สวัสดีค่ะ เราพึ่งสูญเสียคุณแม่ที่เรารักไปเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 65 ที่ผ่านมา
โดยที่อายุของคุณแม่ยังไม่มาก ท่านจากไปโดยที่ยังไม่ได้บอกลากับเราเลย
มันรู้สึกว่าใจหายมาก ทำอะไรไม่ถูก เหมือนโลกที่สดใส มันพังทลายลงไป
มันมืดมิดซะจนไม่รู้เลยว่าจะมีชีวิตต่อไปเพื่ออะไร เราใช้ชีวิตได้ปกติ ทำงานได้ปกติ
แต่ข้างในมันรู้สึกเหมือนกับไม่มีใครเลย มันโดดเดี่ยว เหงามากๆค่ะ
ปกติแล้วเรามีเรื่องอะไรเราจะพูดคุย ติดต่อหาแม่ เพื่อแชร์เรื่องราวต่างๆในชีวิตประจำวัน ในทุกๆวันค่ะ
ท่านเป็นทุกอย่างของเรา ทั้งเพื่อน ทั้งแม่ และเป็นที่ปรึกษาที่ดีมากๆ คือโลกทั้งใบของเราเลยค่ะ
เรารู้ค่ะว่ามันต้องใช้เวลา แต่มันทรมาณเหลือเกิน ทุกครั้งที่กลับห้องแค่เห็นรูปแม่ เราก็น้ำตาไหลคิดถึงท่านแล้วค่ะ
ท่านเสียหลังวันเกิดเราเพียง 3 วันเองค่ะ มันเป็นอะไรที่สะเทือนใจมากๆ เพราะเราคงจดจำวันนั้นไปตลอดชีวิตค่ะ 

ทุกคนมีวิธีจัดการกับความรู้สึกยังไงบ้างคะ แชร์ความคิดเห็นชี้แนะเราทีค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ