิดจากการที่เราเล่นเฟสบุ๊คและโซเชียลมีเดียมากไปก็ได้ครับ (ไม่รู้ผมคิดไปเองเปล่านะ) เลยอยากได้อยากมีเหมือนเขา อีกทั้งผมยังชอบคิดถึงอดีตที่สนุกๆสมัยเรียนบ่อยๆ แต่พอคิดถึงชีวิตในความจริง(ชีวิตทำงาน) ก็รู้สึกขัดแย้งในใจว่าสิ่งนั้นคงไม่ได้สร้างความสุขอีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ตามผมเองอาจจะหลงคิดไปเองก็ได้นะครับ
บวกกับความรู้สึกของเรามันเปลี่ยนแปลงไปหลายๆอย่างครับ เช่น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นมีภาระความรับผิดชอบ พร้อมลุยมากกับชีวิตมากขึ้น แต่อีกใจก็กลัวในมุมลึกๆ กลัวผิดหวังกับชีวิต กลัวการตัดสินใจผิด กลัวการเลือกเดินทางผิด กลัวเลี้ยงพ่อแม่ที่เริ่มเข้าสู่วัยชราไม่ได้ ฯลฯ
ปกติผมจะเป็นคนชอบวางแผนกันความเสี่ยงตลอดเวลาในชีวิตครับ เพราะกลัวการผิดหวัง ไม่สมหวัง หรือพูดง่ายๆคือ ชอบอะไรที่สมบูรณ์แบบคนนึง จริงๆแล้ว ผมเป็นคนเก่งและเป็นคนดีระดับนึงและมีชื่อเสียงระดับนึง แต่ผมไม่เคยชมอะไรตัวเองทั้งสิ้นครับเพราะผมกลัวหลงตัวเองและคิดว่าต้องมีคนที่เก่งและดีกว่าเรามากมายอย่างแน่นอน คือผมค่อนข้างชอบแข่งขันกับคนอื่นตลอดเวลานะครับ
กิจกรรมที่เคยทำสนุกๆ เช่น ออกกำลังกาย ฟังเพลง ดูหนัง หาอะไรกิน ฯลฯ ปัจจุบันไม่อยากทำอะไรเลย มีแต่อะไรที่ทำให้เราเครียดตลอดเวลาแบบไม่รู้ตัว ผมรู้สึกชีวิตมันเครียดๆ ตึงๆแบบนั้นอยู่กับกรอบกฏระเบียบศีลธรรมตลอดเวลา หลายคนอาจจะมองว่าเราดูแฮปปี้ร่าเริงแต่ในใจผมก็ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไรนัก ผมควรทำอย่างไรดีครับจะได้ไม่เบื่อๆชีวิตเกินไป ผมเคยปรึกษาเพื่อนสนิทเขาก็หาว่าเราเพี้ยน ผมเลยไม่รู้ปรึกษาใครดีครับเพราะหาคนไว้ใจไม่ค่อยได้
สูญเสียความเชื่อมั่นในตนเองจากประสบการณ์ร้ายๆ
สิ่งที่ผมลองประมวลคร่าวๆ พบว่า "ผมขาดความมั่นใจอย่างมาก" จากปากคำของอาจารย์และผู้หลักผู้ใหญ่หลายท่าน จากสาเหตุคร่าวๆดังนี้ครับ
- เรื่องงาน ผมยอมรับว่าช่วงนี้เพิ่งจะลืมตาอ้าปากได้ครับ เพราะที่ผ่านๆมาเจออะไรที่ไม่ค่อยดีนักในที่ทำงาน เช่น บริษัทกดขี่พนักงานมาก เจ้านายชอบเหน็บแหนมลับหลัง งานไม่มีระบบ องค์กรกำลังล่มสลาย เจ้านายหลอกใช้ ฯลฯ มันทำให้ผมรู้สึกฝังใจมากมายกลัวจะเกิดขึ้นในปัจจุบัน (ปัจจุบันก็ถือว่าโอเคระดับนึงครับ) ผมจะเอาชนะความรู้สึกไม่ดีๆ แบบนี้ได้อย่างไร
- เรื่องเพื่อน พูดตามตรงครับ ผมก็อยากได้อยากมีเหมือนเพื่อนเช่น ตำแหน่งงาน ทรัพย์สิน ความก้าวหน้าในการงาน ความสามารถ ครอบครัว รายได้ ชีวิตที่อิสระ (หรือเปล่า) ฯลฯ ซึ่งอาจจะเกิดจากการที่เราเล่นเฟสบุ๊คและโซเชียลมีเดียมากไปก็ได้ครับ (ไม่รู้ผมคิดไปเองเปล่านะ) เลยอยากได้อยากมีเหมือนเขา อีกทั้งผมยังชอบคิดถึงอดีตที่สนุกๆสมัยเรียนบ่อยๆ แต่พอคิดถึงชีวิตในความจริง(ชีวิตทำงาน) ก็รู้สึกขัดแย้งในใจว่าสิ่งนั้นคงไม่ได้สร้างความสุขอีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ตามผมเองอาจจะหลงคิดไปเองก็ได้นะครับ
บวกกับความรู้สึกของเรามันเปลี่ยนแปลงไปหลายๆอย่างครับ เช่น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นมีภาระความรับผิดชอบ พร้อมลุยมากกับชีวิตมากขึ้น แต่อีกใจก็กลัวในมุมลึกๆ กลัวผิดหวังกับชีวิต กลัวการตัดสินใจผิด กลัวการเลือกเดินทางผิด กลัวเลี้ยงพ่อแม่ที่เริ่มเข้าสู่วัยชราไม่ได้ ฯลฯ
ปกติผมจะเป็นคนชอบวางแผนกันความเสี่ยงตลอดเวลาในชีวิตครับ เพราะกลัวการผิดหวัง ไม่สมหวัง หรือพูดง่ายๆคือ ชอบอะไรที่สมบูรณ์แบบคนนึง จริงๆแล้ว ผมเป็นคนเก่งและเป็นคนดีระดับนึงและมีชื่อเสียงระดับนึง แต่ผมไม่เคยชมอะไรตัวเองทั้งสิ้นครับเพราะผมกลัวหลงตัวเองและคิดว่าต้องมีคนที่เก่งและดีกว่าเรามากมายอย่างแน่นอน คือผมค่อนข้างชอบแข่งขันกับคนอื่นตลอดเวลานะครับ
กิจกรรมที่เคยทำสนุกๆ เช่น ออกกำลังกาย ฟังเพลง ดูหนัง หาอะไรกิน ฯลฯ ปัจจุบันไม่อยากทำอะไรเลย มีแต่อะไรที่ทำให้เราเครียดตลอดเวลาแบบไม่รู้ตัว ผมรู้สึกชีวิตมันเครียดๆ ตึงๆแบบนั้นอยู่กับกรอบกฏระเบียบศีลธรรมตลอดเวลา หลายคนอาจจะมองว่าเราดูแฮปปี้ร่าเริงแต่ในใจผมก็ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไรนัก ผมควรทำอย่างไรดีครับจะได้ไม่เบื่อๆชีวิตเกินไป ผมเคยปรึกษาเพื่อนสนิทเขาก็หาว่าเราเพี้ยน ผมเลยไม่รู้ปรึกษาใครดีครับเพราะหาคนไว้ใจไม่ค่อยได้