รู้สึกไม่ดีกับนิสัยตัวเองขึ้นทุกวัน
- เกลียดพวกโง่แล้วอวดฉลาดอะ บางอย่างที่แค่ใช้วิจารณญาณคิดก็รู้แล้วว่ามันผิด ได้ยินข่าวลือแบบนั้นแบบนี้มาก็เอามาเป็นเรื่องจริงจังมากๆ ชอบมโนเป็นตุเป็นตะ เราก็จะชอบขัดอารมณ์ประมาณ "ไม่จริงสักหน่อย มันต้องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ" หรือ "เรื่องนั้นเขาพิสูจน์กันมาแล้วว่ามันไม่จริง"
- หลังจากที่คนฟังโดนหักหน้าไปแล้ว ก็จะเริ่มเสียหน้าแล้วพยายามหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองโดยไม่ใช้เหตุผล เถียงข้างๆคูๆให้ตัวเองถูก เราก็จะพูดไปเลยว่า "คนโง่มันมีประเภทที่โง่แล้วพัฒนาตัวเอง กับโง่แล้วอวดฉลาด" "วันหลังรู้ไม่จริงก็อย่าพูด เดี๋ยวเขารู้หมดว่าสมองไม่มีอะไร" สุดท้ายก็โดนโกรธ เออนะ
- จริงๆกับเรื่องที่ผิดเราขอโทษเป็นนะถ้าเราเป็นคนผิดจริงๆ ขอโทษแบบไม่อายด้วย "ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะ" "ขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อนนะ" "ขอโทษที่วันนั้นพูดจาเสียมารยาทไปนะ" เวลาจะวานจะรบกวนใครก็ขอโทษก่อนตลอด
- แต่กับเรื่องที่เราไม่ผิดอย่างเวลาทะเลาะกับพวกข้างบน (ยังคิดว่าตัวเองไม่ผิดอยู่แหนะ) ก็ไม่รู้ว่าจะขอโทษยังไง คือรู้ตัวว่าพูดแรง แต่เราก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ ถ้าจะให้ขอโทษก็คงเป็น "ขอโทษที่ดูถูกนะ ก็เธอมันโง่จริงๆนี่นา วันหลังหัดยอมรับความจริงบ้างนะ" คงไปกันใหญ่
- เราจะเป็นพวกชอบช่วยคนที่มีความพยายามนะ พยายามมาแล้ว 3 แล้วทำต่อไม่ได้ ก็จะช่วยชี้ทางให้ หรือใครที่เริ่มต้นไม่เป็น ก็จะช่วยบอกให้ว่าเริ่มยังไง (แล้วไปคิดเอาคนเดียว)
- แต่จะเกลียดพวกที่ไม่พยายามอะไร เอาแต่หวังพึ่งคนอื่น ทำไม่ได้ก็ไม่ทำ รอคนอื่นมาทำให้ ชี้จาก 3 ไป 5 ให้ ก็จะเอาต่อเรื่อยๆจนกว่าจะจบ คนประเภทนี้จะเกลียดมากๆ
- ชอบดูถูกคนมากๆ โดยเฉพาะคนประเภทข้างบน เห็นเป็นตัวถ่วงชีวิตมาก ชาตินี้จะทำอะไรเองได้ไหม? จะเป็นกาฝากเกาะชีวิตคนอื่นไปเรื่อยๆเหรอ? น่าสมเพชมากๆ
- ซึ่งหลังจากคิดดูถูกในใจมันไม่ได้จบแค่ในใจ มันออกสีหน้า ออกท่าทางไปด้วย บางทีเจ้าตัวก็เหมือนรู้ตัวนะว่าเราดูถูก ก็จะเริ่มมองเราไม่ดีแล้ว (แต่ก็ไม่ขอโทษหรอกนะเพราะเราไม่ผิด)
ไม่คิดว่าตัวเองเก่ง ตัวเองฉลาด เพราะยอมรับว่าเวลาทำอะไรจะเห็นจุดด้อยตัวเองตลอด แล้วก็ยังคงเหยียบซ้ำจุดด้อยเดิมๆไปเรื่อยๆ ไม่เคยปรับปรุงตัวเองได้เลย
รู้สึกว่าตัวเองนิสัยไม่ดีมากๆเลยค่ะ ใครก็ได้ช่วยว่ากล่าวตักเตือนตำหนิที T_T
รู้สึกว่าตัวเองนิสัยไม่ดีเลย อยากได้คนมาตำหนิจังค่ะ TT
- เกลียดพวกโง่แล้วอวดฉลาดอะ บางอย่างที่แค่ใช้วิจารณญาณคิดก็รู้แล้วว่ามันผิด ได้ยินข่าวลือแบบนั้นแบบนี้มาก็เอามาเป็นเรื่องจริงจังมากๆ ชอบมโนเป็นตุเป็นตะ เราก็จะชอบขัดอารมณ์ประมาณ "ไม่จริงสักหน่อย มันต้องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ" หรือ "เรื่องนั้นเขาพิสูจน์กันมาแล้วว่ามันไม่จริง"
- หลังจากที่คนฟังโดนหักหน้าไปแล้ว ก็จะเริ่มเสียหน้าแล้วพยายามหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองโดยไม่ใช้เหตุผล เถียงข้างๆคูๆให้ตัวเองถูก เราก็จะพูดไปเลยว่า "คนโง่มันมีประเภทที่โง่แล้วพัฒนาตัวเอง กับโง่แล้วอวดฉลาด" "วันหลังรู้ไม่จริงก็อย่าพูด เดี๋ยวเขารู้หมดว่าสมองไม่มีอะไร" สุดท้ายก็โดนโกรธ เออนะ
- จริงๆกับเรื่องที่ผิดเราขอโทษเป็นนะถ้าเราเป็นคนผิดจริงๆ ขอโทษแบบไม่อายด้วย "ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะ" "ขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อนนะ" "ขอโทษที่วันนั้นพูดจาเสียมารยาทไปนะ" เวลาจะวานจะรบกวนใครก็ขอโทษก่อนตลอด
- แต่กับเรื่องที่เราไม่ผิดอย่างเวลาทะเลาะกับพวกข้างบน (ยังคิดว่าตัวเองไม่ผิดอยู่แหนะ) ก็ไม่รู้ว่าจะขอโทษยังไง คือรู้ตัวว่าพูดแรง แต่เราก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ ถ้าจะให้ขอโทษก็คงเป็น "ขอโทษที่ดูถูกนะ ก็เธอมันโง่จริงๆนี่นา วันหลังหัดยอมรับความจริงบ้างนะ" คงไปกันใหญ่
- เราจะเป็นพวกชอบช่วยคนที่มีความพยายามนะ พยายามมาแล้ว 3 แล้วทำต่อไม่ได้ ก็จะช่วยชี้ทางให้ หรือใครที่เริ่มต้นไม่เป็น ก็จะช่วยบอกให้ว่าเริ่มยังไง (แล้วไปคิดเอาคนเดียว)
- แต่จะเกลียดพวกที่ไม่พยายามอะไร เอาแต่หวังพึ่งคนอื่น ทำไม่ได้ก็ไม่ทำ รอคนอื่นมาทำให้ ชี้จาก 3 ไป 5 ให้ ก็จะเอาต่อเรื่อยๆจนกว่าจะจบ คนประเภทนี้จะเกลียดมากๆ
- ชอบดูถูกคนมากๆ โดยเฉพาะคนประเภทข้างบน เห็นเป็นตัวถ่วงชีวิตมาก ชาตินี้จะทำอะไรเองได้ไหม? จะเป็นกาฝากเกาะชีวิตคนอื่นไปเรื่อยๆเหรอ? น่าสมเพชมากๆ
- ซึ่งหลังจากคิดดูถูกในใจมันไม่ได้จบแค่ในใจ มันออกสีหน้า ออกท่าทางไปด้วย บางทีเจ้าตัวก็เหมือนรู้ตัวนะว่าเราดูถูก ก็จะเริ่มมองเราไม่ดีแล้ว (แต่ก็ไม่ขอโทษหรอกนะเพราะเราไม่ผิด)
ไม่คิดว่าตัวเองเก่ง ตัวเองฉลาด เพราะยอมรับว่าเวลาทำอะไรจะเห็นจุดด้อยตัวเองตลอด แล้วก็ยังคงเหยียบซ้ำจุดด้อยเดิมๆไปเรื่อยๆ ไม่เคยปรับปรุงตัวเองได้เลย
รู้สึกว่าตัวเองนิสัยไม่ดีมากๆเลยค่ะ ใครก็ได้ช่วยว่ากล่าวตักเตือนตำหนิที T_T