ผมมีเพื่อนอยู่คนนึง มันขับรถมาได้20ปีแล้ว เพราะฉะนั้นจะบอกว่าเป็นมือใหม่แล้วขับห่วยคงไม่ใช่แน่นอน ฝีมือการขับของมันจําแนกได้ดังนี้ เหยียบคันเร่งแบบเหยียบปล่อย เหยียบปล่อยไปเรื่อยๆ นั่งรถไปด้วยเวียนหั

วันที่ 2 มกราคม 2568 เวลาประมาณ 14:15 น. ผมขับรถยนต์ส่วนตัวจากวัดบวรนิเวศน์มุ่งหน้าอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย รถจอดติดไฟแดงอยู่เลนซ้ายและเปิดไฟเลี้ยวเพื่อรอเลี้ยวซ้ายบนถนนตะนาว จอดอยู่กึ่งกลางช่องเลนซ้าย (

ผมขับรถบนถนนพระรามสองมาหลายสิบปี ไม่น่าเชื่อว่าการจัดจราจรของกรมทางหลวงยามค่ำคืน จะทำผมหลงได้ วันนี้ขับรถออกจากแม่กลองสองทุ่มครึ่งมาตามถนนพระรามสองเพื่อเข้ากรุงเทพ ต้องวิ่งทางคู่ขนานเกือบทั้งหมด มีบาง

เหตุเพราะเขาวิ่งช้าแช่ขวา ผมมองทะลุไปข้างหน้า ว่างมาก หนำซ้ำมาตีคู่กับเลนซ้ายที่ช้าอยู่แล้วด้วย สรุปกั้กทั้ง 2 เลน หัวเสียเลย มีรถกระบะ ford มาซ้ายอีกคันพยายาม หาทางมุด แล้วปาดไปได้ ผมคิดในใจ กระบะ ปา

วันนี้เจอรถเก๋งซิตี้ที่อยู่เลนซ้ายมือ เปลี่ยนเลนมาเลนที่เราอยู่ เรียกว่าปาดเลยดีกว่า เพราะตกใจที่จู่ ๆ ก็เห็นรถผ่านหน้ามาแบบกระชั้นชิด เราก็เลยชะลอรถ ส่วนซิตี้คันนั้นยังไม่หยุด ยังคงเปลี่ยนเลนไปทางขว

คือเราจอดรถไว้ที่ป้ายรถเมย์ค่ะแล้วรถเราหายเราเลยพยายามหากล้องวงจรปิดแถวนั้นกล้องอีกอย่างที่เราคิดได้คือกล้องหน้ารถเมย์อย่างน้อยน่าจะพอทราบเวลาที่ชัดเจนที่รถไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว ล่าสุดเราได้ไปแจ้งความมเร