ดิฉันกำลังปวดร้าวค่ะ

มันปวดที่หัวใจแล้วน้ำตาก็ไหล...ทำไมการพลัดพรากจากคนที่รักมันถึงได้ปวดใจขนาดนี้

ดิฉันเสียคุณแม่ไปสองเดือนแล้วค่ะ ใคร ๆ ก็พากันบอกว่าเวลาจะช่วยได้ ดิฉันก็รอเวลานั้น แต่ขณะที่รอ...มันทรมานเหลือเกิน

ภาพสุดท้ายของแม่ติดตา ไม่คิดถึงภาพนั้นได้แค่วัน อีกเดี๋ยวมันก็กลับมาอีก

ดิฉันไม่สามารถมองห้องที่ท่านเคยอยู่ เตียงที่ท่านเคยนอน สิ่งของเครื่องใช้ของท่าน

พยายามนะคะ...เอาธรรมะเข้าข่ม ทำในสิ่งที่ชอบ พยามยามคิดว่าท่านหลุดพ้นจากความเจ็บปวดอย่างแท้จริง แม่หายจากโรคร้ายที่เป็นได้แล้ว

แต่ดิฉันทำได้เพียงชั่วครู่...ไม่นานก็กลับมาอ่อนแอ แพ้ความโศกเศร้า

รู้สึกว่าการร้องไห้จะช่วยได้ดีที่สุด ดิฉันปล่อยโฮ ร้องไห้ออกมาดัง ๆ สักพักถึงค่อยดีขึ้น

มันจะปวดร้าวอย่างนี้อีกนานไหมหนอ...ขณะนี้น้ำตาก็ยังไหล

...แม่จ๋า หนูคิดถึงแม่เหลือเกิน...

โอ้...มารดา แม่พระของลูกเอ๋ย
ก่อนลูกเคย ได้กอดชม ภิรมย์ขวัญ
พระแม่ห่าง ลูกไป ปวดใจพลัน
น้ำตานั้น ท่วมหน้า เหลืออาวรณ์

โอ้ แม่จ๋า...คิดถึงเหลือเกินแล้ว
ร่มโพธิ์แก้ว ปกเกศา มาเก่าก่อน
จากลูกไกล ใจลูกร้าว ราวขาดรอน
ใคร่จากจร ตามแม่ไป ในแดนฟ้า