สวัสดีค่ะ ท่านที่เคารพ
หนูมีความรู้สึกทุกข์ใจ อัดอั้น และสับสน ในกระบวนการเปลี่ยนแปลงของระบบการศึกษาไทย หากเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น สามารถพัฒนาประเทศ พัฒนานักเรียน หนูก็ยินดีในการเปลี่ยนแปลง หากแต่ท่านๆที่เคารพเบื้องบน จะเห็นอกเห็นใจครูน้อยๆ ที่แบกความฝัน แบกความหวังของพ่อแม่ไว้บนบ่า แบกความรักวิชาชีพครูไว้ในใจ หนูพูดตามตรง พูดจากสิ่งที่อยู่ในใจน่ะค่ะ คนเราทุกคนย่อมมีความฝัน และมีความหวังด้วยกันทั้งสิ้น ท่านที่เคารพเบื้องบนเองก็คงเป็นความหวังของพ่อแม่ มาก่อนเหมือนกันกว่าพวกท่านจะมาถึงจุดเบื้องบนนี่ได้ หากแต่ท่านมองต่ำลงมายังมีความฝัน ความหวังของใครๆอีกหลายคน เหมือนที่ดิฉันรู้สึก กว่าจะร่ำเรียนมาจนจบ 5ปี ครูบาอาจารย์อบรมสั่งสอนมาด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ เพราะนั่นคือหน้าที่ที่เรียกว่า ครู ดิฉันเองถูกบ่มเพาะให้มีใจรักความเป็นครู เพราะฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้สอน นร. ได้อบรม นร. ภูมิใจเมื่อเห็น นร.ได้ดี และอีกหลายๆสิ่งๆอย่าง ไม่ใช่ว่าใครมาเป็นครูก็ได้ (อันนี้ท่านควรพิจารณาน่ะค่ะ) การเป็นครูมันต้องมีใจค่ะ ใจรัก รักในงานสอน รักใน นร. รักและภูมิใจในความเป็นครู เพราะฉะนั้น ไม่ใช่ว่า ใครก็ได้มาเป็นครู เขามีใจรักหรือป่าวค่ะ จนแล้วจนรอดเกิดการเปลี่ยนแปลงไปหมด มีคำสั่งต่างๆออกมา ใจหายค่ะ ตกใจ เกิดอะไรขึ้น ? พวกเราเป็นเพียงครูเล็กๆที่เห็นสภาพปัญหาของการศึกษา แต่ไม่สามารถตะโกนบอกใครได้ ดิฉันเรียนจบมา2ปีแบ้ว สอบบรรจุติดครั้งที่ 2/2558 ที่จังหวัดๆหนึ่ง บอกตามตรงค่ะ ดีใจมากกกกกกกกกก พ่อแม่พี่น้อง คนข้างบ้าน เพื่อนฝูง ทุกคนที่รักเราพลอยดีใจไปกับเรา แต่แล้ว รอแล้วรอเล่า ก็ยังใม่เรียก มีความหวังลมๆแล้งๆว่าเขาจะเรียก ทำได้แค่รอออออ ... รู้ไหมค่ะ ในชีวิตอะไรที่ทรมาน ... การรอคอยค่ะ ...
ไม่รุ้ว่าการรอคอยจะมาถึงเมื่อไร หากรอคอยแล้วสุดท้ายมันสมหวัง พ่อแม่เราชื่นใจกับการรอคอย มันก็คงดีใช่ไหมค้ะ ท่านที่เคารพเบื้องบนค่ะ หากจะทำการเปลี่ยนแปลง ท่านควรเล็งเห็นจุดเล็กๆ แต่มันสำคัญกับชีวิตของพวกเราที่ขึ้นบัญชีด้วยน่ะค่ะ มันล้นไปหมดค่ะ ขึ้นบัญชีๆ แต่ไม่เรียก น้องๆก็จบใหม่ ก็ค้างคาแน่นอน ปัญหาย่อมแก้ไม่ได้ ถ้าไม่จัดการคนที่ขึ้นบัญชีเก่าอยู่
......ดิฉันขอแค่ความเมตตา กรุณา จากท่านที่เคารพเบื้องบน เรียกบรรจุคนที่ขึ้นบัญชี ในรอบเดือน เมษายน ให้หมดค่ะ เพื่อตัดปัญหาการค้างคาของคนที่ขึ้นบัญชีในรอบต่อๆไป
ท่านเองก็เป็นความหวังความภูมิใจของพ่อแม่ท่าน ดิฉันเองก็เป็นความหวังความภูมิใจของพ่อแม่ดิฉัน เช่นกัน ...ใจเขาใจเราน่ะค่ะ ลองมองกลับกันดูน่ะค่ะ อนาคตความหวังความฝันของดิฉัน อยู่ในมือพวกท่านที่เคารพทุกคน
ขอบพระคุณอย่างยิ่งค่ะ .... ดิฉันคงได้ทราบข่าวดีน่ะค่ะ
ครูน้อย บ่าแห่งความหวังของพ่อแม่
หนูมีความรู้สึกทุกข์ใจ อัดอั้น และสับสน ในกระบวนการเปลี่ยนแปลงของระบบการศึกษาไทย หากเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น สามารถพัฒนาประเทศ พัฒนานักเรียน หนูก็ยินดีในการเปลี่ยนแปลง หากแต่ท่านๆที่เคารพเบื้องบน จะเห็นอกเห็นใจครูน้อยๆ ที่แบกความฝัน แบกความหวังของพ่อแม่ไว้บนบ่า แบกความรักวิชาชีพครูไว้ในใจ หนูพูดตามตรง พูดจากสิ่งที่อยู่ในใจน่ะค่ะ คนเราทุกคนย่อมมีความฝัน และมีความหวังด้วยกันทั้งสิ้น ท่านที่เคารพเบื้องบนเองก็คงเป็นความหวังของพ่อแม่ มาก่อนเหมือนกันกว่าพวกท่านจะมาถึงจุดเบื้องบนนี่ได้ หากแต่ท่านมองต่ำลงมายังมีความฝัน ความหวังของใครๆอีกหลายคน เหมือนที่ดิฉันรู้สึก กว่าจะร่ำเรียนมาจนจบ 5ปี ครูบาอาจารย์อบรมสั่งสอนมาด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ เพราะนั่นคือหน้าที่ที่เรียกว่า ครู ดิฉันเองถูกบ่มเพาะให้มีใจรักความเป็นครู เพราะฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้สอน นร. ได้อบรม นร. ภูมิใจเมื่อเห็น นร.ได้ดี และอีกหลายๆสิ่งๆอย่าง ไม่ใช่ว่าใครมาเป็นครูก็ได้ (อันนี้ท่านควรพิจารณาน่ะค่ะ) การเป็นครูมันต้องมีใจค่ะ ใจรัก รักในงานสอน รักใน นร. รักและภูมิใจในความเป็นครู เพราะฉะนั้น ไม่ใช่ว่า ใครก็ได้มาเป็นครู เขามีใจรักหรือป่าวค่ะ จนแล้วจนรอดเกิดการเปลี่ยนแปลงไปหมด มีคำสั่งต่างๆออกมา ใจหายค่ะ ตกใจ เกิดอะไรขึ้น ? พวกเราเป็นเพียงครูเล็กๆที่เห็นสภาพปัญหาของการศึกษา แต่ไม่สามารถตะโกนบอกใครได้ ดิฉันเรียนจบมา2ปีแบ้ว สอบบรรจุติดครั้งที่ 2/2558 ที่จังหวัดๆหนึ่ง บอกตามตรงค่ะ ดีใจมากกกกกกกกกก พ่อแม่พี่น้อง คนข้างบ้าน เพื่อนฝูง ทุกคนที่รักเราพลอยดีใจไปกับเรา แต่แล้ว รอแล้วรอเล่า ก็ยังใม่เรียก มีความหวังลมๆแล้งๆว่าเขาจะเรียก ทำได้แค่รอออออ ... รู้ไหมค่ะ ในชีวิตอะไรที่ทรมาน ... การรอคอยค่ะ ...
ไม่รุ้ว่าการรอคอยจะมาถึงเมื่อไร หากรอคอยแล้วสุดท้ายมันสมหวัง พ่อแม่เราชื่นใจกับการรอคอย มันก็คงดีใช่ไหมค้ะ ท่านที่เคารพเบื้องบนค่ะ หากจะทำการเปลี่ยนแปลง ท่านควรเล็งเห็นจุดเล็กๆ แต่มันสำคัญกับชีวิตของพวกเราที่ขึ้นบัญชีด้วยน่ะค่ะ มันล้นไปหมดค่ะ ขึ้นบัญชีๆ แต่ไม่เรียก น้องๆก็จบใหม่ ก็ค้างคาแน่นอน ปัญหาย่อมแก้ไม่ได้ ถ้าไม่จัดการคนที่ขึ้นบัญชีเก่าอยู่
......ดิฉันขอแค่ความเมตตา กรุณา จากท่านที่เคารพเบื้องบน เรียกบรรจุคนที่ขึ้นบัญชี ในรอบเดือน เมษายน ให้หมดค่ะ เพื่อตัดปัญหาการค้างคาของคนที่ขึ้นบัญชีในรอบต่อๆไป
ท่านเองก็เป็นความหวังความภูมิใจของพ่อแม่ท่าน ดิฉันเองก็เป็นความหวังความภูมิใจของพ่อแม่ดิฉัน เช่นกัน ...ใจเขาใจเราน่ะค่ะ ลองมองกลับกันดูน่ะค่ะ อนาคตความหวังความฝันของดิฉัน อยู่ในมือพวกท่านที่เคารพทุกคน
ขอบพระคุณอย่างยิ่งค่ะ .... ดิฉันคงได้ทราบข่าวดีน่ะค่ะ