เราเคยสนิทกับผู้ชายคนนึง สนิทไปสนิทมาจนชอบกัน และแอบคบกัน ที่ใช้คำว่าแอบ เพราะตอนนั้นเค้ามีแฟนอยู่แล้ว ส่วนเราโสด มันเป็นความผิดพลาดที่เราก็เสียใจมาจนทุกวันนี้

เราทั้งคู่ต่างก็ตั้งใจว่าจะเลิกกันตอนเค้าแต่งงาน แต่พอเอาเข้าจริง มันก็เลิกไม่ได้ จนในที่สุด แฟนเค้าท้อง เราเสียใจมาก และตัดใจออกมา

แต่มันก็ไม่ง่าย เราก็ยังเพ้อเจ้อถึงเค้าตลอด แต่ภายนอกก็ทำเป็นไม่สน ถึงทุกวันนี้ลูกเค้าก็คลอดมาแล้ว บางวันเรายังร้องไห้อยู่เลย เรารู้ว่าตอนนี้เค้าไม่ได้รัก และทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิมและเหมือนเดิมไม่ได้ เราทำไงดี

เรารู้ว่าอาจจะโดนด่าหรือสมน้ำหน้า เพราะสิ่งที่เราเคยทำมันไม่ได้ถูก แต่เราต้องการทางออกจริงๆ เรายังไม่ลืมเค้าสักที

การมีคนอื่นคุย ก็ไม่ช่วยเราได้ หลายครั้งที่เราเจอสถานการณ์หรือสถานที่อะไรที่ทำให้นึกถึงเค้า เราจะนึกถึงตลอด ยิ่งตอนเป็นเมนส์ ฮอร์โมนเรามันทารุณมาก เป็นอะไรไม่รู้ ทรมานมาก ร้องไห้หนักมาก คิดถึงหนักมาก

ที่หนักกว่านั้น จากที่ไม่คุยกัน แต่บางวันเรากับเค้าก็คุยกันดี พอคุยกันดีก็รู้สึกแบบเดิม พอรู้สึกแบบเดิมก็อยากเป็นเหมือนเดิม แต่สถานการณ์เค้าไม่เอื้อเหมือนเดิม เราก็เข้าใจ แต่ทำใจไม่ได้ เราก็มึนใส่ เรามึนใส่ก็ทะเลาะกัน ละก็กลับไปสู่จุดที่ไม่คุยกันเหมือนเดิม เราอยากออกจากวงเวียนนี้ซะที เรารู้ว่าเราต้องบังคับใจให้ได้ ต้องเข้มแข็งกว่านี้ ต้องมองไปข้างหน้า แต่ ...

เราทำไม่ได้ !!