ผู้ชายที่หายไป กลับมา เมื่อฉันออกวิ่ง!!!

กระทู้สนทนา

ชีวิตแต่งงานที่ผ่านมาแล้ว 9 ปี อย่าไปรื้อฟื้นมันเลยนะ ว่าผ่านอะไรมาบ้าง บอกได้เพียงว่า ... เส้นทางที่เลือกเองนี้ เหมือนโรยด้วยกุหลาบที่มาพร้อมก้านและหนาม O_o

คุณวุฒิ วัยวุฒิ หน้าที่การงาน จะให้ประชดชีวิตด้วยการเมาหัวราน้ำ เช้ามากลิ่นละมุดปะทะจมูกลูกน้องก็ไม่ใช่ ... หรือจะให้ร้องไห้ตาบวม เป็นนกกระปูดตาแดงทำรังในไร่แห้ว ตาไร้แวว ซึมกะทือ มานั่งทำงานก็ไม่ใช่อีก ... หรือจะให้ “แอ๊ว” ชายหนุ่ม ส่องกระจกดูหนังหน้าแล้ว อย่าเลย มันหมดวัยนั้นไปนานละ ถึงยังไม่มีหงอกให้ถอน แต่อายุอานามขนาดนี้แล้ว สมองต้องคิดเป็น!!!

“กำลังจะมีน้องรึเปล่าเนี่ย??? อวบอิ่มเชียว” เป็นคำทักทายที่ทำให้จุกในใจ ทักว่า “อ้วนขึ้นหรือเปล่า” ยังจะดีซะกว่า ... นี่กี่เดือนมาแล้วนะที่เราต้องนอนคนเดียว T_T

อาบน้ำเสร็จ เดินแก้ผ้าผ่านกระจก หางตาเหลือบไปเห็น “ม้าน้ำ” ตัวใหญ่

เริ่มวิเคราะห์ตัวเองผ่านกระจก ท้องแขนย้อย นมฟีบ พุงป่อง เนื้อเบียด ก้นห้อย เซลลูไลท์ต้นขาเพียบ ... นี่ฉันปล่อยให้ตัวเองมาถึงจุดๆ นี้ได้อย่างไร??? ตัดสินใจใส่ชุดวอร์มลงไปห้องฟิตเนส ด้อมๆ มองๆ ลู่วิ่งนี่แหละ น่าจะง่ายสุดละ

วันแรกก็ต้วมเตี้ยมต้วมเตี้ยมอยู่บนลู่วิ่ง 15 นาที ลงจากลู่มีความรู้สึกเหมือนจะเป็นลม เดินเซตุปัดตุเป๋ ตามประสาคนไม่เคยออกกำลังกาย มากไปกว่านั้นวันรุ่งขึ้นเหมือนตัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อย่างนี้มันต้องถอน!

ฮึดสู้ พยายามเดินบนลู่วิ่งทุกวัน วันละ 15 นาที ผ่านไป 1 อาทิตย์ เริ่มวิ่งต่อเนื่องได้ ร่างกายก็ไม่ร้าว แถมนอนหลับสบายอีกต่างหาก ชักสนุกกับการวิ่งแล้วสิ ^o^