เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว นั่งการบินไทยกลับจากจีน พอสัญญาณรัดเข็มขัดดับลง ผมก็เอนเก้าอี้ เพราะเคยนั่งเครื่องที่เอนได้น้อยๆ มันเมื่อยก้นมากเลย
ก็เลยเอนเยอะหน่อย เสร็จแล้วก็โดนคนข้างหลังดันๆเก้าอี้ผม เข้าใจว่าใช้ขาหรือเข่าเพราะแรงมาก ผมก็โมโหนะ แต่ไม่อยากมีเรื่อง ก็ยังเอนอยู่นะ แต่ไม่เอนสุด สักเกือบชั่วโมง  
แจกอาหาร พนักงานต้อนรับ ก็มาบอกว่า ช่วนเอนเก้าอี้กลับหน่อยข้างหลังจะกินอาหาร
ผมก็เฉย ยังโมโหอยู่ และเอนไม่มากเอนแค่นิดเดียว เพราะรู้อยู่แล้วว่า ตรงที่วางถาดข้างหน้านั้นมันไม่เกี่ยวกับการเอนเก้าอี้เลย
เอนยังไงมันก็เฉย เครื่องบินเขาออกแบบที่นั่งมาดี  อีกสักครึ่งพัก พนักงานก็มาปรับเก้าอี้ผมตั้งตรงเลยบอกขอโทษนะข้างหลังจะทานข้าว  เสร็จก็เดินไป พอเดินกลับมา ผมถามว่าตกลงผมเอนเก้าอี้ได้ไม๊ หลังทานข้าว เขาบอกได้  ผมพูดอีกจริงๆ แล้ว ถึงเอนก็ทานได้ และคนข้างหลังนิสัยแย่มาก ก่อนที่จะทานข้าวก็ดันผมตั้งแต่แรกแล้ว พนักงานบอกเป็นสิทธิของผู้โดยสารที่จะเอนค๊ะ ผมว่าถ้าหลังทานข้าวเสร็จผมเอนไม่ได้มีเรื่อง    
    ตอนผมลุกไปเข้าห้องน้ำผมมองหน้าท่านนั้นข ท่านไม่มองหน้าผม เป็นฝรั่ง อายุน่าจะประมาณ 60 หลังทานข้าว ผมก็เอน ไม่กล้าว่าอะไร
ผมดูแล้ว จริงๆ คือ หมอนั่นนั่งดูหนัง แล้วพอเอนเบาะ จอหนังมันก็ใกล้ตา ก็เลยดันเก้าอี้คนข้างหน้า ตั้งแต่ก่อนกินข้าวแล้ว
เป็นต่างด้าวที่นิสัยโคตะระ แย่  นึกว่าโลกเป็นของคุณท่าน คนอื่น ตรูไม่สน ไม่มีมารยาท ไม่มีการขอ ไม่พูด ดันอย่างเดียว

มาตั้งกระทู้เพราะผมคิดว่าการเอนเก้าอี้ที่นั่งบนเครื่องบิน เป็นสิทธิ  เพราะเขาทำมาให้มันเอนได้ จะได้นั่งสบาย แลัวคนข้างหน้าเอนมาหาผม ผมก็ไม่เดือดร้อน เพราะมันมีที่ว่าง ยังไงก็ไม่ถึงผม  (ผมสูง 170 ซม.)  
หรือว่าผมคิดผิด การเอน ไม่ใช่สิทธิ เป็น สินน้ำใจจากคนข้างหลัง ต้องขออนุญาตแถวหลังก่อน

เรื่องเอนตอนทานข้าว หลายท่านตอบแล้วว่าไม่ควรทำ

ขอเรื่องประเด็นว่าการเอนเป็นสิทธิหรือ หรือ ต้องให้คนข้างหลังอนุญาตถึงเอนได้
อยากรู้ว่าเพื่อนๆคิดกันอย่างไร