กาลครั้งหนึ่งเข้าไปข้างในป่า
หวังเก็บเห็ดเอามาต้มปลาใส่
กลิ่นหอมหวนชวนลิ้มน่าอิ่มใจ
สุขฤทัยในบ้านหลังจนจน

เดินเดินเดินย่ำไปอยู่ในป่า
มีเหตุสุดวิสัยมาให้ขัดสน
ปรี๊ดปรี๊ดปรี๊ดหยุดนะเจ้าสองคน
กล้าเดินบนหนทางได้อย่างไร

นี่คือที่ป่าสงวนเจ้าควรคิด
ไม่มีสิทธิ์เดินมั่วรู้ตัวไหม
ไปจำคุกสิบห้าปีพวกบรรลัย
อย่าร่ำไห้ใคร่ครวญมาข้าไม่ฟัง

กาลครั้งสองลองขับรถคันหรู
ไปสุดกู่ยิงไกลไม่หยุดยั้ง
ชนป้ายด่านผ่านไปก็ไม่พัง
จนกระทั่งชนฟอร์ดจนวอดวาย

ไม่เป็นไรตัวข้ายังคงอยู่
แม้ว่าคู่กรณีนี้ ชิบ ฮ๋าย
บ้านข้ารวยล้นฟ้าท้าความตาย
มิเคยกลัวกฎหมายที่ควายคุม