ผมมีเรื่องขับข้องใจว่าผมเป็นคนเห็นแก่ตัวขนาดนั้นเลยเหรอ....?
คือเมื่อประมาณ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้เดินทางจาก สนามบินสุราษฯ ไปสนามบินเชียงใหม่ เดินทางไปกับหลาน โดนนั่งบริเวณแถวที่ 21C มีชาวต่างชาตินั่งอยู่หน้าผม และมีคู่ชาย หญิง คนไทย นั่งที่นั่งด่านหลังผม (22B 22C)
ช่วงเครื่องกำลังขึ้น เหตุการณ์ปรกติ จนเมื่อกัปตันปิดสัญญาณรัดเข็มขัด ผมก็ปรับเอนเบาะ (ที่สามารถเอนได้อย่างนิดอยู่แล้ว อย่างที่รู้ๆ กันอยู่) ไม่กี่อึดใจ ชาวต่างชาติที่นั่งอยู่เบาะหน้า ก็เอนตามผมมา โดยมิได้นัดหมาย เพราะที่รู้กันว่าถ้ากัปตันปิดสัญญาณรัดเข็มขัดก็เชิญ เอนเบาะ เอาโต๊ะว่างอาหารด้านหน้าลง ปิดหน้าต่าง ไปขี้ ฯลฯ ก็แล้วแต่คุณจะทำ
หลังจากที่ผมได้ปรับเบาะได้ไม่ถึง 5 นาที ชาติไทยที่นั่งอยู่ด้านหลังผมพอดี ได้สกิดที่แขนของผมจากทางด้านหลัง ผมจึงหันไปมอง ชายคนนั้นพูดอย่างสุภาพ ด้วยใบหน้ายิ้มแบบอายๆ ว่า "ขอโทษครับ ช่วยปรับเบาะขึ้นได้ไหมครับ พอดีว่าผมปวดเขา!!?" ผมจึงปรับเบาะตั้งตรงให้ตามคำขอ แต่บอกตามตรง ผมรู้สึกไม่พอใจบ้างเล็กน้อย เพราะตอนที่ผมหันไปมอง ชายคนนั้นก็ได้ปรับเบาะเอนเหมือนกัน
หลังจาเกเหตูการณ์นั้นสัก 15 นาที ผมรู้สึกปวดหลัง (ผมมีปัญหาเรื่องปวดหลังเรื้อรั้งอยู่ก่อนแล้ว) ผมจึงปรับเบาะเอนอีกครั้ง เพราะกับคิดในใจว่า ทำไมต้องทนปวดหลังวะ ในเมื่อก็จ่ายเงินมาเท่ากัน!!? ไม่นานต่อจากนั้น (ไม่น่าเกิน 3-5 นาทีหลังจากที่เริ่มปรับเบาะ) ผมได้ยินเสียงผู้หญิงบ่นมาจากด้านหลัง ซึ่งผมแน่ใจว่าเค้าต้องการให้ผมได้ยิน ประมาณว่า "คนเราสมัยนี้ไม่มีน้ำใจ ขอกันแค่นี้ให้กันไม่ได้หรือไง บราๆๆๆ" (ผมจับใจความได้เท่านี้ เพราะอยู่บนเครื่องหูอื้อ ได้ยินไม่ได้ทั้งหมด)
ด้วยความไม่พอใจ ประกอบกับอยากได้ยินเสียให้ชัดๆ เพื่อความแน่ใจ ผมจึงหัดไปมองทางซ้าย รอดช่องระหว่างเบาะ จึงได้เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นก็เอนเบาะเหมือน ผมจึงตอบไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อยว่า "ขอโทษนะ ซื้อตั๋ว First class มาเหรอ...? ผมคนเดียวที่นั่งชั้นประหยัดมาใช่มั๊ย? ฝรั่งข้างหน้า แมร่งก็เอนมา คุณก็ยังเอนได้ แล้วทำไมว่าผมไม่มีน้ำใจ?" ยังไม่ทันได้พูดมากกว่านี้ ชายขายาวที่มาด้วยกัน ได้ยกมือข้างเดียวเหมือนกับว่าจะขอโทษแทนเมีย แล้วพูดอยู่ในคอประมาณว่า "ครับๆๆ เชิญๆ" ผมจึงปลดเข็มขัด แล้วลุกไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำ ก่อนจะเดินกลับมาปรับเบาะตั้งตรง แล้วพูดประโยคสุดท้ายให้ได้ยินว่า
"สรุปคือกรูต้องทนใช่มั๊ย เพื่อให้พวกมะรึงสบาย"
ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าชายคนนั้นสูงสักเท่าไหร่กัน ตัวผมเอง สูง ประมาณ 173 cm ขาผมก็ไม่ได้ติดอะไรมาถ้าเรานั่งหลังตรง ไม่ได้เอาก้นกกนั่งแบบเอนๆ จึงถ่ายรูปหัวเข่าตัวเองมา
พอเครื่องลงทุกคนลุกเอาสัมภาระผมจึงหันไปมองชายคนนั้น ก็ไม่ได้สูงกว่าผมเลย ออกจะเตี้ยกว่าผมด้วยซ้ำ แต่ทำไมเข่ามันชนเบาะได้วะ!!?
กลายเป็นคนไม่มีน้ำใจ เพราะเอนเบาะในสายการบินโลคอสแอร์ไลน์...!!
คือเมื่อประมาณ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้เดินทางจาก สนามบินสุราษฯ ไปสนามบินเชียงใหม่ เดินทางไปกับหลาน โดนนั่งบริเวณแถวที่ 21C มีชาวต่างชาตินั่งอยู่หน้าผม และมีคู่ชาย หญิง คนไทย นั่งที่นั่งด่านหลังผม (22B 22C)
ช่วงเครื่องกำลังขึ้น เหตุการณ์ปรกติ จนเมื่อกัปตันปิดสัญญาณรัดเข็มขัด ผมก็ปรับเอนเบาะ (ที่สามารถเอนได้อย่างนิดอยู่แล้ว อย่างที่รู้ๆ กันอยู่) ไม่กี่อึดใจ ชาวต่างชาติที่นั่งอยู่เบาะหน้า ก็เอนตามผมมา โดยมิได้นัดหมาย เพราะที่รู้กันว่าถ้ากัปตันปิดสัญญาณรัดเข็มขัดก็เชิญ เอนเบาะ เอาโต๊ะว่างอาหารด้านหน้าลง ปิดหน้าต่าง ไปขี้ ฯลฯ ก็แล้วแต่คุณจะทำ
หลังจากที่ผมได้ปรับเบาะได้ไม่ถึง 5 นาที ชาติไทยที่นั่งอยู่ด้านหลังผมพอดี ได้สกิดที่แขนของผมจากทางด้านหลัง ผมจึงหันไปมอง ชายคนนั้นพูดอย่างสุภาพ ด้วยใบหน้ายิ้มแบบอายๆ ว่า "ขอโทษครับ ช่วยปรับเบาะขึ้นได้ไหมครับ พอดีว่าผมปวดเขา!!?" ผมจึงปรับเบาะตั้งตรงให้ตามคำขอ แต่บอกตามตรง ผมรู้สึกไม่พอใจบ้างเล็กน้อย เพราะตอนที่ผมหันไปมอง ชายคนนั้นก็ได้ปรับเบาะเอนเหมือนกัน
หลังจาเกเหตูการณ์นั้นสัก 15 นาที ผมรู้สึกปวดหลัง (ผมมีปัญหาเรื่องปวดหลังเรื้อรั้งอยู่ก่อนแล้ว) ผมจึงปรับเบาะเอนอีกครั้ง เพราะกับคิดในใจว่า ทำไมต้องทนปวดหลังวะ ในเมื่อก็จ่ายเงินมาเท่ากัน!!? ไม่นานต่อจากนั้น (ไม่น่าเกิน 3-5 นาทีหลังจากที่เริ่มปรับเบาะ) ผมได้ยินเสียงผู้หญิงบ่นมาจากด้านหลัง ซึ่งผมแน่ใจว่าเค้าต้องการให้ผมได้ยิน ประมาณว่า "คนเราสมัยนี้ไม่มีน้ำใจ ขอกันแค่นี้ให้กันไม่ได้หรือไง บราๆๆๆ" (ผมจับใจความได้เท่านี้ เพราะอยู่บนเครื่องหูอื้อ ได้ยินไม่ได้ทั้งหมด)
ด้วยความไม่พอใจ ประกอบกับอยากได้ยินเสียให้ชัดๆ เพื่อความแน่ใจ ผมจึงหัดไปมองทางซ้าย รอดช่องระหว่างเบาะ จึงได้เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นก็เอนเบาะเหมือน ผมจึงตอบไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อยว่า "ขอโทษนะ ซื้อตั๋ว First class มาเหรอ...? ผมคนเดียวที่นั่งชั้นประหยัดมาใช่มั๊ย? ฝรั่งข้างหน้า แมร่งก็เอนมา คุณก็ยังเอนได้ แล้วทำไมว่าผมไม่มีน้ำใจ?" ยังไม่ทันได้พูดมากกว่านี้ ชายขายาวที่มาด้วยกัน ได้ยกมือข้างเดียวเหมือนกับว่าจะขอโทษแทนเมีย แล้วพูดอยู่ในคอประมาณว่า "ครับๆๆ เชิญๆ" ผมจึงปลดเข็มขัด แล้วลุกไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำ ก่อนจะเดินกลับมาปรับเบาะตั้งตรง แล้วพูดประโยคสุดท้ายให้ได้ยินว่า
"สรุปคือกรูต้องทนใช่มั๊ย เพื่อให้พวกมะรึงสบาย"
ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าชายคนนั้นสูงสักเท่าไหร่กัน ตัวผมเอง สูง ประมาณ 173 cm ขาผมก็ไม่ได้ติดอะไรมาถ้าเรานั่งหลังตรง ไม่ได้เอาก้นกกนั่งแบบเอนๆ จึงถ่ายรูปหัวเข่าตัวเองมา
พอเครื่องลงทุกคนลุกเอาสัมภาระผมจึงหันไปมองชายคนนั้น ก็ไม่ได้สูงกว่าผมเลย ออกจะเตี้ยกว่าผมด้วยซ้ำ แต่ทำไมเข่ามันชนเบาะได้วะ!!?