ใน โลก แห่ง ความ จริง สิ่ง ที่ เห็น
หลบ ซ่อน เร้น ความ เจ็บ ปวด รวด ร้าว ขม
รัก ห่าง ไกล ยาก ไข่ว คว้า ล้า ระ ทม
ทุกข์  ถ่ม ถม ความ ห่วงใย ใจ เก็บ กลืน


เธอ เหมือน อยู่ โลก อีก ใบ ไกล จาก ฉัน
ระ ยะ ปัน ความ ความ คิด ถึง จึง ยาก ขืน
กอด กระ ชับ รับ ความ เหงา คราว ค่ำ คืน
แฝง ร่าย รื้น สะ อื้น ขื่น คืน เดียว ดาย


เอื้อม มือ จับ ซับ น้ำ ตา ครา ร่วง ไหล
เป็น แค่ ไอ หมอก ฝัน ควัน จาง หาย
ขอ  พบ เธอ เพียง ครั้ง หวัง กลิ่น อาย
รัก เคียง กาย ใน คืน เหงา คราว รำ พัน


แม้ เนิ่น นาน กาล เวียน เปลี่ยน ผัน จาก
จินต์ เพ้อ พากษ์ ภาพ เธอ นั้น วัน วาด ฝัน
แค่ มี เธอ ครอง ใจ คู่ อยู่ นิ รันดร์
ระ ยะ กั้น ก็ เพียง กาย แต่ ใจ เคียง


เพียง พบ เธอ ครา ครั้ง ยัง จำ มั่น
ความ ผูก พัน วัน ร้าง ไกล แม้ ไร้ เสียง
จะ เรียง ร้อย ถ้อย คำ หวาน ผ่าน สำ เนียง
อย่า ลา เลี่ยง ลืม กัน ขอ สัญ ญา  ......

  
           เพ็ญพิชญา