ฝ่ายหนึ่ง ดิ้นทุรนทุราย พยายามทุกรูปแบบ เพื่อเอาชีวิตรอดซึ่งก็คือชัยชนะ  
ถ้าแพ้ ก็หมายถึงความสูญเสียมหาศาลที่ทุ่มลงทุนลงแรงไป
เฉพาะค่าป้ายหาเสียงที่ติดทุกเสาไฟฟ้าและมีรูปแบบต่างๆกัน คิดเป็นเงินแล้ว ไม่รู้เท่าไร
และกองเชียร์จะต้องชักดิ้นชักงอตายไปอีกไม่รู้เท่าไร

ในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่ง เปรีัยบเหมือนเสือ(ที่ไม่ใช่เสือหิว)ไล่จับกวางตัวน้อยๆ  
ถ้าจับได้ไล่ทัน ก็จะได้กินอาหารที่อร่อย  
ถ้าจับไม่ได้  ก็ไม่เป็นไร ท้องก็อิ่มอยู่แล้ว อาจจะรู้สึกเสียหน้านิดหน่อยเท่านั้นเอง
เนื่องจากไมได้ลงทุนติดป้ายราคาแพงๆทุกเสาไฟฟ้า