ผมยึดหลักมองคน จากนักธุรกิจระดับโลกชาวญี่ปุ่นท่านนึง

บุคลิคภาพ + หลักการ = ตัวตน

โลกออนไลน์เราไม่สามารถเห็นบุคลิคภาพได้ แต่ สำนวนการเขียนทำให้เห็น วิธีคิด สามารถเป็นตัวสะท้อนคาแรคเตอร์ได้
หลักการที่ยึดโยงกับเหตุผล  ไม่ยึดโยงกับหลักกรู อารมณ์กรู รสนิยมกรู ก็เป็นมาตรวัดระดับสูงต่ำของmind และ Brain

ที่สุดแล้วเหล่านั้นจะทำให้ "ตัวตน" เป็นที่ปรากฎให้ผู้อื่นรับรู้ได้อย่างไม่ได้ตั้งใจ เช่น การดีเฟนซเรื่อง ไม่ควรเรียก เลอคูว่าโกงข้าวหมา
เป็นแบรนดิ้งห้อยท้ายมากกว่า  แทนที่จะสนใจว่า เลอคู มันทำอะไร   มันโกงแบบไหน  ควรทำเป็นเยี่ยงอย่างหรือไม่  น่าเคารพนับถือใช่มั้ย
และถ้าที่สุดแล้วแบรนดิ้งต่อท้ายจะเปลี่ยนเป็น เลอคู 18มงกุฎก็คงจะทำให้พวกนี้พอใจ

แต่ผมเชื่อว่า เลอคูนี่คงอยากได้ชื่อเดิมมากกว่า เพราะชื่อเดิม บริบทมันอยู่แค่หมาที่เดือดร้อน  เค้าเอามาเล่นกันขำๆ แต่ อันใหม่นี้สะท้อนความเลวจากพฤติกรรมเลยนะ ครับ !!

  นี่คือคนคิดแต่เรื่อง"ขี้หมา" เล็กๆน้อยๆ ที่หวังจะเสพสมกับความสุขในการเอาชนะ ในประเด็นเล็กๆที่แถออกมาจากประเด็นใหญ่ประเด็นหลัก
ที่ไม่สามารถจะหาหลักการเหตุผลใดๆมาหักล้างได้  ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เป็นเจ้าตัว  ที่แย่กว่านั้นคือไม่รู้เรื่อง และไม่อยู่ในเหตุการณ์ร่วมสมัยนั้น

    คนคิดแต่เรื่องยิบย่อยเอามาเป็นประเด็นสร้าง คอนฟิค ตั้งใจละเลยภาพใหญ่  ก็เป็นได้แค่คนอยากจะอวดว่าเก่ง อยากจะฉลาด
ซึ่งพวกเค้า ไม่มีวันเป็นได้ ^^

       บอกวิธีมองให้จขกท. แล้วนะ   ไปไล่หาอ่านกระทู้วิเคราะห์คนเอาเองว่าใครเข้าข่ายไหน !!