สวัสดีค่ะทุกคนเรามีเรื่องราวความรักที่แอบชอบใครสักคนนึงมาเล่าให้ฟัง เพื่อความไม่เสียเวลาเข้าเรื่องเลยแล้วกันเนาะ แนะนำตัวก่อนน่ะ เราเป็นผู้หญิงบื้อๆบ้องๆคนหนึ่งซึ่งไม่ได้มีความโดดเด่นอะไรในตัวเองเลย ตอนนี้เราเรียนอยู่มหาลัยแล้ว เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงซึ่งเค้าเป็นคนที่ค่อนข้างจะเพอร์เฟ้คมากเลยแหล่ะ หล่อมากขาวมากน่ารักมาก ซึ่งเรารู้สึกได้ว่าชอบเค้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลย ซึ่งก็แน่นอนแหล่ะคนอื่นๆก็ต้องคิดแบบเดียวกันกับเราแน่นอนก็เค้าหล่อหนิน้อใครๆก็เป็นต้องชอบต้องสนใจ วันแรกที่เราเจอพี่เค้าเป็นวันที่เราเข้ามาเรียนมหาลัยใหม่ๆช่วงนั้นน่าจะเป็นช่วงเปิดเทอมแรกๆอะ พี่เค้าเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะ เวลามาเรียนงี้เราก็จะชอบเจอพี่เค้าและแอบมองอยู่บ่อยๆตอนที่พี่เค้ามากินข้าวที่โรงอาหารหน้าคณะ ซึ่งเราก็ได้แต่แอบมองอยู่อย่างนั้นแหล่ะเป็นประจำ และด้วยความที่เราเรียนอยู่คณะเดียวกันด้วยแหล่ะมันเลยทำให้เรามีโอกาสได้เจอได้แอบมองอยู่อย่างนี้ แต่ละวันมาเรียนนี่คือลุ้นมากอะว่าจะได้เจอเค้าไหม วันไหนที่เจอก็ปริ่มยิ้มหน้าบานทั้งวันส่วนวันไหนที่ไม่เจอน่ะก็แห้วตามระเบียบ55555 เราแอบชอบพี่เค้ามาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้นี่ก็เกือบจะครบ2ปีได้ละ ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจกับตัวเองเหมือนกันว่าทำไมทนอะไรขนาดนี้ได้เชียวหรอ 2ปีแล้วน่ะเว้ย มันจะอะไรขนาดนั้น แต่เราก็ชอบพี่เค้าเหมือนเดิมความรู้สึกชอบมากขึ้นๆกว่าเดิมทุกวัน เราชอบพี่เค้ามากจนบางครั้งเราจะชอบซื้อขนม นม เนย ผลไม้ หรือ นม แบบพวกของกินไรงี้ไปห้อยใส่รถให้พี่แกประจำ เวลาเราไปไหนน่ะไปคนเดินบ้างไปเที่ยวบ้างไปไหนก็ตามอะ เราไปเจอของน่ากินๆของน่ารักๆ ของอร่อยเราก็จะชอบคิดถึงเค้าและอยากซื้อไปให้เค้าอยากให้เค้าได้กินตลอดอะ มันเป็นความรู้สึกหวังดีด้วยมากกว่าอะ เราทำแบบนี้บ่อยมาก ซึ่งมันก็มีความสุขดีอะที่ได้ทำ เต็มใจที่จะทำ และคือความจิงน่ะเราตั้งใจไว้อยู่แล้วแหล่ะว่า เราเอาไปให้เราทำแบบนี้เราไม่ได้อยากให้เค้ารู้อยู่แล้วว่าเราเป็นใคร ก็แค่แอบชอบอะน้อ ไม่ได้จะหวังอะไรเลยแม้แต่นิด ซึ่งเราและพี่เค้าอะส่วนมากก็จะได้ทำงานของคณะร่วมกันบ่อยๆอะ เพราะชมรมเรากับพี่เค้าก็ค่อนข้างที่จะสนิทกันพี่ๆเราเพื่อนๆเราก็ค่อนข้างสนิทกับเพื่อนๆเค้ารวมถึงเราด้วย เราก็ค่อนข้างสนิทกับเพื่อนๆพี่เค้า วันนึงชมรมพี่เค้าจัดไปเที่ยวกันแหล่ะ เค้าก็จะไปแบบนี้ทุกปีคล้ายๆรับน้องอะ แต่นี่เราไม่ได้ไปน่ะเพราะเราอยู่คนละชมเรา เรามีเพื่อนคนนึงซึ่งก็อยู่ชมรมเดียวกับพี่เค้าและค่อนข้างสนิทกับพี่เค้าด้วย นี่ก็เป็นผลพอยได้ของเราแหล่ะ เราให้เพื่อนเก็บภาพต่างๆของพี่เค้าถ่ายกับพี่เค้าส่งมาให้เราประจำแต่มันก็เต็มใจที่จะทำน่ะ อยากบอกว่าขอบคุณเพื่อนมาก5555 ตอนนี้ที่เซฟๆไว้แทบจะเป็นพันละในโทรศัพท์ ทั้งรูปเผลอบ้างรูปตั้งใจบ้าง เนี่ยรูปก็จะเต็มผนังห้องอยู่แล้ว เราชอบพี่เค้ามากขั้นจัดห้องทุกอย่างให้เกียวกับพี่เค้ามีลูกโป่งความรู้สึกมีโพสอิทเขียนความในใจตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้รวมๆแล้วรูปและโพสอิทก็เต็มผนังห้องไปหมดแล้ว แต่เออมันก็สวยดีน่ะ เราก็ชอบด้วยกับสิ่งที่เราทำมันรู้สึกน่ารักดี ตื่นเช้ามาก็เจอหน้าเค้าลอยอยู่เต็มผนังห้องไปหมด55555แลดูใกล้บ้าละ เพื่อนเราชอบบอกว่ามาห้องเราทีไรนึกว่ามาชมนิทรรรศการอะไรสักอย่างเดินวนไปวนมาทั่วห้องอ่านนู้นอ่านนี่ไปจนเพลิน ก็คนมันแอบชอบหนิน้ออ ก็คงทำได้เท่านี้อะ เพราะถึงยังไงมันก็คงเป็นไปไม่ได้แน่เค้าจะมาสนใจอะไรกับเด็กบื้อๆอย่างเรา สวยก็ไม่สวยเตี้ยก็เตี้ยเป็ดขี้เหร่ชัดๆ และมีวันนึงเว้ยย !! วันนั้นเป็นวันลอยกระทงที่มอ ก็จัดงานลอยกระทงเหมือนกัน และด้วยความบังเอินอีกแล้วไงเราก็ไปเจอพี่เค้า ไปกับเพื่อนๆเค้าแหล่ะเรานี่วิ่งหลบแทบไม่ทัน เออลืมเล่า เวลาที่เราเจอพี่แกเราจะชอบหลบหน้าและวิ่งหนีเราก็ไม่รู้ว่าเราจะกลัวอะไรขนาดนั้น แต่มันก็เป็นซะแบบนี้ทุกครั้งอะ แล้วด้วยความที่เพื่อนพี่แกสนิทกับเราแหล่ะและไม่รู้คิดไงคือตอนนั้นสตั๊นระดับแปดสิบแปดล้านเดซิเบล วิ่งหนีก็ไม่พ้นละเผชิญหน้ากันอย่างจัง เพื่อนพี่เค้าก็ลากเราไปหาพี่เค้าละบอกว่าๆ นี่น้องคนนี้ชอบ โอ้ยยย!!คือมากอะตอนนั้นอยากร้องไห้เหมือนโลกหยุดหมุนอยากหมุดแผ่นดินหนี มันเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอหน้าแบบจังๆแบบนี้ แต่ว่าไปแล้วก็ถือว่าไม่เจอเพราะแทบไม่กล้ามอง กลัวไปหมดตอนนั้น คิดอยู่อย่างเดียวเค้าต้องรังเกลียดเรามากๆแน่ๆรู้ว่าเราชอบต้องไม่ชอบเราแน่ๆ กังวลไปหมด แต่สุดท้ายพอเห็นสายตาและรอยยิ้มของพี่เค้าเพียงฉีกยิ้มให้นิดนึงนี่ ความรู้สึกที่มีหายหมด โอ้ยยย ละลาย ลองคิดภาพตามมน่ะ (อ๊ปป้า)สุดๆซึ่งเป็นครั้งแรกได้มั้งที่เราเห็นเค้ายิ้มแบบนี้ คือจิงพี่เค้าเป็นคนไม่ค่อยยิ้มไม่รู้ดิไม่ค่อยจะเคยเห็นหรอกยิ้มยากมาก ดูภายนอกเหมือนจะหยิ่งๆด้วย ไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครนอกจากเพื่อน แต่พอยิ้มทีนี่เหมือนโลกทั้งใบสดใส ฟินไปอีกหนึ่งวัน แค่นี้ก็เป็นความสุขของเด็กแอบชอบแบบเราแล้วแหล่ะ และมีวันนึงจำได้ว่าน่าจะเป็นวันพ่อน่ะวันที่5ธันวา เราก็ไปทำบุญกับเพื่อนเรา และด้วยความของเพื่อนนั้น (ใช้คำไม่สุภาพขอโทดด้วยน่ะ) มันหยิบโทสับเราไปตอนไหนไม่รู้และส่งสติ๊กเกอร์ทักพี่เค้าไป และพี่เค้าก็ตอบกลับมาด้วยสติ๊กเกอร์ซึ่งตอนนั้นใจไม่ดีละ แบบกลัวอีกแล้วกลัวเค้าจะหาว่าไม่รู้จักเจียมตัวคิดไปหมด ณ นาทีนั้นอยากเอาไม้มาทุบหัวเพื่อนให้ตายมาก "ทักไปทำไมมมมมม"!!!!! และความของเพื่อนก็ยังไม่หมด มันก็พิมถามพี่เค้าไปว่า "พี่ยังไม่นอนอีกหรอค้ะ" พี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า "ทำไมคิดงั้น อะ ทำไมคิดว่านอนแล้ว "  คือจำได้แม่นทุกคำทุกประโยค5555555  และพี่เค้าก็ถามเราว่า ทำไมเวลาเจอหน้าพี่ต้องวิ่งหนีด้วย คือ ช๊อตนี้ทำหนูตายค่ะ กระโดดโลดเต้นยังกะบันจี้จั้มอยู่หน้าบ้านเพื่อนแหกปากร้องเพลงอารมณ์ดีมากอะ แค่คำพูดแค่นี้ของคนที่เราแอบชอบมันก็มีผลต่อความสุขในชีวิตของเราได้เลยน่ะ และตั้งแต่นั้นมาเราก็ได้คุยกับพี่เค้ามาเรื่อยๆ ไม่รู้จะว่าเป็นผลดีหรือไม่ดีและ แต่ได้คุยแล้วก็คุยๆต่อไปดิ ไม่รู้จะโกรธหรือขอบคุณเพื่อนดี เอาจิงๆน่ะในตอนนั้นตลอดเวลาที่เราแอบชอบพี่เค้าเราไม่คิดจะคาดหวังอะไรเลย ไม่คิดจะทักไปด้วยเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่กล้าทักไปเด็ดขาดอะ ขออยู่แบบนี้แอบชอบแบบนี้ แต่พอมาวันนี้เพื่อนมันมาพังทลายกำแพงความคิดเราหมดละ ในเมื่อได้คุยละก็คุยต่อดิว้ะ และมันทำให้เราได้มีโอกาสพูดคุยกับพี่เค้ามาเรื่อยๆคุยเรื่อยเปื่อยแหล่ะ และพอมาวันนึงคุยกับไปมาโยงเข้าเรื่องเรียน และช่วงนั้นเป็นช่วงพีคสุดของชีวิตเราเหมือนกันรวามกับพี่เค้าด้วยมันบังเอิญอีกแล้วเรากับพี่เค้าในเทอมนั้นเกรดเฉลี่ยน้อยมากทำให้เรากับพี่เค้าจะโดนไทด์ออกจากมหาลัยตอนนั้นเราเครียดมาก ร้องไห้ทุกวัน และเราก็ได้ไปรู้จักพี่คนนึงก็ปรึกษาพี่เค้าพี่เค้าเป็นบุคคลากรของมหาลัย จนทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ช่วงนั้นเป็นช่วงหยุดยาวปีใหม่ซึ่งเราก็ต้องรีบกลับมอก่อนเพื่อที่จะมาวิ่งทำเรื่องพวกนี้ให้เสร็จรวมกับทำช่วยพี่เค้าด้วย ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องมาทำขนาดนี้ช่วยขนาดนี้เราช่วยเค้าทุกอย่างจนเค้าก็ผ่านมันไปได้ด้วยดีเหมือนกันเราทำให้พี่เค้าทุกอย่างตั้งแต่ขอลงทะเบียนเรียนให้ในแต่ละวิชา ซึ่งบอกเลยมันยาดมากกว่าจะขอ อาจารย์ได้ เราทำเรื่องนี้อยู่กับเรื่องนี้เกือบจะ2อาทิตย์เต็มๆแต่คือเต็มใจทำให้มากน่ะเราเต็มใจที่จะช่วยเค้าเองทุกๆอย่าง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่มันไม่ช่วยไม่ได้อะ เราก็ไม่เข้าใจว่าเราจะเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรขนาดนั้นแต่มันก็จิงๆอะเหมือนกับว่าเป็นห่วงเค้าทุกๆอย่าง อยากช่วยให้เค้าสบายใจที่สุดเท่าที่จะทำได้ อยากให้เค้าไม่ต้องกังวลกับอะไร จนบางทีรู้สึกว่าตัวเองทำมันเยอะเกินไปแล้ว มันเกินไปแล้วกับสิ่งที่ใครสักคนทำเพื่อใครอีกคน แต่เราไม่เคยคิดว่ามันพอเรายังอยากจะทำแบบนี้อยู่เรื่อยมาและเราก็เต็มใจทุกครั้งที่ได้ทำมัน ตลอดเวลาที่เราทำมาเราไม่เคยคิดที่จะหวังอะไรตอบแทนด้วยซ้ำไม่เคยคิดเลยจิงๆว่าทำเพื่ออะไรเราไม่ได้ต้องการอะไรจากเค้าเลย มันเป็นความรู้สึกที่เต็มใจมากๆอะ มันอธิบายไม่ถูก จนมาวันนึงพี่เค้ากลับมอมาตอนเปิดเรียนพอดีไงพี่เค้าก็ไปเที่ยวมาก็เลยซื้อสตอเบอรรี่มาฝากเรา ซึ่งเราก็รู้ดีว่าซื้อให้เป็นการขอบคุณแหล่ะที่เราช่วยพี่เค้า ซึ่งเราก็รู้ตัวดีในจุดๆนี้แต่ก็ดีใจมากๆอะ ถึงแม้เค้าจะให้ในสาเหตุอะไร แต่ก็เป็นของเค้ามันมีคุณค่าเสมอ และด้วยความที่เราไม่กินสตอเบอรรี่เราไม่ชอบอะ เราไม่แตะเลยแหล่ะกินไม่ได้ กินแล้วจะอวกตลอด แต่ก็ไม่ได้บอกเค้าหรอกว่าเราไม่เอาเราไม่กิน เพราะของที่เค้าเอามาให้ยังไงมันก็โคตรจะมีค่านี่ของชิ้นแรกเลยน่ะ และอีกอย่างก็ไม่อยากจะเรื่องมาก เค้าอุส่าซื้อมาให้ เราก็เลยเก็บสตอเบอรี่ลูกนึงไว้มาถึงตอนนี้เก็บมันใส่ขวดโหลไว้อย่างดี ตอนนี้มันก็ยังอยู่กับเรา ดูแลอย่างดีเลยแหล่ะมันเป็ของที่มองแล้วรู้สึกว่าเป็นเค้าเราจะเก็บมันไว้ตลอดไป ส่วนที่เหลือก็ให้เพื่อนกินตามระเบียบ พวกมันกินจนเกลี้ยงจนอิ่มท้องไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว555555 และต่อมาเรายิ่งความรู้สึกเพิ่มขึ้นๆมากขึ้นๆเรื่อยๆมันหยุดไม่ได้แล้วมันไม่สามรถที่จะหยุดความรู้สึกต่างๆพวกนี้ไดเลยเราชอบเค้ามาจากชอบมันกลายเป็นรักความรู้สึกมันต้องการคือหวังดีด้วยทุกๆอย่าง และในหลายครั้งที่เราเจอเค้าไปกับ ผญ คนอื่น ซึ่งก็แน่นอนแหล่ะเราไม่ได้เป็นไรกับเค้าหนิ เราไม่มีสิทธิ์จะหึงเค้าเลย แต่เราก็นอยด์ทุกครั้งที่เจออะ ตอนแรกก็ยังพอทนไหว หลายๆครั้งเข้าเริ่มจะไม่ไหวแล้ว หัวใจเริ่มชินชา ร้องไห้ทำไมไม่รู้ ไม่รู้จะเสียใจอะไรขนาดนั้น ก็เราไม่ได้เป็นไรกันนี่ นอนด์ก็นอยด์ สุดท้ายก็ทำไรไม่ได้อยู่ดีอะ ได้แต่นั่งนอยด์อยู่คนเดียว ร้องไห้อยู่คนเดียว คิดอยู่ฝ่ายเดียว ซึ่งมันก็บั่นทอนจิตใจเหลือเกิน เราบอกตัวเองทุกๆครั้งที่เจอเค้ามากับใคร แบบนั้น ไม่อยากเจอไม่อยากจะเห็นแต่ทำไมเหมือนโดนแกล้งไม่รู้จบ ยิ่งเจอยิ่งเห็น บอกตัวเองออกมาดึงตัวเองออกมาแต่ทุกครั้งที่พยายามทำแต่ก็ไม่เคยทำได้เลย ยังรักยังรู้สึกกับเค้าเหมือนเดิมทุกอย่าง ยิ่งรักมากยิ่งรู้สึกมาก การที่เราจะดึงตัวเองออกมานั้นมันไม่ง่ายเลย เราก็ไม่รู้หรอกว่าทุกๆอย่างที่เราทำนี้จะทำให้คนแบบเค้ารู้สึกอะไรกับเราบ้างไหม เราแทบไม่กล้าจะคิดเลย เรารู้ตัวดีว่าเราอยู่จุดไหน ถ้าไปเทียบแล้วกับ ผญ แต่ละคนที่เค้ามีแล้วเราเทียบจะสู้อะไรไม่ได้เลยไม่มีอะไรสู้ได้เลย เรามีให้แค่ความหวังดีให้ เรามีแค่นี้ ตั้งแต่วันนั้นที่เราชอบเค้ามาจนถึงวันนี้ที่ใช้ความพยายามและเวลาที่นานมันก็ไม่ทำให้เราเลิกชอบเค้าได้เลย ไม่ว่าจะทำยังไง ในระหว่างเวลาที่ชอบพี่เค้าก็มีคนเข้ามาคุยกับเรามากมายแต่ทุกคนก็ต้องจบแบบเดิม คือเราไม่สามารถที่จะรักจะชอบจะรู้สึกดีกับใครได้เลย เราก็ไม่เข้าใจทั้งที่เราไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าแต่ทำไมเค้ามีอิทธิพลต่อชีวิตเรามากขนาดนี้เราเลยเลือกที่จะชอบเค้าแบบนี้ยอมชอบแบบนี้เราไม่สามรถชอบใครได้จิงๆ ถึงแม้เค้าจะไม่รู้สึกอะไร เราก็ยังคงความรู้สึกเดิมนี้อยู่ เราไมกล้าที่จะบอกความรู้สึกในใจเราให้เค้าได้รู้ด้วยซ้ำเรากลัวกับคำตอบมากมาย เรารู้ดีว่า คนแบบเค้าคงไม่มาสนใจอะไรกับคนกระโหลกกะลาแบบเราหรอก สุดท้ายรักไม่ได้ ก็เหลือแค่ความหวังดีแล้วแหล่ะ แต่ก็ยังอยากจะบอกความในใจทุกอย่างน่ะ ไม่เคยคิดเลยว่าเราจะมาใช้เวลาแอบชอบและทำสิ่งดีๆเพื่อใครสักคนได้ขนาดนี้ บางทีอยากจะบอกเค้าน่ะว่า ที่หนูทำทุกอย่างนี้ก็เพื่อพี่ ทำตัวให้ดีขึ้นก็เพื่อพี่ พยายามเรียนให้เก่งก็เพื่อพี่ ทำทุกๆอย่างวันนี้ก็เพื่อพี่ พี่โคตรเป็นแรงบันดาลใจของหนูเลย โคตรรักเลยว่ะ บางทีอย่างน้อยความรู้สึกที่ให้ไปก็ยังอยากได้ ฟีดแบคดีๆกลับมาน่ะ "รอสักวันให้เธอหันมาาาาาา" บางทีถึงมันจะเป็นความฝันลมๆแล้งๆแต่ก็ยังคงความรู้สึกเดิมน่ะชอบน่ะ ถ้าชอบกลับบ้างจะดีมาก ไม่กล้าไปบอกหรอกน่ะว่าชอบ แต่ก็ชอบอะแหล่ะ จะทำดีแบบนี้ตลอดไปปป #YORAREMYINSPIRATION