กลิ่นเอยกลิ่นแก้ว

กลิ่นเอยกลิ่นแก้ว...
โชยมาแล้ว โชยมาย้ำ ให้จำได้
ถึงเรื่องราว คราวก่อนเก่า เฝ้าฝังใจ
หวนหาใคร คนคุ้นเคย ซึ่งเอ่ยลา

เคยร่วมทุกข์ ร่วมรื่นสุข สนุกเคียง
ยินสุ้มเสียง สำเนียงสรวล ชวนหรรษา
เล่นหัวกอด กุมมือยิ้ม ชิมน้ำตา
คราบัดนี้ มีฟากฟ้า มากั้นเรา

อันด้ายแดง แข็งแรงรัด กระหวัดก้อย
ค่อยเคลื่อนคล้อย ย้อยย้ายลื่น สะอื้นเหงา
เคยเปี่ยมแน่น แฟ้นเต็มล้น บัดดลเบา
โหวงหวิวหวิว พลิ้วลมเศร้า เข้าครองกาย

ให้เก็บไว้ ได้เพียงแค่ ความทรงจำ
สมบัติล้ำ ค่าเลิศยิ่ง กว่าสิ่งไหน
เก็บหีบห่อ ซุกอัดยัด มัดใส่ใจ
พันด้วยสาย ใยแห่งรัก พิทักษ์นาน

เลือนลางลาง จางจวนจืด ชืดจากจิต
กลิ่นแก้วเอ๋ย ใยทำพิษ ซ่านนิดผลาญ
แผดเพลิงเผา เข้ากระแทก จนแหลกลาญ
ทรมาน... พิษจะหาย เมื่อใดเอย...

..........................................

สวัสดีวันอาทิตย์ครับ แวะมาส่งกลอนจากใจอีกแว้ว...เขิลล์ (พูดเองชงเอง คนอาร้าย!)
ช่วงนี้หมอกควันเยอะมากเลยครับ ที่เชียงรายนี่ มองแทบจะไม่เห็นดอยละ
ยังไงก็ดูแลสุขภาพกันด้วยนะค้าบบบบ  เป็นห่วงทุกคน จุ๊ฟฟๆๆ

ปล.ส่วนรูปประกอบถ่ายเอง แต่งภาพเอง
แต่ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหากลอนแต่อย่างใด  ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจให้กันมาโดยตลอดครับ ซาบซึ้ง
แล้วพบกันใหม่ค้าบบบบบ

^O^
กลิ้งโคลงแก้มขาว