+++++ ดินสอสี +++++
ดินสอสี ในมือน้อย ของเด็กน้อย
มุ่งจะคอย แรระบาย ตามหมายฝัน
สิ่งยิ่งใหญ่ ซึ่งใจก่อ อัศจรรย์
อยากเป็นนู่น เป็นนี่นั่น เป็นดั่งใจ
เป็นคุณครู เป็นตำรวจ เป็นทหาร
เป็นคุณหมอ พยาบาล งานเก๋ไก๋
เป็นนักบิน ถิ่นฟ้ากว้าง นางสาวไทย
เป็นอะไร เป็นอะไร... อะไรดี
ขูดปลายสี ดินสอลง ตรงกระดาษ
บรรจงฝน บรรจงวาด อย่างเต็มที่
สรรพสี สรรสีสัน บันดาลมี
ขีดอีกที กระดาษแคว้ก! แยกขาดพลัน
อนิจจา ว่าฝันเฟื่อง เรื่องสวยหรู
ครั้นชายตา มองมาดู กระดาษนั่น
ไม่ง่ายเลย จะเชยฝัน ตามหมายกัน
ฝันยังคง เป็นเพียงฝัน อันเลือนลาง
ทว่าหาก สองมือน้อย ของเด็กน้อย
ยังมุ่งคอย แรสีสาย ให้กระจ่าง
กุมดินสอ สีมั่นไว้ ไม่ทิ้งขว้าง
คงเสกสร้าง ฝันใหญ่ยิ่ง จริงดั่งใจ
[Photo by Svklimkin]
................................................
สวัสดีครับ วันนี้เอากลอนมาฝากทุกคนอีกแว้ววว
สองสามคืนมานี่ นั่งระวังไฟป่าเพราะกลัวว่าจะลามมาถึงบ้าน
แต่เมื่อวานมีรถดับเพลิงเข้าไปจัดการแล้ว เลยโล่งใจได้หน่อย
ตอนที่เขียนกลอนนี้ ผมนึกถึงเด็กๆ ที่เคยสอนน่ะครับ
นึกถึงความหวังความฝันของพวกเขา
ก็เลยเขียนกลอนออกมาแบบนี้ แต่ไม่ใช่ในฐานะคนจะสั่งสอนหรอกครับ
น่าจะในฐานะ
คนเดินนำมาก่อน มากกว่า
(มาก่อน แต่ไม่ได้แปลว่าแก่นะฮับ - ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ ทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่านนะครับ
แม้เจ้าของกระทู้จะอู้ไม่ค่อยได้ตอบก็ตาม แหะ แหะ
เมื่อกี๊ แวะไปอ่านกระทู้เก่า (กลิ่นเอยกลิ่นแก้ว)
เห็นลีลาร่ายกลอนของแต่ละท่านแล้ว ทำเอาผมยกธงขาวเลยทีเดียว (เก๊ายอมแพ้!)
แล้วพบกันใหม่ค้าบบบบ
^O^
กลิ้งโคลงแก้มขาว
+++++ ดินสอสี +++++
ดินสอสี ในมือน้อย ของเด็กน้อย
มุ่งจะคอย แรระบาย ตามหมายฝัน
สิ่งยิ่งใหญ่ ซึ่งใจก่อ อัศจรรย์
อยากเป็นนู่น เป็นนี่นั่น เป็นดั่งใจ
เป็นคุณครู เป็นตำรวจ เป็นทหาร
เป็นคุณหมอ พยาบาล งานเก๋ไก๋
เป็นนักบิน ถิ่นฟ้ากว้าง นางสาวไทย
เป็นอะไร เป็นอะไร... อะไรดี
ขูดปลายสี ดินสอลง ตรงกระดาษ
บรรจงฝน บรรจงวาด อย่างเต็มที่
สรรพสี สรรสีสัน บันดาลมี
ขีดอีกที กระดาษแคว้ก! แยกขาดพลัน
อนิจจา ว่าฝันเฟื่อง เรื่องสวยหรู
ครั้นชายตา มองมาดู กระดาษนั่น
ไม่ง่ายเลย จะเชยฝัน ตามหมายกัน
ฝันยังคง เป็นเพียงฝัน อันเลือนลาง
ทว่าหาก สองมือน้อย ของเด็กน้อย
ยังมุ่งคอย แรสีสาย ให้กระจ่าง
กุมดินสอ สีมั่นไว้ ไม่ทิ้งขว้าง
คงเสกสร้าง ฝันใหญ่ยิ่ง จริงดั่งใจ
[Photo by Svklimkin]
................................................
สวัสดีครับ วันนี้เอากลอนมาฝากทุกคนอีกแว้ววว
สองสามคืนมานี่ นั่งระวังไฟป่าเพราะกลัวว่าจะลามมาถึงบ้าน
แต่เมื่อวานมีรถดับเพลิงเข้าไปจัดการแล้ว เลยโล่งใจได้หน่อย
ตอนที่เขียนกลอนนี้ ผมนึกถึงเด็กๆ ที่เคยสอนน่ะครับ
นึกถึงความหวังความฝันของพวกเขา
ก็เลยเขียนกลอนออกมาแบบนี้ แต่ไม่ใช่ในฐานะคนจะสั่งสอนหรอกครับ
น่าจะในฐานะ คนเดินนำมาก่อน มากกว่า
(มาก่อน แต่ไม่ได้แปลว่าแก่นะฮับ - ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ ทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่านนะครับ
แม้เจ้าของกระทู้จะอู้ไม่ค่อยได้ตอบก็ตาม แหะ แหะ
เมื่อกี๊ แวะไปอ่านกระทู้เก่า (กลิ่นเอยกลิ่นแก้ว)
เห็นลีลาร่ายกลอนของแต่ละท่านแล้ว ทำเอาผมยกธงขาวเลยทีเดียว (เก๊ายอมแพ้!)
แล้วพบกันใหม่ค้าบบบบ
^O^
กลิ้งโคลงแก้มขาว