ผิดตรงไหนอย่าว่าเก๊าน้าาาาาา
     เราขออธิบายที่ออกกำลังกายก่อนน้าา ที่นี่อยู่ในกรุงเทพจะเป็นสวนสุขภาพของหมู่บ้านๆนึงแต่คือคนนอกก็มาได้เพราะมันเป็นทางผ่านที่จะออกไปได้หลายทาง แล้วก็ไม่ได้มียามหรือมีอะไร คนส่วนมากมักจะขับมอเตอร์ไซต์ไปจอดกันตรงด้านหน้า ส่วนด้านในก็จะเป็นทางที่สำหรับคนวิ่งและเดินระยะทางก็476เมตร แต่ที่พื้นจะบอกทางทีละ50เมตรไปเรื่อยๆจนครบ อีกด้านนึงเป็นเครื่องออกกำลังกายก็ธรรมดาทั่วไป อีกด้านก็เทนนิส อีกด้านนึงเป็นสนามบอล และในช่วงเย็นๆคนจะเยอะพอสมควร
     เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เราไม่ใช่คนในหมู่บ้านนั้น แต่อาศัยอยู่ใกล้ๆพอขับรถมาได้ มันก็เริ่มมาจากอยากออกกำลังกายแต่ไม่ได้อยากผอมนะ555+ ก็ไปวิ่งทุกวัน พอเจอคนมากๆเค้าก็จะเหนือกว่าเราทุกอย่าง เช่นวิ่งทีเดียว10รอบ มันก็เลยแบบต้องมีขวัญใจกันหน่อย เราเจอลุงคนนึงทุกวันแกเดินทุกวัน เราก็เลยตั้งขวัญใจนักเดิน แต่แล้ว แล้ว แล้ว ก็เจอพี่ผู้ชายคนนึงขาวตี๋หล่อเลยอ้ะ เค้าวิ่งแบบอึดมากกกกก จนแบบนี่แหละขวัญใจนักวิ่ง แล้วเราก็เรียกพี่ขวัญใจตลอด
คนเราพอเจอกันมากๆมันก็ทำให้ชอบได้จริงป้ะ ก็ชอบอ้ะแหละ เจอพี่เค้าทุกวันคือดีอ้ะ แล้วพี่เค้าก็หายไปหายไปแบบนานมากกกก(คนเราถ้าชอบใครแล้วอ้ะแค่วันเดียวก็นานแล้ว แต่นี่แบบมันหลายวันมากจนเราจำไม่ได้อ้ะว่าหายไปตอนไหน) แล้วเค้าก็กลับมารอบนี้ตัวดำมากค้าา เราก็ไปวิ่งทุกวัน ฝนพึ่งหายตกก็ไป น้ำท่วนในหมู่บ้านก็ไป(ใครที่พอเดาถูกว่าที่ไหนจะรู้ว่าฝนตกทีน้ำท่วมตลอด55555) ฟ้าคริ้มก็ไป เพราะหวังว่าจะได้เจอเค้า แต่ใครจะไปเพราะฝนก็มา น้ำก็ท่วมจริงป้ะ คือเราเนี้ยเป็นคนที่ชอบเอาตังใส่ใต้รถ พกแค่มือถือกับหูฟังตอนวิ่งเท่านั้น แล้ววันนั้นบังเอิญหรืออะไรยังไงรถเราจอดคู่กันจ้าาา ไปเอาตังที่ใต้รถพร้อมกันแล้วเค้ายิ้มให้เราด้วยแหละแก เขิลไปอีกกก แต่สุดท้ายโชคชะตาก็เล่นตลก เดี๋ยวมาต่อดีกว่าให้ลุ้นนน ย้อเย้นน ไปอาบน้ำก่อนน้าาาา