ขอโทษด้วย พี่เป็นคน มีความรู้สึก มีอารมณ์ โกรธเป็น น้อยใจเป็น เสียใจเป็น ไม่ใช่สิ่งของที่เมื่อหมดประโยชน์แล้วก็ทิ้งไปโดยไม่มีความรู้สึกอะไร ทุกคำพูดที่หนูพูด ทุกการแสดงออก หนูรู้ไหมว่าพี่รู้สึกยังไง พี่มีประโยชน์เฉพาะเวลาที่หนูต้องการเท่านั้นใช่ไหม? พี่เลือกที่จะไม่พูด พี่เลือกที่จะยิ้มให้หนู หัวเราะไปกับหนู ทำให้ในทุกสิ่งที่หนูต้องการ ทั้งๆที่ข้างในมันเจ็บ มันร้องไห้ เพราะอะไรรู้ไหมคะ เพราะพี่รักหนูมันคือทั้งหมดที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้หญิงคนหนึ่งได้ ให้หนูได้ทั้งหมดที่พี่มี นั่นคือที่พี่มีให้ แต่หนูไม่เคยเห็นค่าของมัน ทุกสิ่งที่พี่ทำ มันไม่เคยถูกและดีเลยในสายตาของหนูต่อให้พี่ทำมากมายแค่ไหนก็ตามแต่มันก็ไร้ค่าในสายตาหนู ไม่มีใครหรอกนะที่จะยอมรับและยิ้มได้ในเวลาที่คนที่ตัวเองรักพูดถึงคนอื่น ชื่นชมคนอื่น ความรู้สึกของหนูในเวลานี้ที่หนูบอกพี่มาตลอดเวลากับผู้ชายคนนั้นมันไม่ต่างจากความรู้สึกของพี่ที่ผ่านมาหรอกค่ะ พี่เหนื่อย พี่ไม่มีแรงที่จะวิ่งตามหนูอีกแล้ว พี่คงไม่ใช่คนในแบบที่หนูต้องการ พี่ทำทุกอย่างให้ตามที่หนูต้องการ ทุกครั้งที่หนูพูดถึงคนที่หนูคิดถึง หนูคิดบ้างไหมคะว่าพี่รู้สึกยังไง พี่เป็นตัวอะไรในสายตาหนู แต่ตอนนี้พี่ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องโง่และไม่ต้องรู้สึกอะไรอีกแล้ว พี่จะภาวนาขออย่าให้หนูต้องเจอเหตุการณ์แบบที่พี่เจอ ความรู้สึกของคนไม่ของเล่นและไม่ใช่ของที่จะเอามาทดลอง