โลก.. เหวี่ยงคนๆ นึงให้มาเจอกัน คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เมื่อคนๆ นั้น ..ได้ผ่านเข้ามาในชีวิตช่วงเวลาหนึ่ง .เรื่องราวบางอย่างจึงเกิดขึ้น ฉัน.. ผู้อยากมีความรักดีๆ ครั้งสัก ..อยากรักและผูกพัน ห่วงใยกันและกัน ในโมเม้นท์ที่แสบอบอุ่น จนได้มาเจอคนๆ นั้นที่โลกเหวี่ยงมาให้.. ความตั้งใจที่จะรักจึงเกิดขึ้น ..ความรักครั้งนี้เกิดขึ้นโดยหัวใจที่บริสุทธิ์.. เกิดจากความตั้งใจที่จะรัก ไม่ได้หลงคำพูด หลงคำหวานใดๆ ..อยากรักเขาในตัวตนที่เขาเป็น ..รักในตัวตนในพื้นที่ที่เขาจะรักใครสักคนด้วยใจจริงๆ .. แต่แปลกนะ ยิ่งรักเขาเท่าไหร่ เรายิ่งรับรู้ได้ว่า.. ความรักนั้นมันไม่ได้มีผลใดๆ กับหัวใจของเขาเลย .. เขาเหมือนคนไม่มีหัวใจ .. จริงอยู่ว่า เขาอาจผ่านมันมาแล้ว ..จึงทำให้เขาไม่มีหัวใจ .. 

ผู้ชายไม่เจ้าชู้ ก้อเหมือนงูไม่มีพิษ ธรรมดาที่โลกที่สร้าง
ผู้ชายให้เป็นนักล่า ผู้หญิงก้อเหมือนกวางน้อยที่เสือคอยจ้องเขมือบ .. กวางน้อยกว่าจะรู้ตัวก้ออยู่ในปากเสือไปซะแล้ว ..ถ้าดิ้นหลุดก้อคือรอด ดิ้นไม่หลุดก้อคือตาย.. 

....ทำไมคนเราถึงไม่ได้รักกันได้ง่ายๆ ใจเรารักเขาขนาดไหน แต่เขาก้อไม่ได้รักเราเลย ความสวย ความงาม กะไม่ได้ช่วยให้เขารักเราได้จริงๆ แต่ใจเรากลับไปรักเขาได้ขนาดนั้น ..ครั้งนี้ตั้งใจมากอยากมีรักดีๆ ครั้งสัก โชคก้อไม่เข้าข้างเอาซะเลยเลย ..ไม่เป็นไรนะ ..วันนึงโลกคงเหวี่ยงคนที่รักเราจริงๆ สักวัน แล้วเรากะเขาคนนั้นกะจะได้รักกันได้เต็มหัวใจซะที ………..