หรือเป็นเพียง จิ้งหรีด ที่ถูกปั่น
เข้าห้ำหั่น พันตู สู้ห้ามถอย
แม้นเสียที มีคน เฝ้าทนคอย
เตรียมไม้สอย แหย่ยุ อยู่ร่ำไป

รอยร้าวลึก ลุกลาม ขยายกว้าง
ไร้หนทาง เยียวยา รักษาไหว
ไร้ทางออก ซอกตันทึบ หล่มหลืบไกล
หวังเห็นแสง จากแหล่งใด ก็ไร้แวว

ไทยเกลียดไทย คือเรื่องจริง สิ่งเหลือเชื่อ
เคยผ่านเผื่อ เอื้อไมตรี ไม่มีแล้ว
แต่ละชน ต่างอ้างสิทธิ์ คนละแนว
ฤา สิ้นแล้ว เรื่องส่วนรวม  ร่วมมือกัน

ตั้งสติ ไตร่ตรอง กรองความคิด
เพียงสักนิด ก่อนค่อนแคะ แลหยามหยัน
ความเป็นคน ศักดิ์ศรี มีเท่ากัน
อัตตามั่น ปล่อยลง ปลงแล้ววาง


กฎเกณฑ์
…………………………..