สงกรานต์ปีนี้คนเดินทางกลับบ้านเกิดเมืองนอนกันเยอะ บรรดารถทัวร์หลายๆ บริษัทเลยไม่มีที่นั่งว่างสำหรับผู้ที่จองตั๋วช้า เราเลยมีโอกาสใช้บริการรถ บขส. เป็นครั้งแรก รถถือว่าสภาพโอเคไม่ขี้เหร่เลยนะคะ เราได้ที่นั่งสองที่เบาะหลังสุดชั้น2ฝั่งคนขับ เราคาดว่ารถน่าจะแวะรับผู้โดยสารรายทาง เพราะตอนเราซื้อตั๋วรถ ที่นั่งมันเต็มหมดแล้วทุกที่ พอรถออกจากหมอชิต2 ที่นั่งด้านหน้าเราสองที่ยังว่างอยู่ค่ะ รถไปรับผู้โดยสารที่รังสิตต่อ ที่นั่งด้านหน้าเราก็ยังคงว่าง พอที่นั่งว่างแบบนี้ มนุษย์ลุงคนนึงจึงทำหน้าที่โดยไม่ขาดตกบกพร่อง ลุงแกลุกจากที่ยั่งแกมานั่งที่นั่งที่ว่างด้านหน้าเรา เราก็เข้าใจนะว่าแกคงไม่อยากนั่งเบียดกะคนที่นั่งข้างๆ แก คงจะประมาณว่าถ้าเจ้าของที่มาเดวลุกให้ อะไรประมาณนี้ ตอนลุงแกลุกมานั่งที่นั่งที่ว่างด้านหน้าเรา คนที่นั่งข้างๆ ลุงแกก็มองลุงแกแบบแปลกใจที่ลุงแกเปลี่ยนที่นั่งเฉ๊ยยย แต่ลุงแกไม่ได้มานั่งแบบชาวบ้านปกติเค้านั่งกัน คือแบบแกไม่เกรงใจผู้โดยสารคนอื่นที่นั่งอยู่ด้านหลังแกเล๊ยยยย แกปรับเอนเบาะลงมา เอาขาพาดขาแกอีกข้าง มือประสานท้ายทอย นอนแบบสบายใจเฉิบ เราก็คิดว่าลุงคงเหนื่อย คงง่วง ช่างๆ เอนเบาะมาแบบพอรับได้ เราก็ให้เพื่อนเอนเบาะไปด้านหลังจะได้สบายๆ แต่ไม่จบแค่นั้นจ้าา ลุงแกลุกขึ้น เอื้อมมือหยิบขนมแกจากที่นั่งเดิมของแก แกะขนมกิน แล้วแกก็เอนดบาะอีกครั้ง คราวนี้เอนเบาะแบบเหมือนแกปูเสื่อนอนกะพื้นเลยจ้าาาา เข่าเพื่อนเราก็โดนเบาะที่เอนมาเต็มๆ สิคะ เพื่อนเราพูดไปดังๆ ขอโทษค่ะ เกินไปนะคะ ลุงแกเลยปรับเบาะขึ้น ไม่หันมาบอกขอโทษหรือใดๆ ลุงแกก็กินขนมของแกต่อไปแบบสบายๆ 😒

เวลาใช้บริการรถสาธารณะ หลายๆ คนทำไมไม่ค่อยสนใจผู้อื่น? ทำไมเอาแต่แบบที่ตัวเองสบาย คนอื่นเดือดร้อนยังไงก็ช่าง เรื่องของเอ็ง ข้าสบายเป็นพอ แบบนี้มันเหมาะสมแล้วเหรอคะ ถ้าคุณๆ จะฉุกคิด นึกถึงผู้อื่นขึ้นอีกสักนิด สังคมมันคงน่าอยู่กว่านี้

(เราตั้งกระทู้ทางมือถือ ไม่รู้ต้องซ่อนภาพยังไง หากไม่เหมาะสมยังไงเดวเราลบรูปออกใฟ้ทีหลังค่ะ)


รูปนี้คือเมื่อเจ้าของที่นั่งมาถึง ลุงแกเลยลุกกลับไปที่นั่งของแกเอง


รูปนี้คือท่านอนสบ๊ายสบายของแกหลังจากกลับไปที่ของแกแล้ว