(1)
เป็นธรรมดาของภาพยนตร์ที่เมื่อติดป้ายชื่อ GDH ก็ย่อมมาพร้อมความคาดหวังที่เพิ่มขึ้น หนำซ้ำความสำเร็จจาก “หลานม่า” และ “วิมานหนาม” ก็ยิ่งตอกย้ำทิศทางของคุณภาพที่กลับมาเป็นอันดับหนึ่งอีกครั้ง และด้วยความที่พล็อตภาพยนตร์แนวผีบวกตลกนั้นถูกค่อนขอดอยู่เรื่อยๆ ว่าเป็นหนังที่ไม่สร้างสรรค์นัก จึงน่าสนใจมากว่า เมื่อมาอยู่ในมือของ GDH แล้ว พวกเขาจะทำอย่างไรเพื่อลบล้างคำสบประมาทนี้
(2)
แต่ช้าก่อน แม้ว่าจะมีป้ายชื่อ GDH แขวนไว้เด่นเป็นสง่า แต่ทว่าหากลองค้นข้อมูลดูจะพบว่า ในส่วนของบริษัทผู้สร้างนั้นเป็นชื่อของ “รฤก โปรดักชั่น” และ “กรุ๊ปเอ็ม โมชั่น เอ็นเตอร์เทนเมนท์” ซึ่งชื่อของ รฤก โปรดั๊กชั่นนั้น โดดเด่นในด้านของ “หนังตลก” เมื่อลองไล่ดูผลงานในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ ทั้งไบค์แมน ศักรินทร์ตูดหมึก ทั้ง 2 ภาค (2018-2019) แฮปปี้นิวยู แสบสนั่น ยันหว่าง (2019) อีเรียมซิ่ง (2020) และบัวผันฟันยับ (2022) จะเห็นว่าล้วนแล้วแต่เป็น “หนังง่ายๆ” เน้นเรียกเสียงฮาเป็นหลัก ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดคำสบประมาทขึ้นด้วยเช่นกัน กลายเป็นความหวั่นใจว่าการปักป้ายชื่อ GDH มันจะช่วยให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นบ้างรึเปล่า
(3)
404 สุขีนิรันดร์..Run Run เป็นงานการกำกับครั้งแรกของ เสือ-พิชย จรัสบุญประชา ก่อนหน้านี้เขามีงานกำกับซีรี่ย์ Spike จาก Project S The Series ซึ่งก็อาจจะเอามาวัดอะไรกับหนังโรงไม่ได้นัก โดยผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับภาพยนตร์ตัวเปิดบริสุทธิ์ของเขา คือ “ครึ่งๆ กลางๆ” จะดูก็ได้ ไม่ดูก็ไม่เสียหายอะไร ซึ่งมันก็คงไม่มีปัญหาอะไรถ้าป้ายชื่อ GDH มันไม่ได้ค้ำคออยู่ จากภาพยนตร์สองเรื่องล่าสุดของค่ายที่อยู่ในระดับท็อปฟอร์มด้วยแล้ว ยิ่งเห็นความห่างชั้นกันชัดเจนมาก แน่นอนว่าหนังแต่ละเรื่องอาจจะไม่ได้เชื่อมโยงกัน บางเรื่องอาจจะสร้างทีหลังด้วยซ้ำ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาที่ผู้ชมต้องรับผิดชอบ และไม่ผิดถ้าพวกเขาจะบอกว่า “หนัง GDH เรื่องล่าสุดน่าผิดหวัง”
(4)
หากว่ากันตามเกณฑ์ของ “หนังผีตลก” 404 สุขีนิรันดร์..Run Run ก็จัดว่าทำได้ดีตามเกณฑ์มาตรฐาน คือมันไม่มีอะไรมากไปกว่า พยายามทำให้ตัวละครต้องเข้าไปเผชิญปัญหาหลักของเรื่อง แล้วก็ยัดพวกเขาไว้ในนั้น ยิงมุกตลกไปมาเพื่อขับเคลื่อนเรื่อง มีใส่ปมปัญหาตัวละครเข้ามาเบาๆ ให้พอมีมิติ ส่วนภูมิหลังผีสาวเจ้าอาฆาต ก็ไม่มีอะไรนอกเหนือจากเรื่องความรัก ความสูญเสีย การยึดติด วนๆ กันอยู่แค่นี้ สุดท้ายก็นำไปสู่ตอนจบที่เป็นการไถ่บาปของปมปัญหาและเดินหน้ากันต่อไป เพียงแต่ว่าทุกอย่างนี้มันถูกเรียบเรียงมาดี และผ่านงานสร้างที่มีคุณภาพ จึงทำให้ภาพรวมของหนังมันไม่ได้ดูแย่อะไร
(5)
แต่เมื่อเราคาดหวัง “บางสิ่ง” ที่จะเข้ามายกระดับให้ 404 สุขีนิรันดร์ ดีก้าวข้ามเส้นแบ่งหนังผีตลกดาดๆ กลับพบว่า “ไม่มี” หรือบางทีผู้กำกับ เสือ-พิชย ไม่ได้อยากให้หนังของเขามีทิศทางไปในทางนั้นอยู่แล้วก็ได้ และหากย้อนไปดูข้อมูลภาพยนตร์ของ GDH ตั้งแต่ แฟนเดย์..แฟนกันแค่วันเดียว (2016) ที่เป็นเรื่องแรกของค่าย ไม่มีหนังเรื่องไหนที่เข้าข่ายว่าเป็น “หนังผีตลก” เลย คงพอจะบอกได้ว่านี่เป็นงานเปิดบริสุทธิ์ของทั้งตัวผู้กำกับและของค่ายด้วย มันเลยเป็นงานที่ดู “เพลย์เซฟ” ทำตามขนบทั่วๆ ไป
(6)
ในด้านการดำเนินเรื่องด้วยมุกตลกถือว่าทำได้น่าพอใจ กลิ่นอายของมันเป็นกลิ่นอายที่มาจาก รฤก โปรดักชั่น แบบชัดเจนมาก ทั้งการปู ชง ตบ มุกแต่ละก้อน ที่เน้นเล่นเยอะไว้ก่อน ส่วนจะเข้าเป้ารึเปล่าค่อยว่ากัน ที่สร้างสรรค์หน่อยอย่างมุก “สิงร่าง” อันเป็นที่มาของการตั้งรหัสเป็นเนื้อเพลงของตัวละคร เป็นอะไรที่เรียกเสียงฮาได้ดี(โดยเฉพาะตอนสุ่มสิงร่าง) และการเอาผู้เชี่ยวชาญจากศาสนาต่างๆ มาปราบผี (เอาจริงๆ ก็ไม่ได้หลากหลายขนาดนั้น) เป็นจุดที่น่าลุ้นว่า พวกเขาจะปราบ “ลลิตา” (ต้าเหนิง-กัญญาวีร์ สองเมือง) ได้อย่างไร
(7)
แต่ว่าก็ว่า เมื่อแต่ละอย่างถูกสาดมาแบบเอาฮา เราจึงคาดหวังผลอะไรไม่ได้จากพวกเขา(ในการปราบผี) ซึ่งเป็นที่รู้กันว่ารอให้ถึงปลายเรื่องเดี๋ยวความเป็น “ละครคุณธรรม” ก็เข้ามาเคลียร์ทุกอย่างให้เองแหละ รวมถึงอะไรหลายๆ อย่างที่ไม่รู้ว่าทำไปทำไม เช่น เลขห้อง 404 ก็ไม่ได้มีนัยที่ชัดเจนอะไร หรือที่ไม่เข้าใจสุดๆ อย่างการให้ผีลลิตาโผล่มาได้น่ากลัวมากๆ ในช่วงแรก แต่พอนานไป กลับมาในรูปลักษณ์อันหยาดเยิ้ม ทำให้ทิศทางของหนังดูงงงวยสุดๆ (ตกลงต้องกลัวรึเปล่า)
(8)
ถ้าว่าถึงข้อดีก็คงหนีไม่พ้นตัวนักแสดงทั้งหลักและสมทบ คู่ชูโรงอย่าง น้าโชค(นุ้ย-ชูเกียรติ เอี่ยมสุข) และ เสือโคร่ง(อาไท-สุภทัต โอภาส) ลูกชาย เป็นคู่ที่เคมีเข้ากันสุดๆ ความลื่นไหลของมุกส่วนใหญ่ก็มาจากสองคนนี้ ในขณะที่นายหน้าขายบ้านตัวเอกของเรื่องอย่าง นักรบ (เต๋อ-ฉันทวิชช์ ธนะเสวี) อาจจะตลกได้ไม่เท่าแต่ก็ไม่โดนกลืนหายไป อีกคนอย่าง น้ำมนต์ (ต้าห์อู๋-พิทยา แซ่ฉั่ว) ก็ออกไปในทางลิ่วล้อซะมากกว่า ส่วนนักแสดงสมทบทั้งหลายก็ทำได้ดีอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานทั่วไป ไม่ได้พิเศษตรงไหน
(9)
กลายเป็นว่า 404 สุขีนิรันดร์..Run Run ยังหนีไม่พ้นคำสาปของหนังผีตลก ที่เน้นดูง่าย ขายบันเทิง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องผิด แต่เมื่อมีป้ายชื่อ GDH มันก็ย่อมมาพร้อมกับความคาดหวังที่สูงขึ้นตามไปด้วย ยังดีที่คุณภาพของงานสร้าง ความประณีตของบท ฝีมือของนักแสดง ยังพอมีน้ำหนักให้ตัวหนังฝังประทับอยู่ในประสาทสัมผัสของผู้ชมได้ แต่มันยังไม่มากพอจะกลายเป็นต้นแบบที่ดีและเปลี่ยนภาพลักษณ์ของหนังผีตลกให้พ้นจากคำว่า “หนังดาดๆ สักเรื่องหนึ่ง” ไปได้
Story Decoder 
[รีวิว] 404 สุขีนิรันดร์..Run Run - งานจาก GDH กับการท้าทายคำสาปหนังผีตลกที่ชวนให้สร้างความหวังมากไปหน่อย
เป็นธรรมดาของภาพยนตร์ที่เมื่อติดป้ายชื่อ GDH ก็ย่อมมาพร้อมความคาดหวังที่เพิ่มขึ้น หนำซ้ำความสำเร็จจาก “หลานม่า” และ “วิมานหนาม” ก็ยิ่งตอกย้ำทิศทางของคุณภาพที่กลับมาเป็นอันดับหนึ่งอีกครั้ง และด้วยความที่พล็อตภาพยนตร์แนวผีบวกตลกนั้นถูกค่อนขอดอยู่เรื่อยๆ ว่าเป็นหนังที่ไม่สร้างสรรค์นัก จึงน่าสนใจมากว่า เมื่อมาอยู่ในมือของ GDH แล้ว พวกเขาจะทำอย่างไรเพื่อลบล้างคำสบประมาทนี้
(2)
แต่ช้าก่อน แม้ว่าจะมีป้ายชื่อ GDH แขวนไว้เด่นเป็นสง่า แต่ทว่าหากลองค้นข้อมูลดูจะพบว่า ในส่วนของบริษัทผู้สร้างนั้นเป็นชื่อของ “รฤก โปรดักชั่น” และ “กรุ๊ปเอ็ม โมชั่น เอ็นเตอร์เทนเมนท์” ซึ่งชื่อของ รฤก โปรดั๊กชั่นนั้น โดดเด่นในด้านของ “หนังตลก” เมื่อลองไล่ดูผลงานในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ ทั้งไบค์แมน ศักรินทร์ตูดหมึก ทั้ง 2 ภาค (2018-2019) แฮปปี้นิวยู แสบสนั่น ยันหว่าง (2019) อีเรียมซิ่ง (2020) และบัวผันฟันยับ (2022) จะเห็นว่าล้วนแล้วแต่เป็น “หนังง่ายๆ” เน้นเรียกเสียงฮาเป็นหลัก ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดคำสบประมาทขึ้นด้วยเช่นกัน กลายเป็นความหวั่นใจว่าการปักป้ายชื่อ GDH มันจะช่วยให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นบ้างรึเปล่า
(3)
404 สุขีนิรันดร์..Run Run เป็นงานการกำกับครั้งแรกของ เสือ-พิชย จรัสบุญประชา ก่อนหน้านี้เขามีงานกำกับซีรี่ย์ Spike จาก Project S The Series ซึ่งก็อาจจะเอามาวัดอะไรกับหนังโรงไม่ได้นัก โดยผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับภาพยนตร์ตัวเปิดบริสุทธิ์ของเขา คือ “ครึ่งๆ กลางๆ” จะดูก็ได้ ไม่ดูก็ไม่เสียหายอะไร ซึ่งมันก็คงไม่มีปัญหาอะไรถ้าป้ายชื่อ GDH มันไม่ได้ค้ำคออยู่ จากภาพยนตร์สองเรื่องล่าสุดของค่ายที่อยู่ในระดับท็อปฟอร์มด้วยแล้ว ยิ่งเห็นความห่างชั้นกันชัดเจนมาก แน่นอนว่าหนังแต่ละเรื่องอาจจะไม่ได้เชื่อมโยงกัน บางเรื่องอาจจะสร้างทีหลังด้วยซ้ำ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาที่ผู้ชมต้องรับผิดชอบ และไม่ผิดถ้าพวกเขาจะบอกว่า “หนัง GDH เรื่องล่าสุดน่าผิดหวัง”
(4)
หากว่ากันตามเกณฑ์ของ “หนังผีตลก” 404 สุขีนิรันดร์..Run Run ก็จัดว่าทำได้ดีตามเกณฑ์มาตรฐาน คือมันไม่มีอะไรมากไปกว่า พยายามทำให้ตัวละครต้องเข้าไปเผชิญปัญหาหลักของเรื่อง แล้วก็ยัดพวกเขาไว้ในนั้น ยิงมุกตลกไปมาเพื่อขับเคลื่อนเรื่อง มีใส่ปมปัญหาตัวละครเข้ามาเบาๆ ให้พอมีมิติ ส่วนภูมิหลังผีสาวเจ้าอาฆาต ก็ไม่มีอะไรนอกเหนือจากเรื่องความรัก ความสูญเสีย การยึดติด วนๆ กันอยู่แค่นี้ สุดท้ายก็นำไปสู่ตอนจบที่เป็นการไถ่บาปของปมปัญหาและเดินหน้ากันต่อไป เพียงแต่ว่าทุกอย่างนี้มันถูกเรียบเรียงมาดี และผ่านงานสร้างที่มีคุณภาพ จึงทำให้ภาพรวมของหนังมันไม่ได้ดูแย่อะไร
(5)
แต่เมื่อเราคาดหวัง “บางสิ่ง” ที่จะเข้ามายกระดับให้ 404 สุขีนิรันดร์ ดีก้าวข้ามเส้นแบ่งหนังผีตลกดาดๆ กลับพบว่า “ไม่มี” หรือบางทีผู้กำกับ เสือ-พิชย ไม่ได้อยากให้หนังของเขามีทิศทางไปในทางนั้นอยู่แล้วก็ได้ และหากย้อนไปดูข้อมูลภาพยนตร์ของ GDH ตั้งแต่ แฟนเดย์..แฟนกันแค่วันเดียว (2016) ที่เป็นเรื่องแรกของค่าย ไม่มีหนังเรื่องไหนที่เข้าข่ายว่าเป็น “หนังผีตลก” เลย คงพอจะบอกได้ว่านี่เป็นงานเปิดบริสุทธิ์ของทั้งตัวผู้กำกับและของค่ายด้วย มันเลยเป็นงานที่ดู “เพลย์เซฟ” ทำตามขนบทั่วๆ ไป
(6)
ในด้านการดำเนินเรื่องด้วยมุกตลกถือว่าทำได้น่าพอใจ กลิ่นอายของมันเป็นกลิ่นอายที่มาจาก รฤก โปรดักชั่น แบบชัดเจนมาก ทั้งการปู ชง ตบ มุกแต่ละก้อน ที่เน้นเล่นเยอะไว้ก่อน ส่วนจะเข้าเป้ารึเปล่าค่อยว่ากัน ที่สร้างสรรค์หน่อยอย่างมุก “สิงร่าง” อันเป็นที่มาของการตั้งรหัสเป็นเนื้อเพลงของตัวละคร เป็นอะไรที่เรียกเสียงฮาได้ดี(โดยเฉพาะตอนสุ่มสิงร่าง) และการเอาผู้เชี่ยวชาญจากศาสนาต่างๆ มาปราบผี (เอาจริงๆ ก็ไม่ได้หลากหลายขนาดนั้น) เป็นจุดที่น่าลุ้นว่า พวกเขาจะปราบ “ลลิตา” (ต้าเหนิง-กัญญาวีร์ สองเมือง) ได้อย่างไร
(7)
แต่ว่าก็ว่า เมื่อแต่ละอย่างถูกสาดมาแบบเอาฮา เราจึงคาดหวังผลอะไรไม่ได้จากพวกเขา(ในการปราบผี) ซึ่งเป็นที่รู้กันว่ารอให้ถึงปลายเรื่องเดี๋ยวความเป็น “ละครคุณธรรม” ก็เข้ามาเคลียร์ทุกอย่างให้เองแหละ รวมถึงอะไรหลายๆ อย่างที่ไม่รู้ว่าทำไปทำไม เช่น เลขห้อง 404 ก็ไม่ได้มีนัยที่ชัดเจนอะไร หรือที่ไม่เข้าใจสุดๆ อย่างการให้ผีลลิตาโผล่มาได้น่ากลัวมากๆ ในช่วงแรก แต่พอนานไป กลับมาในรูปลักษณ์อันหยาดเยิ้ม ทำให้ทิศทางของหนังดูงงงวยสุดๆ (ตกลงต้องกลัวรึเปล่า)
(8)
ถ้าว่าถึงข้อดีก็คงหนีไม่พ้นตัวนักแสดงทั้งหลักและสมทบ คู่ชูโรงอย่าง น้าโชค(นุ้ย-ชูเกียรติ เอี่ยมสุข) และ เสือโคร่ง(อาไท-สุภทัต โอภาส) ลูกชาย เป็นคู่ที่เคมีเข้ากันสุดๆ ความลื่นไหลของมุกส่วนใหญ่ก็มาจากสองคนนี้ ในขณะที่นายหน้าขายบ้านตัวเอกของเรื่องอย่าง นักรบ (เต๋อ-ฉันทวิชช์ ธนะเสวี) อาจจะตลกได้ไม่เท่าแต่ก็ไม่โดนกลืนหายไป อีกคนอย่าง น้ำมนต์ (ต้าห์อู๋-พิทยา แซ่ฉั่ว) ก็ออกไปในทางลิ่วล้อซะมากกว่า ส่วนนักแสดงสมทบทั้งหลายก็ทำได้ดีอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานทั่วไป ไม่ได้พิเศษตรงไหน
(9)
กลายเป็นว่า 404 สุขีนิรันดร์..Run Run ยังหนีไม่พ้นคำสาปของหนังผีตลก ที่เน้นดูง่าย ขายบันเทิง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องผิด แต่เมื่อมีป้ายชื่อ GDH มันก็ย่อมมาพร้อมกับความคาดหวังที่สูงขึ้นตามไปด้วย ยังดีที่คุณภาพของงานสร้าง ความประณีตของบท ฝีมือของนักแสดง ยังพอมีน้ำหนักให้ตัวหนังฝังประทับอยู่ในประสาทสัมผัสของผู้ชมได้ แต่มันยังไม่มากพอจะกลายเป็นต้นแบบที่ดีและเปลี่ยนภาพลักษณ์ของหนังผีตลกให้พ้นจากคำว่า “หนังดาดๆ สักเรื่องหนึ่ง” ไปได้
Story Decoder