เราเป็นคนหนึ่งนะ ที่ชอบพูดคำว่า 'รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็เลิก' เราค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองเป็นหลัก อาจมีคนรับได้ในความเป็นเรา เพราะคำว่ารักทำให้เขายอมทุกอย่างเพื่อความสบายใจของเรา แต่มันก็ไม่ใช่ตลอดไป ไม่มีใครอดทนกับอะไรที่มันเหนื่อยได้นาน เราคบกับใครกี่คนสุดท้ายต้องเลิกรา จากเหตุผลที่ว่าเขาเหนื่อยในความเป็นเรา ที่ผ่านมาเรารู้ตัวเองดีมาตลอด รู้จักนิสัยตัวเอง รู้มาตลอดว่าเป็นยังไง พยายามปรับพยายามเปลี่ยน แต่พยายามยังไงมันก็ยังไม่อยู่ในระดับที่คนปกติเขาเป็น บางทีเราก็เหนื่อย หลายครั้งที่เกลียดตัวเอง เกลียดนิสัยตัวเอง เกลียดที่ทำให้ทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตต้องเหนื่อย เกลียดที่รักกับใครไม้ได้ เราอยากบอกว่าเราขอโทษนะ ขอโทษทุกคนเลยที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต และคนที่กำลังจะผ่านไปจากชีวิต ขอโทษที่ทำให้เหนื่อยมากขนาดนี้นะ ขอโทษที่เข้าไปเป็นเรื่อยแย่แย่ในชีวิตนะ และขอบคุณความรักความห่วงใยที่เคยมอบให้ มันมากมายจริงจริง และมันไม่คุ้มเลยที่ต้องมอบให้คนนิสัยไม่ดีแบบเรา แต่เรานี่ก็โง่มากเลยนะ ที่ดูแลความรักเธอไม่ได้ ขอโทษจริงจริงที่ตอบแทนความรักของเธอได้ไม่คุ้มกับที่เธอให้มาเลย

ไม่ใช่ว่าไม่รัก ทุกความรักที่ผ่านเข้ามา เรารักหมดใจ ทุ่มหมดใจ พอถึงเวลาต้องเจ็บเราก็เจ็บทั้งใจเหมือนกัน เหมือนคนโง่ที่เข้าใจแต่ทำไม่ได้

ผิดที่เราเองไม่ใช่ใคร  เราไม่เคยรู้สึกยินดีกับการเลิกราเลยสักครั้ง แต่ด้วยสันดานของเราล้วนล้วนที่บีบบังคับให้เราต้องเจอความทุกข์ หากใครที่รู้ตัวว่านิสัยคล้ายเรา รีบปรับเลยนะ เพื่อตัวเอง เพื่อคนที่รัก ก่อนที่อะไรมันจะสายไป